Tριάντα έξι σφαίρες εναντίον τριών νεαρών Ρομά επειδή έκλεψαν ένα αμάξι. Ο 18χρονος Νίκος Σαμπάνης καταδικάστηκε σε θάνατο, χωρίς να του δοθεί η ευκαιρία να καταδικαστεί για το αδίκημα της κλοπής ενός αυτοκινήτου. Επτά αστυνομικοί που κατηγορούνται για την ανθρωποκτονία του Νίκου και την απόπειρα ανθρωποκτονίας των δύο φίλων του και οι οποίοι ισχυρίζονται ότι αναγκάστηκαν να ρίξουν τριάντα έξι σφαίρες μέσα σε κατοικημένη περιοχή επειδή κινδύνευαν από το αυτοκίνητο.
Ηξεραν οι αστυνομικοί ότι δεν κινδυνεύουν από άοπλους Ρομά, αλλά λένε ότι απειλούνταν από το αυτοκίνητο που στα χέρια των Ρομά είχε μετατραπεί σε φονικό όπλο. Και γι’ αυτό το κλεμμένο όχημα, μαζί με τα όπλα και τις σφαίρες των αστυνομικών, αποτελούν πειστήρια μιας δικογραφίας που βρίσκεται στα χέρια της Δ’ ανακρίτριας της Εισαγγελίας Πλημμελειοδικών Πειραιά.
Και όμως, το Hyundai Accent όχι μόνο δεν κατασχέθηκε ως απαραίτητο για την έρευνα, αλλά τρεις μέρες μετά τη δολοφονία του 18χρονου Ρομά οι αστυνομικές αρχές το επέστρεψαν στον Αιγύπτιο ιδιοκτήτη του, χωρίς να ενημερωθούν οι δικαστικές αρχές που συνεχίζουν την ανάκριση της υπόθεσης. Ετσι απλά, αστυνομικοί αποφάσισαν ότι δεν θα χρειαστεί καμία συμπληρωματική έρευνα στο όχημα.
Τρυπημένο από τις σφαίρες των αστυνομικών, με το παρμπρίζ κατεστραμμένο και μέσα στα αίματα, το αυτοκίνητο επιστράφηκε στον ιδιοκτήτη του, ο οποίος στις 5 Νοεμβρίου το έδωσε για σκραπ σε μια εταιρεία ανακύκλωσης οχημάτων στον Ασπρόπυργο. Στις 25 Νοεμβρίου ο ιδιοκτήτης του αυτοκινήτου κλήθηκε από την ανακρίτρια να καταθέσει για την υπόθεση και τότε ανέφερε ότι το αυτοκίνητο έχει δοθεί για ανακύκλωση. Μόνο ύστερα από έγγραφο αίτημα της οικογένειας του θύματος, το Δ’ Ανακριτικό Τμήμα Πειραιά ζήτησε να πληροφορηθεί την τύχη του αυτοκινήτου, για να λάβει ως απάντηση από την εταιρεία ότι έχει γίνει παλιοσίδερα, μαζί και το πιστοποιητικό καταστροφής του.
Η εξέλιξη αυτή αντίκειται στην πάγια τακτική που ακολουθείται για όλα τα αδικήματα κακουργηματικού χαρακτήρα και προβλέπει τη μη απόδοση αντικειμένων που περιέχονται σε δικογραφίες μέχρι την εκδίκαση της εκάστοτε υπόθεσης σε δεύτερο βαθμό. Πόσω μάλλον που στη συγκεκριμένη περίπτωση είμαστε ακόμα στην ανάκριση… Επίσης, αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι το αυτοκίνητο με το οποίο ο Γιώργος Ρουπακιάς μετέβη στο Κερατσίνι και στη συνέχεια δολοφόνησε τον Παύλο Φύσσα δεν έχει επιστραφεί στην αδερφή τού δολοφόνου (στην οποία ανήκει) επειδή δεν έχει τελεσιδικήσει η υπόθεση.
