Ο απερχόμενος Διοικητής του Γ.Ν. Ηλείας Κώστας Διαμαντόπουλος στην «Πρωινή»: «Αφήνουμε …προίκα στις επόμενες Διοικήσεις»

Συνέντευξη στην Κική Κολοβέρου- kkoloverou@yahoo.gr

-«Κληρονομιά ανεκτίμητης αξίας η αγάπη του προσωπικού»

-«Δε σταματήσαμε ποτέ να κυνηγάμε τα όνειρά μας»

 

Ο Κώστας Διαμαντόπουλος, ο άνθρωπος που βρέθηκε τα τελευταία τριάμισι χρόνια, στο τιμόνι του Γενικού Νοσοκομείου Ηλείας, το σίγουρο είναι ότι κατάφερε να αφήσει θετικό αποτύπωμα. Ακολουθώντας μικρά και σταθερά βήματα, ιεραρχώντας προτεραιότητες, σταθεροποίησε και ανασυγκρότησε το σύστημα υγείας στο Νομό, αξιοποίησε για πρώτη ίσως φορά σε τέτοια έκταση δημόσιες και ιδιωτικές πηγές χρηματοδότησης ενώ με τις παρεμβάσεις του, κράτησε όρθιο το Νοσοκομείο Πύργου, αφήνοντας πραγματική… προίκα στις επόμενες διοικήσεις.

Μιλώντας σήμερα στην «Πρωινή» σε μια συνέντευξη απολογιστικού κυρίως χαρακτήρα, αναφέρθηκε επιγραμματικά σε όλα όσα πέτυχαν τονίζοντας πως το «μυστικό» δεν ήταν άλλο από την ομαδική δουλειά και τη συνεχή προσπάθεια να διεκδικούν αυτό που φαινόταν ακατόρθωτο αλλά και σε εκείνα που δεν ολοκληρώθηκαν με σημαντικότερο τη λειτουργία του τρίτου ορόφου… Για τον ίδιο όμως, το σημαντικότερο «έργο» ήταν η σχέση εμπιστοσύνης που έχτισε με το προσωπικό καθώς χωρίς αυτή «θα είχαμε βουλιάξει στη μιζέρια του συστήματος».

-Η τοποθέτηση σας στη θέση της Διοίκησης του Γ.Ν. Ηλείας, αντιμετωπίστηκε κατά γενική ομολογία θετικά καθώς για πρώτη φορά αναλάμβανε τη θέση αυτή ένας Ηλείος. Οι προσδοκίες σαφώς ήταν αυξημένες… Πιστεύετε ότι επαληθεύτηκαν;

Είναι αλήθεια ότι βουτήξαμε στα βαθιά. Υπήρχαν μάχες που κερδίσαμε και μάχες που χάσαμε. Σε μια δύσκολη πραγματικά περίοδο με στενότητα οικονομικών και ανθρωπίνων πόρων και σ’ ένα νομό με «πληθωρισμό» υγειονομικών σχηματισμών και ακραίους τοπικισμούς. Πετύχαμε αρκετά, ίσως περισσότερα από κάθε άλλη φορά. Αν με ρωτάτε αν είμαι ικανοποιημένος θα σας έλεγα ότι δεν είμαι. Ποτέ δεν είμαι όταν πρόκειται για τη φροντίδα των ασθενών και τη στήριξη του δημόσιου συστήματος υγείας.

-Η εντοπιότητα λειτούργησε υποστηρικτικά ή σας προκάλεσε δυσκολίες στη διατήρηση των ισορροπιών.

Η εντοπιότητα είναι ένα επιπλέον κίνητρο για να δουλέψεις και να προσφέρεις στον τόπο σου. Αρκεί να μην εγκλωβιστείς στη διαχείριση πελατειακών σχέσεων και τη διατήρηση τοπικών ισορροπιών.

-Από την πρώτη στιγμή της έλευσή σας μιλήσατε για το στρατηγικό σας στόχο, για το όραμά σας. Να καταστεί το Νοσοκομείο Πύργου ο πυλώνας παροχής υπηρεσιών υγείας σε όλη την Ηλεία. Θεωρείτε ότι αυτό έχει επιτευχθεί;

Η Νοσηλευτική Μονάδα Πύργου είναι η βαριά βιομηχανία παραγωγής υπηρεσιών υγείας στο νομό. Αξιοποιώντας και διευρύνοντας τα συγκριτικά της πλεονεκτήματα αναδείξαμε τον κεντρικό της ρόλο. Παρά τα προβλήματά της παραμένει το πλέον ασφαλές περιβάλλον για τη διαχείριση των επειγόντων περιστατικών και των νοσηλευόμενων. Αυτή τη στιγμή έχει ογδόντα περισσότερους εργαζόμενους όλων των ειδικοτήτων σε σχέση με το 2016. Στο πεδίο του ιατροτεχνολογικού και ηλεκτρομηχανολογικού εξοπλισμού υλοποιούμε σχέδιο ανανέωσης που υπερβαίνει τα 5 εκατ. ευρώ.Μόνο με τις παρεμβάσεις ενεργειακής αναβάθμισης σε νοσοκομείο και ΚΕΦΙΑΠ θα εξοικονομούνται πάνω από 300 χιλ. το χρόνο. Πραγματική … προίκα για τις επόμενες διοικήσεις. Παράλληλα επενδύουμε στην ποιότητα εφαρμόζοντας σύστημα διαχείρισης ασφάλειας τροφίμων σύμφωνα με το πρότυπο ISO 22000:2005 στις εγκαταστάσεις παρασκευής και διαχείρισης γευμάτων και σύστημα διαχείρισης ποιότητας σύμφωνα με το πρότυπο ΙSO 9001:2015 στη Μονάδα Τεχνητού Νεφρού και πολύ σύντομα και στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.

-Κληθήκατε σε μια δύσκολη οικονομική συγκυρία για τη χώρα να διαχειριστείτε τη «φτώχια» του συστήματος και δεν ήταν λίγες οι φορές που αντιμετωπίσατε πραγματικά δύσκολες καταστάσεις. Τι έχετε να πείτε σε όλους όσους σας κατηγορούν για την επιλογή στήριξης του Νοσοκομείου Πύργου αλλά και για την ύπαρξη σχεδίου κλεισίματος της Ν.Μ. Αμαλιάδας;

Δεν επικαλέστηκα ποτέ τη φτώχια του συστήματος. Δεν αναζήτησα άλλοθι. Δε γύρισα ποτέ το κεφάλι πίσω ψάχνοντας φτηνές δικαιολογίες. Δουλέψαμε με σχέδιο και πάθος για τη σταθεροποίηση και την ανασυγκρότηση του συστήματος υγείας στο νομό ιεραρχώντας προτεραιότητες. Ουδέποτε συμβιβάστηκα με παραλυτικές ισορροπίες που πιθανά θα με καθιστούσαν συμπαθέστερο. Δεν ήταν όμως αυτή η αγωνία μου. Το σύστημα υγείας στο νομό απαιτεί επανασχεδιασμό. Χωρίς κραυγές, χωρίς προαπαιτούμενα. Με ρεαλισμό και αδιαπραγμάτευτο κριτήριο την ασφάλεια ασθενών και προσωπικού.

-Τι πραγματικά πιστεύετε ότι πρέπει να αλλάξει στον υγειονομικό χάρτη του Νομού για να απολαμβάνουν οι Ηλείοι ασθενείς υψηλού επιπέδου υπηρεσίες υγείας;

Υπάρχει μια στρεβλή νοσοκομειοκεντρική αντίληψη. Δεν αναφέρομαι μόνο στην Ηλεία. Υπάρχουν «περιοχές» του συστήματος που παραμένουν υποχρηματοδοτούμενες. Δεν είναι μόνο η Πρωτοβάθμια. Είναι η αποκατάσταση, είναι η ψυχική υγεία, είναι η φροντίδα των ηλικιωμένων, η αξιοπρεπής νοσηλεία των ογκολογικών ασθενών τελικού σταδίου και η δημιουργική απασχόληση των ΑΜΕΑ. Η Μονάδα Ψυχοκοινωνικής Αποκατάστασης για ψυχογηριατρικούς ασθενείς στην Κρέστενα που εντάξαμε στο σχεδιασμό του Υπουργείου Υγείας και ωριμάσαμε μελετητικά και  το Κέντρο Ημέρας για παιδιά, εφήβους και νέους ενήλικες που σχεδιάζουμε στο Πελόπιο κινούνται σ’ αυτή ακριβώς τη λογική. Εκεί χρειάζεται να προσανατολιστούμε συγχρονιζόμενοι με το επιδημιολογικό προφίλ της εποχής και τις ανάγκες που απορρέουν από τη δημογραφική γήρανση.Όταν οι σύγχρονες εξελίξεις στην ιατρική συμπιέζουν τους χρόνους νοσηλείας, η εμμονή στον «πληθωρισμό» νοσηλευτικών κλινών είναι μια φενάκη.

-Είστε ικανοποιημένος από τα πεπραγμένα της Διοίκησης; (Δείκτες αποδοτικότητας και παραγωγικότητας)

Πετύχαμε σημαντικές εξοικονομήσεις πόρων στις κατηγορίες του φαρμάκου και του ακτινολογικού υλικού διατηρώντας σταθερές τις δαπάνες για υγειονομικό υλικό και αντιδραστήρια παρά την αύξηση του όγκου των περιστατικών χωρίς να μας λείψει ποτέ τίποτα. Προσλαμβάνοντας τεχνικό προσωπικό εξοικονομήσαμε πάνω από 60 χιλ. ευρώ απαλλασσόμενοι από το «βάρος» της σύμβασης με εταιρεία που απλά μας διέθετε ειδικότητες που δεν είχαμε. Στο πεδίο της «παραγωγής» ενεργοποιήσαμε αδρανείς υποδομές όπως το οστεοπυκνόμετρο, το χειρουργικό μικροσκόπιο για τον καταρράκτη, το κτίριο – φάντασμα του ΚΕΦΙΑΠ, τον Ξενώνα. Στη περίπτωση του μικροσκοπίου αναρωτιέμαι αν είχαμε την πολυτέλεια να διαθέτουμε εξοπλισμό σημερινής αξίας 70 χιλ. ευρώ και να μη χρησιμοποιείται…

-Ποια είναι τα μεγάλα έργα που δρομολογήσατε για το Γ.Ν. Ηλείας;

Δεν πιστεύω σε «φαραωνικά» έργα. Πιστεύω σε μικρά και σταθερά βήματα. Η εγκατάσταση του νέου αξονικού, η σταθεροποίηση τμημάτων που κλυδωνίστηκαν όπως η ΜΕΘ, η Καρδιολογική και το Αναισθησιολογικό, η εξασφάλιση χρηματοδότησης για την ενεργειακή αναβάθμιση και την προμήθεια μαγνητικού τομογράφου, η αναγέννηση του ΚΕΦΙΑΠ, τα χειρουργεία καταρράκτη,η σύσταση δυο επιπλέον θέσεων ιατρικού προσωπικού στο ΤΕΠ τις οποίες προκηρύξαμε, οι είκοσι επικουρικοί ιατροί που φέραμε, η μείωση των διακομιδών στην Πάτρα, η ασφαλής μεταφορά των διασωληνομένων ασθενών, η ενεργοποίηση ασθενοφόρου για τη διεκπεραίωση των εξιτηρίων είναι μερικά μόνο απ’ αυτά πετύχαμε.

-Αξιοποιήσατε για πρώτη ίσως φορά σε τέτοια έκταση πηγές χρηματοδότησης εκτός του τακτικού σας προϋπολογισμού. Τι άλλαξε;

Δουλέψαμε μεθοδικά. Οι «φάκελοί» μας ήταν πλήρεις τεχνικά και οικονομικά. Διεκδικήσαμε και το τελευταίο ευρώ που … κυκλοφορούσε. Στην αρχή μας αντιμετώπιζαν με καχυποψία. «Θα τα καταφέρετε;» μας έλεγαν. Αποδείξαμε ότι μπορούμε. Δε μας χαρίστηκε κανένας. Μέχρι και τον εξωδικαστικό συμβιβασμό του Ελληνικού Δημοσίου με τη Siemens εκμεταλλευτήκαμε για την προμήθεια ενός ψηφιακού ακτινολογικού. Δεν ήταν μόνο οι δημόσιες πηγές (ΕΣΠΑ, Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων). Αποκτήσαμε σχέση εμπιστοσύνης με τους ιδιώτες που θέλησαν να προσφέρουν καταθέτοντας ρεαλιστικά αιτήματα. Ήταν ιδιαίτερη τιμή για μας η συνεργασία με το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και την «Αντιμετώπιση Παιδικού Τραύματος».

