Μετά την καραντίνα

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”111143″ img_size=”full”][vc_column_text]Από τον υγειονομικό πόλεμο στον κοινωνικό

Τελικά, η καραντίνα μοιάζει με ποντικοπαγίδα: όσο εύκολα μπαίνει σ’ αυτήν μια κοινωνία, τόσο δύσκολη αποδεικνύεται η συλλογική έξοδος απ’ αυτήν. Για την επιτυχή εφαρμογή της στη χώρα μας, άρκεσαν το σοκ από την τραγωδία της γειτονικής βόρειας Ιταλίας και η επίγνωση των περιορισμένων αντοχών του εγχώριου συστήματος υγείας, έπειτα από δεκαετίες υποχρηματοδότησης του. Τα όποια κατασταλτικά μέτρα, λειτούργησαν επειδή ακριβώς στηρίχτηκαν σε μια ευρύτατη κοινωνική συναίνεση.

Οι σχετικές επιλογές και προτεραιότητες, κατά τη μακρόσυρτη επιστροφή σε κάποια εκδοχή κανονικότητας, θα επαναφέρουν σε πρώτο πλάνο ό,τι απώθησε ο καθολικός φόβος της προηγούμενης φάσης: τις κοινωνικές ανισότητες που οξύνθηκαν από τη δίμηνη υγειονομική κρίση, την ταξική μεροληψία των κρατούντων, τον άνισο επιμερισμό των επιπτώσεων μιας υγειονομικής κρίσης που θα μετατραπεί σε κοινωνική. Την ταξική πάλη, μ’ άλλα λόγια. Ως κοινωνικό φαινόμενο, αυτή η τελευταία δεν πρόκειται βέβαια να εξαλειφθεί επειδή προηγήθηκαν αλλεπάλληλες ήττες του κόσμου της εργασίας·

Απεναντίας, αυτές οι ήττες εκλαμβάνονται ήδη ως ένα βολικό εφαλτήριο, για την ακόμη δραστικότερη τροποποίηση του συσχετισμού δυνάμεων σε βάρος της κοινωνίας. Σε μια συγκυρία, ιδίως, κατά την οποία θα κριθεί ποιος θα πληρώσει και σε ποιο βαθμό τον λογαριασμό τού «μένουμε σπίτι».

Πηγή: efsyn.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]