Αιρετικά και επίκαιρα: Κάτω από το όριο του 10 – Ακατάλληλος για Δημόσιο Πανεπιστήμιο – ιδανικός για Ιδιωτικό
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”31755″ img_size=”full”][vc_column_text]Η ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής των υποψηφίων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση συνοδεύτηκε από μια ενορχηστρωμένη επιχείρηση κυβέρνησης και μιντικού συστήματος υπονόμευσης των δημόσιων πανεπιστημίων με αιχμή τις επιδόσεις των μαθητών.
Μετά τις ανακοινώσεις, το πανομοιότυπο επιχείρημα που αναπαρήχθη από τα περισσότερα μίντια και την υπ. Παιδείας είναι πως σε κάποιες σχολές η βάση εισαγωγής διαμορφώνεται κάτω από τη βαθμολογική βάση του 10 και άρα δεν είναι δυνατόν ένας μαθητής με γενικό βαθμό 7,5 να εισαχθεί, για παράδειγμα στο Μαθηματικό. Ο στόχος είναι ξεκάθαρος και σε αυτόν κατέληγαν όλες οι αναφορές: Να στρωθεί το χαλί για την επαναφορά του ορίου του 10 για την πρόσβαση στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Το παράδοξο και υποκριτικό είναι πως ένας μαθητής με βαθμό κάτω από 10 κρίνεται από τους «ειδήμονες» ακατάλληλος για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, αλλά ασφαλώς μπορεί να αποκτήσει για παράδειγμα πτυχίο Ιατρικής ή Νομικής σε ιδιωτικό Πανεπιστήμιο αρκεί να πληρώσει αδρά. Αυτή είναι η επιδίωξη εξάλλου τις επαναφοράς του ορίου του 10 και της μείωσης των εισακτέων: Να οδηγηθούν τα παιδιά στην ιδιωτική εκπαίδευση.
Παράλληλα αποσιωπούν φυσικά και το γεγονός ότι οι επιδόσεις των μαθητών είναι συνάρτηση της ύλης και της δυσκολίας των θεμάτων ανά έτος αλλά και της μείωσης των εξεταζόμενων μαθημάτων. Παραγνωρίζουν δηλαδή ότι η ύλη του Πανεπιστημίου έχει “κατέβει” πλέον στο Λύκειο, ότι ο ανταγωνισμός έχει αυξηθεί τεχνητά, ότι αφαιρέθηκαν εύκολα μαθήματα γενικής κατεύθυνσης και ότι μια χρονιά με υπερβολικά δύσκολα θέματα στις εξετάσεις – όπως φέτος- μπορεί να ρίξει κάτω από τη βάση, μαθητές με υψηλό βαθμό προετοιμασίας.
Άρα με την εφαρμογή της βάσης του 10 και τον καθορισμό του αριθμού εισακτέων από τα Πανεπιστήμια, θα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν τη ροή των εισακτέων και να αποκλείουν από την τριτοβάθμια εκπαίδευση ολόκληρες γενιές μαθητών. Την τετραετία 2006-2010 που εφαρμόστηκε ο βαθμολογικός περιορισμός, εμπόδισε την πρόσβαση χιλιάδων υποψηφίων κατ’ έτος. Σήμερα, και σε συνδυασμό με τον καθορισμό εισακτέων από τα ίδια τα Πανεπιστήμια, θα έπληττε πολύ περισσότερους υποψήφιους.
Φυσικά και υπάρχουν στρεβλώσεις στο εξεταστικό σύστημα και στα πολλαπλά επίπεδα μοριοδοτήσεων και κινήτρων και είναι θεμιτός ο προβληματισμός για την εισαγωγή σε κάποιες υποβαθμισμένες σχολές, υποψηφίων με βαθμό που μαρτυρά μηδενική προετοιμασία. Όμως αυτό συμβαίνει γιατί οι ίδιες πολιτικές δυνάμεις που σήμερα διαμαρτύρονται, έχουν φροντίσει όλα τα προηγούμενα χρόνια να ιδρύσουν σχολές σε κάθε πόλη και χωριό (κυριολεκτικά) προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα πελατειακά τους δίκτυα και μια ακαδημαϊκή κάστα. Χωρίς επαρκές επίπεδο σπουδών, με ανύπαρκτα επαγγελματικά δικαιώματα, συχνά και με απίθανο αντικείμενο σπουδών.
Η συντονισμένη επίθεση στους υποψήφιους των Πανελληνίων είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την πρόθεση της ΝΔ, όχι φυσικά να προασπίσει το επίπεδο της εκπαίδευσης και των Πανεπιστημίων, αλλά να μειώσει δραστικά τον αριθμό των εισακτέων, να καταργήσει δημόσιες σχολές για να πριμοδοτήσει ιδιωτικές Σχολές, περιορίζοντας τη μετάδοση της γνώσης σε προνόμιο λίγων και εκλεκτών. Ο ίδιος ο Κυριάκος Μητσοτάκης είχε παρουσιάσει προεκλογικά τη θεώρησή του για τους μαθητές των φτωχών συνοικιών και οικογενειών, οι οποίοι προορίζονται για φτηνό εργατικό δυναμικό και πελατεία υποβαθμισμένων ιδιωτικών ΙΕΚ. Πίσω από τα ψευδεπίγραφα κλισέ περί “αριστείας”, ο στόχος είναι η μόρφωση να ξαναγίνει προνόμιο της μιας συγκεκριμένης κοινωνικής τάξης.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
