Πύργος: Μανωλοπούλειο, αρχοντικό Παπαγιάννη, Σιδηροδρομικός σταθμός ΣΠΚ – Η μνήμη της πόλης γκρεμίζεται, γιατί αδιαφορείτε;

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”75688″ img_size=”full”][vc_column_text]Αυτά τα κτίρια αποτελούν τη ζωντανή μνήμη της πόλης που δυστυχώς  καταρρέει κάτω από το βάρος της εγκληματικής αδιαφορίας της σημερινής δημοτικής αρχής. Τα παραπάνω κτίρια είναι η ζωντανή μαρτυρία, η μνήμη για έναν Πύργο που δεν υπάρχει πια. Φανερώνουν πτυχές τις ιστορίας του τόπου μας, δυσδιάκριτες πια στο μάτι του σημερινού διαβάτη για μια πόλη που άκμασε, που πέρασε από τη «χρυσή εποχή» της σταφίδας και του εμπορίου στα δειλά βήματα μια πρώιμης βιομηχανοποίησης, την κατοχή, τον εμφύλιο, τις αγωνίες της μεταπολεμικής Ελλάδας για να φτάσει στο σήμερα και να αναζητά ακόμα τη νέα της ταυτότητα. Κάθε ένα από αυτά τα κτίρια φέρουν ένα βαρύ ιστορικό φορτίο που χάνεται αφού υπέστησαν βαριά τραύματα από τους σεισμούς και στη συνέχεια από την αδιαφορία της σημερινής δημοτικής αρχής.

Το «Μανωλοπούλειο» δωρεά του μεγαλέμπορου Αθανάσιου Μανωλόπουλου  -ο οποίος παρά το γεγονός ότι πτώχευσε ολοκλήρωσε τη δωρεά του – στον τότε Δήμο Λετρίνων, έργο του αρχιτέκτονα Ερνέστο Τσίλερ, το νοσοκομείο που λειτούργησε 110 χρόνια και έσωσε τη ζωή και την υγεία χιλιάδων συμπολιτών μας τώρα καταρρέει και λεηλατείται. Το κτίριο χαρακτηρίστηκε σεισμόπληκτο και χρηματοδοτήθηκε. Η προηγούμενη δημοτική αρχή κατάφερε να το στηρίξει και να μην χαθεί ολοκληρωτικά όμως η επισκευή του δεν ολοκληρώθηκε και περιμένει ακόμα ( τι άραγε;). Επίσης, πρέπει να αναφέρουμε και τις ενέργειες που είχαν γίνει προς την Εθνική Πινακοθήκη με στόχο το Μανωλοπούλειο όταν επισκευαστεί να λειτουργήσει σαν Δημοτική Πινακοθήκη με την μόνιμη έκθεση των έργων του μεγάλου Ηλείου ζωγράφου Δανιήλ (Παναγόπουλος). Μια κίνηση που  θα έδινε στην πόλη μας μια συνέχεια λαμπρή. Το δε «νέο κτίριο» αντί να αξιοποιηθεί για τις ανάγκες της πόλης εγκαταλείφθηκε, λεηλατήθηκε, καταστράφηκε σε τέτοιο βαθμό που πλέον η επισκευή του είναι ασύμφορη.

Σιδηροδρομικός σταθμός ΣΠΚ: Ο σιδηροδρομικός σταθμός που κατασκευάστηκε  για τη μεταφορά της σταφίδας, «του μαύρου χρυσού της Ηλείας» και μετέπειτα μετατράπηκε σε υπνωτήρια του ΟΣΕ έχει αφεθεί στη μοίρα του. Το κτίριο είναι χαρακτηρισμένο ως σεισμόπληκτο με εγκεκριμένη χρηματοδότηση για την επισκευή του η οποίο όμως δεν προχώρησε και αφέθηκε στη λεηλασία και την καταστροφή. Να σημειώσουμε ότι η χρηματοδότησή του με σεισμόπληκτο δάνειο έχει ημερομηνία λήξης στο τέλους του έτους.

«Aρχοντικό Παπαγιάννη»: Ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα, εξωτερικά και εσωτερικά, με μοναδικά αρχιτεκτονικά στοιχεία, απλώς αφέθηκε να καταρρεύσει ενώ μπορούσε να έχει σωθεί και να αποτελεί το κόσμημα κα τη μνήμη της πόλης.

Γιατί τέτοια αδιαφορία; Γιατί η δημοτική αρχή αφήνει την πόλη γυμνή;

Θεωρούμε ότι αποτελεί πρόκληση η στάση της σημερινής δημοτικής αρχής που μιλά για την ανάδειξη του ιστορικού κέντρου, για δίπατα λεωφορεία και τουρίστες να περιδιαβαίνουν τα σοκάκια της όταν οι ίδιοι άνθρωποι αφήνουν τα ιστορικά κτίρια της πόλης να γκρεμιστούν.

Η πόλη περιμένει απαντήσεις![/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]