Γιατί τόση βιασύνη από την Αστυνομία να επιστραφεί ένα κατεστραμμένο αυτοκίνητο στον ιδιοκτήτη του προτού καν περιληφθούν στη δικογραφία οι εκθέσεις εργαστηριακής πραγματογνωμοσύνης του; Ποιοι φρόντισαν να εξαφανιστεί ένα τόσο κρίσιμο στοιχείο για την αποδεικτική διαδικασία;
Η οικογένεια του θύματος κατέθεσε υπόμνημα στην ανακρίτρια στο οποίο επισημαίνει ότι το αμάξι έπρεπε από την πρώτη στιγμή να έχει κατασχεθεί προκειμένου να είναι εφικτή η αξιοποίησή του σε όλη τη διάρκεια της ανάκρισης και θέτει ερωτήματα για το αν εξαντλήθηκε η έρευνα σχετικά με τις βολίδες που έριξαν οι αστυνομικοί. Από το σημείο της δολοφονίας έχουν περισυλλεγεί 36 κάλυκες, αλλά μόνο 18 βολίδες. Επομένως πού βρίσκονται οι υπόλοιπες 18 και γιατί αποκλείστηκε το ενδεχόμενο κάποιες να ήταν στο αυτοκίνητο; Πώς θα ταυτοποιηθούν οι φυσικοί αυτουργοί της δολοφονίας Σαμπάνη αν δεν κατασχεθούν όλες οι βολίδες;
Υπάρχουν και άλλα ερωτήματα που αποδεικνύουν ότι η καταστροφή του αυτοκινήτου θέτει σε κίνδυνο την αποδεικτική διαδικασία. Για παράδειγμα, οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι τραυμάτισαν θανάσιμα τον οδηγό του αυτοκινήτου, ενώ οι Ρομά λέμε ότι ο Νίκος Σαμπάνης ήταν συνοδηγός. Αλλά δεν υπάρχει πλέον η δυνατότητα για συμπληρωματική λήψη βιολογικού υλικού ή διακτυλοσκόπησης από το εσωτερικό του αυτοκινήτου. Οπως δεν υπάρχει πια η δυνατότητα διορισμού τεχνικού συμβούλου από την οικογένεια του θύματος για τη θέση του αυτοκινήτου σε σχέση με το σημείο στο οποίο βρίσκονταν οι αστυνομικοί ή την πορεία των βολίδων.
Τα ερωτήματα δεν σταματούν εδώ. Στις 2 Νοεμβρίου η ανακρίτρια ζήτησε από το Τμήμα Εγκλημάτων κατά Ζωής της ΓΑΔΑ την κατάσχεση βιντεοληπτικού υλικού (κάμερες ασφαλείας από σπίτια, καταστήματα κ.λπ.) από το σημείο της δολοφονίας. Την επόμενη μέρα το Τμήμα απάντησε ότι αστυνομικοί της Υπηρεσίας είχαν διενεργήσει έρευνα τη μέρα της δολοφονίας (23/10), αλλά δεν εντοπίστηκε οπτικό υλικό ούτε στην οδό Ελπίδος (όπου έπεσε νεκρός ο Νίκος) ούτε στους γύρω δρόμους.
Όμως, η οικογένεια του θύματος προσκόμισε στην ανακρίτρια φωτογραφίες που αποδεικνύουν την ύπαρξη κάμερας στην οδό Ελπίδος 36 και ζήτησε την επείγουσα κατάσχεση του υλικού που έχει καταγραφεί. Ετσι την 1η Δεκεμβρίου η ανακρίτρια ζήτησε νέα έρευνα από τη ΓΑΔΑ για τη συγκεκριμένη κάμερα, αλλά οι αστυνομικοί απάντησαν ότι η συγκεκριμένη κάμερα δεν λειτουργεί.
Μια κάμερα που υπήρχε αλλά οι αστυνομικοί δεν την είδαν· ένα αυτοκίνητο που υπήρχε αλλά καταστράφηκε· ποιος ξέρει άραγε τι θα έχει μείνει να υπάρχει στη δικογραφία όταν ολοκληρωθεί η ανάκριση…
