Μ. Κατρίνης: Η εξωτερική πολιτική απαιτεί κόκκινες γραμμές και εθνική συνεννόηση

Για την ανάγκη να υπάρξει τροποποίηση και ξεκάθαρη διατύπωση του άρθρου 5 του καταστατικού του ΝΑΤΟ, ώστε να προστατεύεται μια χώρα-μέλος του, όπως η Ελλάδα, από επίθεση που προέρχεται από άλλο μέλος της συμμαχίας, μίλησε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κατρίνης, σε ημερίδα της Ελληνικής Ένωσης για την Ατλαντική και Ευρωπαϊκή Συνεργασία με θέμα «Ο ρόλος της Ελλάδας σε ένα μεταβαλλόμενο διεθνές περιβάλλον – Ευρωατλαντική ασφάλεια».

Ο Ηλείος βουλευτής τόνισε ότι η χώρα μας, σε αντίθεση με την Τουρκία, είναι αξιόπιστη και συνεπής στις υποχρεώσεις της απέναντι στη Συμμαχία, χωρίς να έχει επεκτατικές και αναθεωρητικές βλέψεις. Αντίθετα, όμως, υφίσταται την απειλή του casus belli, εάν ασκήσει το δικαίωμα της να θέσει σε εφαρμογή διάταξη του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας.

Ο Μιχάλης Κατρίνης τόνισε επίσης ότι στις 5 Απριλίου η Τουρκία αποχώρησε από τη Συνθήκη για τις Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ευρώπη, από την οποία είχε ουσιαστικά αποχωρήσει η Ρωσία εδώ και πολλά χρόνια, αλλά επισήμως τον Νοέμβριο. Αυτό σημαίνει, όπως είπε, ότι η Τουρκία κινείται αυτόνομα, ότι μπορεί να αυξήσει τις δυνάμεις της, να εξοπλιστεί, να τοποθετήσει  στρατιωτικές δυνάμεις και βαρέα όπλα  οπουδήποτε στο έδαφός της,  χωρίς περιορισμό ή ενημέρωση βάσει της συνθήκης. Σε σχέση με αυτό έθεσε στη συνέχεια ερωτήματα: ‘’Συνάδει αυτή η στάση με τη στάση ενός συνεπούς μέλους της Συμμαχίας; Τι υποκρύπτει η κίνηση αυτή της Τουρκίας και ποιος είναι ο στόχος;’’

Ο βουλευτής του ΠΑΣΟΚ επισήμανε ότι είναι δεδομένο πως η Ελλάδα απειλείται από την Τουρκία, όπως είναι δεδομένο ότι υπάρχει ένα διεθνές πρόβλημα κατοχής ενός ανεξάρτητου κράτους, δηλαδή της Κύπρου, από την Τουρκία και σημείωσε με νόημα ότι κάποιοι θέλουν να βάλουν το Κυπριακό στο ράφι, το οποίο απουσιάζει εμφανώς από τον ελληνοτουρκικό διάλογο που διεξάγεται. Σημείωσε μάλιστα ότι δεν υπάρχουν ελληνοτουρκικές διαφορές όπως τις ορίζει η Τουρκία και αν δεχθούμε να τις συζητήσουμε σημαίνει την de facto αποδοχή και νομιμοποίησή τους, ειδικά μάλιστα εφόσον η Τουρκία έχει συνδέσει το ζήτημα της ελληνικής κυριαρχίας στα νησιά του Αιγαίου με το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών.

Ο Μιχάλης Κατρίνης υπενθύμισε ότι η Ελλάδα το 1994, με πρωθυπουργό τον Ανδρέα Παπανδρέου, εξαίρεσε από την αρμοδιότητα του Διεθνούς Δικαστηρίου οποιαδήποτε διαφορά συνδέεται με “στρατιωτικές δραστηριότητες και μέτρα για την προστασία της κυριαρχίας και της εδαφικής της ακεραιότητας, για σκοπούς εθνικής άμυνας, καθώς και για την προστασία της εθνικής της ασφάλειας” και τόνισε ότι η μόνη ελληνοτουρκική διαφορά είναι η οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας και της ΑΟΖ στη βάση των κανόνων του διεθνούς δικαίου.

Επισήμανε, μάλιστα, ότι όταν επικαλούμαστε το Διεθνές Δίκαιο για την Ουκρανία δεν μπορούμε να το βάζουμε ‘’στο ράφι’’ για το Αιγαίο, ούτε να ανεχόμαστε πιέσεις αλλά και απαιτήσεις, σύμφωνα με τις οποίες το Αιγαίο είναι μια θάλασσα όπου δεν ισχύουν οι κανόνες του Δικαίου της Θάλασσας, αλλά όσα θα συμφωνηθούν σε μια υβριδική συμφωνία Ελλάδας-Τουρκίας.

Καταλήγοντας τόνισε ότι  η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας δεν είναι προσωπική υπόθεση ενός Πρωθυπουργού, ενός κόμματος ή υπόθεση μυστικής διπλωματίας, αλλά επιβάλλεται να διαμορφώνεται με σταθερές, απαραβίαστες κόκκινες γραμμές, μέσα σε ένα πλαίσιο εθνικής συνεννόησης και συναίνεσης.