Λαϊκή και ενωτική δύναμη η Αριστερά
του Πάνου Τριγάζη
Το “ερχόμαστε από πολύ μακριά και πάμε πολύ μακριά”, τι ακριβώς σημαίνει για την Αριστερά στην Ελλάδα, την Ευρώπη και τον κόσμο του 21ου αιώνα;
Η η Αριστερά της Ελλάδας έγινε πλειοψηφικό ρεύμα σε λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, του Πειραιά και της Θεσσαλονίκης κατά κύριο λόγο, διότι σε πρώτη φάση πήρε πάνω της το δισεπίλυτο ζήτημα της αποκατάστασης των προσφύγων της Μικράς Ασίας. Μετά ήρθε το ΕΑΜ, που επίσης είχε μεγάλα κοινωνικά επιτεύγματα πριν ξεκινήσει τον νικηφόρο ένοπλο αγώνα. Δεν είναι τυχαίο ότι πρώτη αντιστασιακή οργάνωση που ιδρύθηκε ήταν η Εθνική Αλληλεγγύη.
Το ΚΚΕ τότε ενεργώντας μη δογματικά, δεν την αποκάλεσε “εργατική” αλλά την προσδιόρισε σύμφωνα με την κυρίαρχη θέση, που ήταν υποδούλωση ή επιβίωση και απελευθέρωση. Στη συνέχεια το ΕΑΜ έδωσε και κέρδισε τη μάχη της πείνας και στα μεγάλα αστικά κέντρα και τη μάχη της σοδειάς στην ύπαιθρο, δίνοντας δείγματα γραφής για τη νέα ζωή που υποσχόταν μεταπελευθερωτικά.
Η 80η επέτειος από την απελευθέρωση της Αθήνας που τιμήσαμε στις 12 Οκτωβρίου, θυμίζει ότι το 1943 το ΕΑΜ οργάνωσε μεγάλη απεργία υπό κατοχή στην περιοχή Αθήνας – Πειραιά με αίτημα την ματαίωση της επιστράτευσης των ναζί, με συνέπεια ούτε ένας Έλληνας να σταλεί στο ανατολικό μέτωπο. Έτσι συνέβαλε και στον συμμαχικό αγώνα, με τον οποίο ήταν σε διαρκή συντονισμό, γι αυτό και στη γιορτή για την απελευθέρωση της Αθήνας, δίπλα στην ελληνική, υπήρχαν οι σημαίες της ΕΣΣΔ, των ΗΠΑ και της Βρετανίας.
Αυταπάτες, θα πείτε, για το τι επιφύλασσαν κάποιοι από τους συμμάχους στην ελεύθερη Ελλάδα, όπως αποδείχθηκε με τα Δεκεμβριανά, προοίμιο του εμφυλίου, κατόπιν όμως και τραγικών λαθών της δικής μας ηγεσίας. Μοιραίος και ο Νίκος Ζαχαριάδης που υπήρξε διορατικός το 1940, όταν από τις φυλακές της Κέρκυρας, με το περίφημο γράμμα του σάλπισε εθνική συστράτευση για την απόκρουση της επίθεσης του Μουσολίνι, λέγοντας κάτι που ακόμα του το χρεώνουν: όλοι στον αγώνα “που διευθύνει η κυβέρνηση Μεταξά”. Η δογματική προσέγγιση θα ήταν να αποκρουστεί η ιταλική φασιστική επίθεση και να ανατραπεί ο Μεταξάς, δηλαδή διάσπαση του εθνικού μετώπου.
Εκείνη η επιλογή αποτέλεσε επένδυση για το ΕΑΜ και παραμένει πατριωτικό ορόσημο για την Αριστερά, και ειδικότερα την τότε ηγεσία του ΚΚΕ, που παρόμοιο η Δεξιά δεν έχει να επιδείξει. Άλλωστε, νωπή είναι η πατριδοκάπηλη εκστρατεία της Ν.Δ. από κοινού με την “Χρυσή Αυγή”, εναντίον της συμφωνίας των Πρεσπών, μεγάλου εθνικού επιτεύγματος και γενναία επιλογή ειρήνης από τους Τσίπρα και Ζάεφ για αλληλέγγυο μέλλον.
Σήμερα, που ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ βιώνει μεγάλη κρίση, κυρίως λόγω των δικών του λαθών και του μέχρι πρότινος προέδρου του, η άντληση διδαγμάτων από την ιστορία της Αριστεράς και των νικηφόρων λαϊκών αγώνων μπορεί να αποβεί λυτρωτική και αναγεννητική. Μέγα πρόβλημα του κόμματός μας, ότι δεν έχει βαθιές ρίζες μέσα στον λαό και τις κοινωνικές οργανώσεις ούτε ερείσματα στην Αυτοδιοίκηση, με τις τοπικές του οργανώσεις πολιτικά μη παρεμβατικές στα προβλήματα του χώρου τους. Κατ’ αρχήν σωστή η επιλογή της διεύρυνσης, αλλά παρέμεινε στις κορυφές, με πολλά φθαρμένα πρόσωπα, δεν έφτασε στην κοινωνία και στους χώρους δουλειάς.
Ο Πάνος Τριγάζης είναι υπεύθυνος του Γραφείου Ειρήνης του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ
