Μικροϊστορίες… της στιγμής: Επιστρέφοντας…
Γράφει η Αστάθεια
Η Ζενεβιβιέβ και η κόρη της Ανδρομέδα επιβιβάστηκαν στην αμαξοστοιχία για το ταξίδι της επιστροφής στον Πύργο. Είχαν επισκεφτεί για λίγες μέρες την Αθήνα ως ανταμοιβή για τις υψηλές μαθητικές επιδόσεις της Ανδρομέδας.
Η Ζενεβιβιέβ ήταν εγγονή του Γάλλου Μηχανικού Αλφονς, που συμμετείχε στην ομάδα κατασκευής του σιδηροδρομικού δικτύου ΣΠΑΠ. Έμεινε στην Ελλάδα, ερωτεύτηκε την εκ Κατακόλου Βιολέτα και έστησε το σπιτικό του στον Πύργο. Ο αδερφός της Ζενεβιβιέβ, Περρό, είχε χαθεί σε σιδηροδρομικό ατύχημα στον πόλεμο, όταν εκτροχιάστηκε το τρένο που οδηγούσε ως μηχανοδηγός. Αυτό το οικογενειακό παρελθόν με τα τρένα της είχε προσφέρει εκπτωτικό κουπόνι και ταξίδια πάντα στην άνεση της «πρώτη θέσης» με τα φαρδιά βελούδινα καθίσματα. Επειδή το βαγόνι δεν ήταν γεμάτο, η Ανδρομέδα κάθισε στην αριστερή μεριά για να βλέπει την θάλασσα, περιμένοντας να φθάσουν στον ισθμό να βγει στο παράθυρο να τον δει με τα άπληστα παιδικά της μάτια. Φθάνοντας στην Κόρινθο- παραδοσιακή στάση για σουβλάκια, που πουλούσαν σε δίσκους έξω από τα παράθυρα ακούστηκε η ανακοίνωση ότι έπρεπε να κατέβουν όλοι οι επιβαίνοντες γιατί το τρένο δεν μπορούσε να συνεχίσει, αφού είχε γίνει κατολίσθηση στο βουνό και είχε κλείσει και το οδικό και το σιδηροδρομικό δίκτυο. Το ταξίδι θα συνεχιζόταν με καράβι από το λιμάνι της Κορίνθου. Τι όμορφη περιπέτεια σκέφτηκε η Ανδρομέδα και απόλαυσε τα σουβλάκια που της πρόσφερε η μαμά της. Σε λίγο, επιστρατεύτηκαν όλα τα ταξί της πόλης να οδηγηθούν οι επιβάτες στο λιμάνι ώστε να επιβιβαστούν στο καράβι με προορισμό το Αίγιο.
Σαν τους ταξιδιώτες- πριν 100 χρόνια που με το σχεδόν ανύπαρκτο οδικό δίκτυο, επέλεγαν την ακτοπλοϊκή μετακίνηση. Όλα αυτά τα διηγούνταν η Ζενεβιβιέβ στην Ανδρομέδα- σαν παιχνίδι πρόσφατης ιστορίας. Η Ανδρομέδα ήταν ενθουσιασμένη με την θαλάσσια διαδρομή. Το καράβι έπλεε κοντά στις ακτές για να σταματάει στα λιμανάκια για αποβίβαση των επιβατών. Ήταν μαγευτική εμπειρία να βλέπει μέσα από την θάλασσα τη στεριά και ένιωθε χαρούμενη σ’ αυτήν την μικρή περιπέτεια ενώ γύρω οι συνεπιβάτες γκρίνιαζαν. Αφέθηκε στην θαλάσσια αύρα και φόρεσε το ψαθάκι και τα μωβ ολοστρόγγυλα γυαλιά ηλίου που είχε αγοράσει και μετακινείτο στο κατάστρωμα τρώγοντας παγωτά και γλειφιτζούρια κοκοράκι. Όταν πλησίαζαν στο Αίγιο, πήγε στον καπετάνιο και τον παρακάλεσε να συνεχίσουν με το καράβι μέχρι το Κατάκολο… αλλά της το απέκλεισε, αφού υπήρχαν νόμοι και συμβάσεις που έπρεπε να τηρηθούν. Στο Αίγιο, όταν ξεκίνησε η αποβίβαση ακούγονταν τα κλικ από τις φωτογραφικές μηχανές των δημοσιογράφων, που παράλληλα ζητούσαν δηλώσεις των ταξιδιωτών. Η Ζενεβιβιέβ διακριτικά τους απέφυγε και πλέον πήγαιναν προς τον συρμό που είχε έρθει από το μηχανοστάσιο της Πάτρας. Τακτοποιήθηκαν στις θέσεις του- μητέρα και κόρη αλλά δεν μιλούσαν πια. Η λαλιά τους είχε συναντήσει τα κοχύλια του κορινθιακού κόλπου και μετέφερε την ιστορία τους. Όσο όμορφα και αν ήταν τα σταφιδοχώραφα της υπόλοιπης διαδρομής δε γέμιζε η θέα το βλέμμα τους…
Προς το βράδυ έφτασαν επιτέλους στον Πύργο και είχαν πολλά να διηγηθούν στο οικογενειακό δείπνο- που μαζεύτηκε ξαφνικά όλο το σόι να μάθουν για την μικρή τους περιπέτεια για την οποία μιλούσε το ραδιόφωνο όλη μέρα. Ο μικρός αδερφός της Ανδρομέδας, ο Πιερρό, υποσχέθηκε να είναι κι αυτός άριστος μαθητής την επόμενη χρόνια ώστε να πάει στην Αθήνα και να γυρίσει με το καράβι…
Το επόμενο πρωί όταν αναρτήθηκαν οι αθηναϊκές και τοπικές εφημερίδες στα περίπτερα, στην φωτογραφία εξωφύλλου διακρίνονταν ξεκάθαρα να αποβιβάζονται από το καράβι στο Αίγιο η Ζενεβιβιέβ με την γαλλική φινέτσα της και η Ανδρομέδα με τα χίπικα γυαλιά της..
