Η απόφαση για την επιβολή νέου lockdown, εν μέσω lockdown, δεν εξέπληξε και πολλούς. Ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου τούτη η στήλη προειδοποιούσε ότι αντί να ξορκίζουμε το τρίτο κύμα, είναι προτιμότερο να προετοιμάζουμε τις άμυνές μας.
Δυστυχώς, επικράτησε άλλη λογική. Η κυβέρνηση προτίμησε να εναποθέσει κάθε ελπίδα στη χαρμόσυνη όσο και μακρόσυρτη πρακτική του εμβολιασμού. Το αποτέλεσμα γνωστό. Οι αναποτελεσματικοί χειρισμοί της Ε.Ε. άφησαν εκατομμύρια πολίτες έκθετους στην πανδημία σε όλη την Ευρώπη. Η αργή πορεία των εμβολιασμών δεν είναι όμως το δομικό πρόβλημα. Η μεγαλύτερη ζημιά προξενήθηκε από την απουσία κεντρικού σχεδιασμού. Αντί για τη χάραξη στρατηγικής (που αποτελεί μάλλον άγνωστη έννοια για την ελληνική δημόσια διοίκηση), προτιμήθηκαν τα εμβαλωματικά μέτρα. Και το χειρότερο; Εν μέσω lockdown κάποιος αποφάσισε να πάρει τα κλειδιά της διαχείρισης από τους ειδικούς και να τα μοιράσει στους υπουργούς. Με δεδομένη την εγγενή αποστροφή τους για κάθε πολιτικό κόστος, εκείνοι επιδόθηκαν σε σπασμωδικές, αντικρουόμενες και επικοινωνιακές αποφάσεις.
Έτσι είδαμε να ανοιγοκλείνουν συνωστισμένες σχολικές αίθουσες και να επιβάλλονται ή να αίρονται περιορισμοί πριν καλά καλά εφαρμοστούν και προτού δοθεί η δυνατότητα στους επιστήμονες να μετρήσουν το επιδημιολογικό αποτύπωμά τους. Είναι ενδεικτικό ότι τα Γυμνάσια και τα Λύκεια άνοιξαν ελάχιστες ημέρες πριν από το νέο lockdown, ενώ στα τέλη Ιανουαρίου η κυβέρνηση διερευνούσε το άνοιγμα των χιονοδρομικών κέντρων.
Και όταν έγινε πια αντιληπτό ότι όλα αυτά μας οδηγούσαν πλησίστιους στο lockdown, κανείς δεν σκέφθηκε να αλλάξει ρότα. Αντίθετα τα πισωγυρίσματα δικαιολογήθηκαν ως «σύστημα ακορντεόν» και η απρονοησία του «βλέποντας και κάνοντας» βαφτίστηκε σχέδιο.
Θα αλλάξουν, όμως, ποτέ όλα αυτά; Θα προτιμηθεί η πρόληψη και ο ορθολογικός σχεδιασμός από τη δράση εκ των υστέρων; Από τη χθεσινή ομιλία του πρωθυπουργού κατέστη σαφές ότι η κυβέρνηση εκτιμά πως θα διανύσουμε το «τελευταίο μίλι» στοιχηματίζοντας στον ταχύτατο εμβολιασμό και εμμένοντας στα «μέτρα ακορντεόν». Είναι και αυτή μια επιλογή. Το πρόσφατο παρελθόν μάς δείχνει, όμως, ότι μάλλον θα το τρέξουμε πολλές φορές το ίδιο μίλι.
Του Μιχάλη Χατζηκωνσταντίνου από την ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ
