Θεόδωρος Κόλλιας: Το μήνυμα της οργής και της ανάγκης

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”97597″ img_size=”full”][vc_column_text][Για την πανδημία, που μας έκανε «Ελεύθερους Πολιορκημένους» στα σπίτια μας έχουμε γίνει ΟΛΟΙ προφέσορες. Ευτυχώς που έχουμε τον Τσιόδρα. Ας έχουμε λοιπόν ψυχραιμία και υπομονή. Όπως και να έρθουν τα πράγματα ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!!!

Τούτο το γραφτό είναι γραμμένο στην προηγούμενη κρίση, την οικονομική. Βέβαια τούτη είναι βιολογική και κοινωνική. Όλες όμως είναι συγκοινωνούντα δοχεία. Εντάξει όλα τα δίκαια είναι μαζί μας κι ας τα θέλουμε όλα δικά μας, αλλά μην το παρακάνουμε κιόλας.  Σε άλλες πανδημίες τα πράγματα ήταν πολύ χειρότερα. Στην ευλογιά -φερ ειπείν- τον 20ο αιώνα  τα θύματα ήταν 300 εκατομμύρια άνθρωποι, τριπλάσια κι από τους δύο φονικότατους παγκόσμιους πολέμους.

Παλαιότερα αφανίσθηκαν ολόκληρες αυτοκρατορίες και πολιτισμοί ( Αζτέκοι, Ίνκας..). Μαζί είχαν και την πείνα και χωρίς ουδεμία ιατρική περίθαλψη και δη Δημόσια Υγεία. [1]Στο Μεσολόγγι επέζησαν τρώγοντας σαύρες και ποντίκια, στη δε Τριπολιτσά από τα ίδια τους τα πτώματα…και..και

Προς Θεού, να μην τα ξεχνάμε κι αυτά.

Ας είναι…]

Πάντως το μήνυμα είναι ένα:

Ξεχνάτε την αλόγιστη ανάπτυξη και υπερκατανάλωση.

Σεβασμός στη φύση  και στο περιβάλλον

Συνεργασία και Αλληλεγγύη

Τέρμα στην ξεκαπίστρωτη Αγορά

Το κάτωθι γραφτό λοιπόν με τους Χαλιλόπουλους και δη ετούτη η Εφημερίδα είναι ένα μικρό πλεούμενο, ανάμεσα στα άλλα, που χρειαζόμαστε να μείνουμε πάνω στη επιφάνεια της τρικυμιώδους θάλασσας της Ανάγκης και της Οργής!!!

[1] Όπως δε μας υπενθυμίζει ο ιστορικός Λιάκος στην Αυγή της προηγούμενης Κυριακής,  το Εθνικό Σύσυμα Υγείας, η  Δημόσια Υγεία  αλλά και  το ΙΚΑ και το υπουργείο Υγείας θεμελιώθηκαν αμέσως μετά την φονικότατη πανδημία, Δάγκειος πυρετός,  του 1928, επί  Βενιζέλου, που και ο ίδιος ήταν κρούσμα.

ΧΑΛΙΛΟΠΟΥΛΟΙ: ΟΙ  ΥΨΗΛΟΙ ΚΟΥΜΑΝΤΑΔΟΡΟΙ ΣΤΟΝ ΚΗΦΙΣΟ

Όλοι μας έχουμε επισκεφτεί το σταθμό των ΚΤΕΛ στον Κηφισό και έχουμε γίνει μάρτυρες στο κομφούζιο που λαμβάνει χώρα. Αλίμονο να θέλεις ταξί και δεν υπάρχει αστυνομία, σε έφαγε η μαρμάγκα, πράγμα που συμβαίνει κυρίως όλες τις καθημερινές, αφού τις γιορτές και τα Σαββατοκύριακα συνήθως υπάρχει κάποιος αστυνομικός. Το καθεστώς στην πιάτσα των ταξιτζήδων κρυφό κι απαραβίαστο. Ισχύει ο νόμος της Καμόρα, ομερτά. Ξέρετε πάντα υπάρχει μια τεράστια ουρά από εκατό και βάλε ταξί  κι όμως γίνεται κομφούζιο. Διπλές κούρσες η μια μετά την άλλη και καταστρατήγηση της σειράς με αριστοτεχνικό τρόπο. Και το πιο παράξενο δεν γίνεται καμία διαμαρτυρία από τους πίσω.  Τόσες και τόσες φορές έχω ταξιδεύσει και έχω ναυλώσει ταξί και το τι συμβαίνει ακριβώς μου ήταν ανεξήγητο. Βεβαίως σε όλες τις πιάτσες ταξί ισχύει ο ίδιος και σεβαστός νόμος από όλους, πελάτες και οδηγούς. Ο 1ος παίρνει την κούρσα και κάθε καινούργιος ταξιτζής πηγαίνει στο ΄τέλος και ούτω καθεξής. Εδώ είχα αντιληφθεί ότι αυτός ο νόμος παραβιάζεται δεν πήγαινε το μυαλό στο πώς και γιατί.

Έτσι λοιπόν σε ένα από τα τελευταία μας ταξίδια παίρνουμε ένα ταξί, κάπως κανονικά. Μάλιστα ήταν μια Μερσεντάρα με όλα της τα κομφόρ τελευταίου τύπου, αλλά ο οδηγός, ήταν μια πολύ παράλογη αντίφαση, ένας νέος μεν αδύνατος και κοντούλης, κατσασμένος  και μαζί μαυρουρουδερούλης. Από την αρχή μου έκανε παράξενη εντύπωση.  Κάτι δεν μου πήγαινε και τίποτα δεν ταίριαζε. Από τα πρώτα μέτρα της διαδρομής ο σοφέρ πάντως ήταν λαλίστατος, άρχισε με το γνωστό θέμα των δολοφονιών των ταξιτζήδων στην Κηφισιά  και επεσήμανε ότι το βράδυ ποτέ δεν βάζει μοναχικό πελάτη στα πίσω καθίσματα πράγμα έχει μια σχετική σημασία αν το σκεφτείτε.

Σκέφτηκα  ότι τέτοια αμάξια, κυρίως Μερσεντές  δεν βάζουν οδηγούς και ρωτώ:

– Το ταξί είναι του πατέρα σου;

-Όχι δικό μου είναι και όπου νάναι το ξοφλάω.

– Αλήθεια; Μπράβο πώς τα καταφέρνει σε αυτή την κρίση; Δεν υπάρχει αναδουλειά;

– Κοίτα να δεις εμείς εδώ στην πιάτσα του Κηφισού έχουμε κονόμα…

-Μα καλά , πώς γίνεται; Εγώ βλέπω συνεχώς μια μεγάλη ουρά και μέχρι τώρα όσους ταξιτζήδες έχω πάρει κλαίγονται.

– Τόσο καιρό δεν έχεις καταλάβει ποιοι κάνουν κουμάντο εδώ; Εμείς οι τσιγγάνοι.

Και πως γίνεται αυτό;

– Να οι πρώτοι είκοσι (20) ταξιτζήδες στην πιάτσα είμαστε τσιγγάνοι και μάλιστα όλοι Χαλιλοπουλαίοι, αδέλφια και ξαδέλφια. Έχεις ακούσει για τους Χαλιλόπουλους;

-Ναι αμέ, τη βασιλική οικογένεια των των τσιγγάνων δεν έχω; Είμαι και από την Ηλεία που ήταν και η πρώτη πατρίδα τους (κλικ ΕΔΩ)…

– Οπότε  εμείς παίρνουμε μια κούρσα και μετά αμέσως χωνόμαστε πάλι στους πρώτους κι ας είναι η ουρά διακόσια μέτρα, κατάλαβες πως γίνεται που εμείς κάνουμε πέντε κούρσες και οι άλλοι μία.

Έτσι που λέτε, τώρα και εγώ κατάλαβα και πολύ καλά μάλιστα   πως γυρίζουν οι ….τροχοί….

Θεόδωρος Κόλλιας,

διαχειριστής του yannitsochori.blogspot.com[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]