Μεγάλη δωρεά της Ιωάννας Συλλαϊδοπούλου: Στο Μουσείο της πόλεως των Αθηνών κειμήλια από το αρχοντικό της οικογένειας στον Πύργο

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”79183″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει η Πουλχερία Γεωργιοπούλου

Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών-Ίδρυμα Βούρου-Ευταξία, που αποτελεί το μοναδικό μουσείο πόλεως σε όλη τη χώρα επέλεξε η εγγονή του Σωκράτη Συλλαϊδοπούλου Ιωάννα  για να προσφέρει την οικοσκευή και ενδυμασίες  που  κοσμούσαν το αρχοντικό της οικογένειας στον Πύργο  και χρονολογούνται από τον 19ο αιώνα. Το ΔΣ του Ιδρύματος αποδέχτηκε την μεγάλη δωρεά και ευχαρίστησε θερμά την κα Συλλαϊδοπούλου ενώ το όνομά της περιλαμβάνεται στον κατάλογο με τους ευεργέτες-δωρητές και χορηγούς του βραβευμένου από την Ακαδημία Αθηνών Μουσείου.

Στο Μουσείο  της Πόλεως των Αθηνών, που είναι ένα ιστορικό Μουσείο και στεγάζει στοιχεία της νεότερης ιστορίας της πρωτεύουσας θα μπορούν πλέον το κοινό των Αθηνών , οι Ηλείοι συμπατριώτες και οι πολυάριθμοι επισκέπτες να θαυμάζουν ένα άριστο δείγμα μεγαλοαστικής οικίας του 19^ου αιώνα  από την εποχή της belle époque του Πύργου Ηλείας.

Η κα Συλλαϊδοπούλου εμπιστεύθηκε,  για τη συνεπή διαφύλαξη και την άριστη παρουσίαση σημαντικότατων τεκμηρίων του παρελθόντος του Πύργου,  ένα μουσείο που αποστολή του είναι αρχικά να προβάλλει στο κοινό την αξιόλογη πολιτιστική κληρονομιά που διαθέτει και έχει ως επίκεντρο την άποψη πως  στο μουσείο δε βρίσκονται τα αντικείμενα, αλλά οι άνθρωποι.

Το Μουσείο της Πόλεως των Αθηνών λειτουργεί με μια εξαιρετική οργάνωση,  διαθέτει αξιόπιστο επαγγελματικό προσωπικό με ξεκάθαρη αντίληψη   της πολιτισμικής παράδοσης,  καλύπτει πολλές θεματικές ενότητες, μελετά την ιστορία , αξιοποιεί με τον καλύτερο τρόπο  τον ρόλο του στην κοινωνία, διαθέτει  τις πλέον σύγχρονες  τεχνικές συντήρησης των αντικειμένων, χρησιμοποιεί  ειδικά συστήματα προώθησης της έρευνας και υποστηρίζει τη  δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων.

Η ιστορία της οικογένειας Συλλαϊδοπούλου

Η οικογένεια Συλλαϊδοπούλου, με καταγωγή από τον Πύργο Ηλείας ανέπτυξε σημαντική επιχειρηματική δραστηριότητα κατά τον 19ο αιώνα γύρω από το εμπόριο της σταφίδας.

Ο κτηματίας Σωκράτης Συλλαϊδόπουλος παππούς της δωρήτριας  συνδέεται στενά με την ιστορία της πόλης του Πύργου καθώς  είναι ο άνθρωπος που στα τέλη του 19^ουαιώνα πρόσφερε μεγάλη χρηματική  δωρεά για να χτιστεί το θέατρο «Απόλλων» στον Πύργο.

Το πρώτο θέατρο της πόλης ήταν ένα ξύλινο πολυτελέστατο κατασκεύασμα το οποίο είχε δημιουργήσει πριν το 1867 ένας Ελληνοαιγύπτιος επιχειρηματίας που ονομαζόταν Μάρκος (αναφορές από  την λειτουργία  αυτού του θεάτρου και ευτράπελα στιγμιότυπα  μπορεί κάποιος να διαβάσει στο ενδιαφέρον πόνημα του κ. Βύρωνα Δάβου «Στον Πύργο και στην Ηλεία του 1821-1930).

Για πολλά χρόνια εξυπηρετούσε τις καλλιτεχνικές ανάγκες των κατοίκων της πόλης μέχρι που το 1878, ύστερα από τη  δωρεά του κτηματία Σωκράτη Συλλαϊδόπουλου, κατασκευάστηκε το λιθόχτιστο θέατρο «Απόλλων».

Το νέο  Θέατρο Απόλλων είναι ένα έργο βασισμένο σε σχέδια του αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ ήταν ευρύχωρο και σε κεντρικό σημείο της πόλεως έτσι ώστε να εξυπηρετεί στη μετακίνηση τους πολίτες ενώ αποτέλεσε το επίκεντρο της πνευματικής δραστηριότητας της πόλης, η οποία ανθούσε οικονομικά έως το 1930.

Με τη μνημειακή όψη του την επιμελημένη και ενδιαφέρουσα μορφολογία του ( επενδυμένες με μάρμαρο παραστάσεις με μαρμάρινα επίκρανα διακοσμημένα με ανθέμια) αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα νεοκλασικής αρχιτεκτονικής του τελευταίου τετάρτου του 19^ου αιώνα.

Παρόλα αυτά, λόγω έλλειψης εσόδων του δήμου το θέατρο εγκαταλείφθηκε με αποτέλεσμα, το 1927, η επιτροπή του θεάτρου να ζητήσει από το δημοτικό συμβούλιο την μεταφορά του θεάτρου στο κληροδότημα Καστόρχη.

Η μεταφορά έγινε αλλά μερικούς μήνες αργότερα ακυρώθηκε λόγω διαφωνίας του δημάρχου με τη διαχειριστική επιτροπή του κληροδοτήματος.

Την περίοδο της κατοχής ιδρύθηκε από φοιτητές ο σύλλογος Πυργιώτικος Παρνασσός, με μέντορα τον σπουδαίο ντόπιο διανοούμενο Τάκη Δόξα και τόλμησαν να ανεβάσουν στο θέατρο «Απόλλων» στις 29 Δεκεμβρίου 1943  εν μέσω Κατοχής, τη θεατρική παράσταση «Παλιοφοιτητές».

Ακολούθησαν και άλλες παραστάσεις («Φοιτηταί», «Η δικαστική πλάνη», «Αρραβωνιάσματα», «Παπαφλέσσας», «Ο άντρας της» και «Μπουμπουλίνα»).[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]