-Ποιο έργο απ’ όλα θεωρείτε το πιο σημαντικό;

Η σχέση εμπιστοσύνης που χτίσαμε με το προσωπικό. Χωρίς αυτήν θα είχαμε βουλιάξει στη μιζέρια του συστήματος. Κληρονομιά ανεκτίμητης αξίας η αγάπη του.

-Ποιο θεωρείτε το μεγαλύτερο πρόβλημα στο Νοσοκομείο Πύργου;

Ο μικρός αριθμός Παθολόγων. Εκεί δεν τα καταφέραμε. Το Μάιο προκηρύξαμε δυο θέσεις αλλά η διαδικασία έχει «παγώσει». Τον Ιούνιο χάσαμε έναν Παθολόγο που παραιτήθηκε. Δυο θέσεις που προκηρύξαμε μια το 2017 και μια το 2018 κατέληξαν άγονες. Μια ακόμη του ΚΕΕΛΠΝΟ το ίδιο. Για τα νοσοκομεία της περιφέρειας η Παθολογία είναι «άγονη» ειδικότητα. Παρά τα προβλήματα παραδίδουμε μια κλινική με τρεις Παθολόγους σε αντίστοιχες οργανικές θέσεις όταν το 2016 μόνο μια είχε καλυφθεί.

-Δουλέψατε σκληρά όλα αυτά τα χρόνια, δίνοντας σημασία πέρα από τα μεγάλα, και στις λεπτομέρειες… τι σας κούρασε περισσότερο στη διάρκεια της θητείας σας;

Δεν είχα την πολυτέλεια να κλείσω το τηλέφωνό μου. Ακόμα κι όταν δεν ήμουν εκεί, πνευματικά ήμουν «παρών». Δε μετανιώνω όμως για την επιλογή μου. Το είδα σαν πρόκληση. Ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία με τεράστιες ευθύνες.

-Θα σας λείψει;

Ωραία ερώτηση. Θα απαλλαγώ από ένα βάρος αν και ποτέ δε φοβήθηκα τις ευθύνες. Από την άλλη θα μου λείψουν οι έντονες στιγμές, οι εναλλαγές των συναισθημάτων, η διαχείριση κρίσεων, η αίσθηση της δημιουργίας, η πρόκληση να διεκδικείς αυτό που δείχνει ακατόρθωτο.

-Τι θα θέλατε να έχετε πετύχει και δεν το καταφέρατε;

Τη λειτουργία του μισού τρίτου ορόφου στον οποίο υπάρχουν δέκα θάλαμοι με δυνατότητα ανάπτυξης 34 κλινών το λιγότερο. Το 2020 ο στόχος θα είναι εφικτός. Μόλις καλυφθούν οι θέσεις της προκήρυξης που «τρέχει» αυτή τη στιγμή και τακτοποιηθούν οι υπηρετούντες επικουρικοί, θα εξοικονομηθούν 200 χιλ. ευρώ ώστε να χρησιμοποιηθούν για την πρόσληψη επικουρικού νοσηλευτικού προσωπικού.

-Θεωρείτε ότι η πολιτική σας ταυτότητα επηρέασε τις αποφάσεις σας κατά τη διάρκεια της θητείας σας;

Προφανώς υπήρχαν συγκεκριμένες κατευθύνσεις στο πεδίο της εφαρμοσμένης πολιτικής υγείας. Σε καμιά όμως περίπτωση δε ζύγισα τους ανθρώπους με κριτήριο τι ψηφίζουν. Εκείνο που με ενδιαφέρει είναι να υπάρχουν αποτελέσματα.

-Υπάρχει κάποιο «μυστικό» για την όποια επιτυχία είχατε;

Η ομαδική δουλειά. Όταν «πέφταμε» γιατί υπήρχαν και δύσκολες στιγμές φροντίζαμε γρήγορα να «ξανασηκωθούμε». Το σημαντικότερο ήταν ότι δε σταματήσαμε ποτέ να κυνηγάμε τα όνειρά μας.