Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν τελικά θα λειτουργήσουν τα νεοσύστατα Περιφερειακά Ελεγκτικά Κέντρα Ασφάλισης ή αλλιώς «ΠΕΚΑ». Δηλαδή, με την τυπική έννοια θα λειτουργήσουν σίγουρα, εφόσον οι αλλαγές στην λειτουργία του Ενιαίου Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ) δημοσιεύθηκαν ήδη στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως και μεταξύ άλλων προβλέπεται η ίδρυση ενός θεσμικού οργάνου, το οποίο θα εποπτεύει την εφαρμογή της ασφαλιστικής νομοθεσίας και τον καταλογισμό των αναλογουσών ασφαλιστικών εισφορών και λοιπών επιβαρύνσεων σε βάρος ασφαλισμένων, εργοδοτών και επιχειρήσεων. Το ζητούμενο ωστόσο, που ισχύει για κάθε νομοθετική ρύθμιση, είναι αν θα λειτουργήσει αποτελεσματικά και σε κάθε περίπτωση χωρίς ανεπιθύμητες παρενέργειες για την τοπική οικονομία και τα ιδιαίτερα δεδομένα της.

Πρέπει με άλλα λόγια να το δούμε στην πράξη και έτσι θα αποδειχθεί αν έχουν βάση και οι έντονες ενστάσεις του αγροτικού κόσμου, κάτι το οποίο προφανώς αφορά άμεσα την περιοχή μας. Οι αγροτικοί συνδικαλιστικοί φορείς έχουν ήδη εκφράσει σοβαρές επιφυλάξεις για την εφαρμοστικότητα του μέτρου, ενώ ισχυρίζονται ότι θα εξαφανίσει τις οικογενειακές αγροτικές εκμεταλλεύσεις, με το σκεπτικό ότι αντί να καλλιεργούν τα χωράφια τους θα πρέπει να βρίσκονται με το laptop ανά χείρας ή να έχουν και τον λογιστή μαζί τους στο χωράφι. Διαμαρτύρονται επίσης για τα τσουχτερά πρόστιμα τα οποία προβλέπονται σε περίπτωση παράβασης.

Αυτό ειλικρινά δεν δύναμαι να το κατανοήσω. Τα πρόστιμα οφείλουν να είναι τσουχτερά, όπως ισχύει άλλωστε και για την ανασφάλιστη εργασία εκτός χωραφιών αλλιώς κανείς δεν θα σεβόταν τη νομοθεσία. Επίσης το επιχείρημα του εργόσημου είναι έωλο, καθώς όλοι γνωρίζουμε την πραγματικότητα που επικρατεί στις καλλιέργειες, είτε στη Μανωλάδα, είτε στο Μαραθώνα, είτε στη Μεσσαρά. Αυτό το χάλι με τους σκλάβους (κι όχι απλώς ανασφάλιστους) εργάτες γης πρέπει να σταματήσει. Δεν τιμά τη χώρα, δεν τιμά τον τόπο και σίγουρα δεν συνάδει με τις αρχές μιας ευνομούμενης πολιτείας. Άλλο λοιπόν οι ορθά διατυπωμένες επιφυλάξεις για την πρακτική λειτουργία του μέτρου, κι άλλο οι παρατηρήσεις οι οποίες επί της ουσίας θίγουν την αναγκαιότητά του. Όσο για το ότι δεν θα μπορούν ούτε τα οικογενειακά μέλη να βοηθήσουν στο χωράφι, γιατί υπάρχει κίνδυνος να χαρακτηριστούν εργάτες και να επιβληθεί πρόστιμο, φαντάζομαι ότι οι αρχές έχουν και μία ηθική υποχρέωση να κρίνουν κατά περίπτωση, αν και το προφανές αντεπιχείρημα είναι ότι ούτε εμείς μπορούμε να κουβαλάμε συγγενείς στις δουλειές μας. Κατά συνέπεια το επιχειρείν τύπου «Made in Manolada» έχει τελειώσει. Και καταληκτικά θα έλεγα ότι πολύ κράτησε…