*Του Αναπλ. Καθηγητή του τμήματος Περιβάλλοντος του Ιονίου Παν/μίου, Κώστα Ποϊραζίδη

Δύο λέξεις μπορούν να χαρακτηρίσουν τους υπεύθυνους (σε όλα τα επίπεδα από την Κυβέρνηση ως τους κάθε λογής επικεφαλής που παίρνουν κρίσιμες αποφάσεις) για την καταστροφή της Ελλάδας εδώ και 9-10 ημέρες: Ανίκανοι και επικίνδυνοι.

Τι δεν έχουν καταλάβει εδώ και δεκαετίες όλοι οι υπεύθυνοι-ανεύθυνοι;

• Ότι τα μέτωπα της φωτιάς μετά από 1-2 ημέρες δεν σβήνουν με νερό (όσα αεροπλάνα και ελικόπτερα να φέρουνε), αλλά η φωτιά πρέπει να κοπεί σε κατάλληλα και ασφαλή σημεία στην πορεία της και μετά επεμβαίνουν οι δυνάμεις πυρόσβεσης
• Ότι μετά τις πρώτες ημέρες τα βασικά εργαλεία πυρόσβεσης είναι κυρίως τα αλυσοπρίονα και η διακοπή συνέχειας της καύσιμης ύλης με μηχανήματα και διάνοιξη μεγάλων ζωνών, ώστε μόνο εκεί να επεμβαίνει συντονισμένα η Πυροσβεστική
• Ότι η τοπική κοινωνία και η Δασική Υπηρεσία με τους υλοτόμους (ανά την Ελλάδα) είναι από τους κρισιμότερους κρίκους για την ανάσχεση και καταστολή της φωτιάς και μετά την επιτήρηση της καμένης περιοχής
• Ότι η αποζημίωση και η ανοικοδόμηση των καμένων σπιτιών στοιχίζει στην οικονομία ελάχιστα με ταχεία αποκατάσταση σε σχέση με το τεράστιο οικονομικό, κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος να αφήνονται τα δάση μας να καίγονται απροστάτευτα, με δεκαετίες αποκατάστασης
• Ότι σε αυτόν τον “χαμένο” πόλεμο, δεν φταίει η κλιματική αλλαγή αλλά ούτε και οι μαχητές – πολεμιστές της Πυροσβεστικής που δίνουν τόσα μερόνυχτα τις μάχες τους στις φωτιές, αλλά οι οδηγίες και οι εντολές που παίρνουν από αυτούς που έχουν οριστεί για να μας σώσουν
• Ότι δεν μπορούν να λένε ένα απλό και ψεύτικο συγγνώμη και ότι όλα τα έκαναν σωστά, νευριάζοντας κιόλας με την κριτική για να καλύψουν τις αποτυχίες τους

Δυστυχώς, σε έναν ακόμα χαμένο πόλεμο δεν θα μάθουμε τίποτα και στο καμένο κορμί της Ελλάδος θα κινηθεί πολύ – πάρα πολύ χρήμα. Πόσα εκατοντάδες εκατομμύρια θα βρεθούν και θα δοθούν με επείγουσες διαδικασίες για την αναγκαία πια αποκατάσταση τεράστιων εκτάσεων; Ακόμα και οι «αιολικάδες» θα βγουν ως οι σωτήρες της περιοχής, δίνοντας ευκαιρίες για «πράσινη» ανάπτυξη. Ακόμα και εταιρίες αναδασώσεων σκέφτονται να ιδρύσουν με το πρόσχημα της αλλαγής της βλάστησης (για να είναι λιγότερο εύφλεκτα τα δάση), που είναι επιεικώς τραγικό και ως σκέψη, όταν το μόνο που χρειάζονται οι καμένες περιοχές της Αττικής και Εύβοιας είναι η απόλυτη προστασία από κάθε επέμβαση για τα επόμενα 4-5 χρόνια (πέρα από την αντιπλημμυρική προστασία των εδαφών) .

Τη χώρα μας δεν τη χαρίζουμε στους ανίκανους και επικίνδυνους. Πρέπει σε αυτή τη χώρα να υπάρχει ελπίδα. Δεν μπορεί να μας δείχνουν ότι η Κόλαση είναι μονόδρομος. Δεν πάει άλλο. Παράλληλα, η σκέψη όλων θα πρέπει να είναι σε όλη την κοινωνία της Βόρειας Εύβοιας, που μόλις δημιουργήσαμε τους πρώτους περιβαλλοντικούς πρόσφυγες (σε μια κοινωνία που ζούσε και εργαζόταν με /ή στα δάση της), που θα πρέπει ξαφνικά να βρουν νέο τόπο, νέα εργασία, να βρουν το κουράγιο να δουν φως ξανά… Και όλοι θα πρέπει να υποκλινόμαστε με σεβασμό στην αξιοπρέπεια αυτών των ανθρώπων και στο πως αντιμετωπίζουν την καταστροφή που φέραμε στον τόπο τους.