Κάνοντας… χαλί τον Λένιν και τον David Bowie!

Ένα «παιδί» του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, η Δήμητρα Μυφτάρη από τον Πύργο ασχολείται με την πρωτοποριακή τεχνική του tufting

Επιμέλεια Ελένη Παπαδοπούλου

Η Δήμητρα Μυφτάρη, ένα νέο κορίτσι, αλβανικής καταγωγής γέννημα θρέμμα του Πύργου, και παλιά μαθήτρια του 4ου Λυκείου, ήρθε σε επαφή για πρώτη φορά με την τέχνη, μέσα από τις σκοτεινές αίθουσες προβολής των ταινιών του Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για παιδιά και νέους, όταν ακόμα ήταν 6 χρονών και συνόδευε την μεγαλύτερη αδελφή της , πρώην «ζιζάνιο» στις δικές της δραστηριότητες, μέχρι που και αυτή έγινε «παιδί» του Φεστιβάλ. Μάλιστα τα τελευταία χρόνια μετά τις σπουδές της επέστρεψε ως μέντορας και εκπαιδευτής animation στα εργαστήρια του Φεστιβάλ, καθώς αν και μετακόμισε στην Αθήνα ποτέ δεν έκοψε τον «ομφάλιο λώρο» ούτε με το θεσμό, μα ούτε και με τον Πύργο. Σπούδασε ηθοποιός΄, ταξίδεψε στο εξωτερικό, ασχολήθηκε με το θέατρο και άλλες δραστηριότητες και σήμερα ασχολείται επαγγελματικά με ένα διαφορετικό είδος τέχνης. Φτιάχνει πανέμορφα χαλιά και πίνακες με την τεχνική του tufting, που δημιουργείται με κλωστή ή νήματα φυσικής ή συνθετικής προέλευσης, δίνοντας βάση στο υλικό και τη χειρωνακτική εργασία που απαιτείται στη διαδικασία της δημιουργίας. Κύριο μέσο που χρησιμοποιεί είναι τα textiles, το κέντημα και τα χαλιά. Στην ουσία προκειται για μια μέθοδο ύφανσης που αποτελεί τεράστια τάση παγκοσμίως.

Η Δήμητρα Μυφτάρη για το είδος αυτό της τέχνης, παραχώρησε μάλιστα μια συνέντευξη στην Lifo στην θεματική Μικρόκοσμος που μιλά για τα έργα της και την απόφασή της να ασχοληθεί με το tufting και να περνά πολλές ώρες της ημέρας αγκαλιά με τελάρα, νήματα, ψαλίδια και χαλιά μετατρέποντας ένα χώρο του σπιτιού της στο προσωπικό της εργαστήριο. Έχει ήδη δημιουργήσει μια εντυπωσιακή ταπετσαρία με τον David Bowie αλλά και του Λένιν που ήταν παραγγελία και το αποτέλεσμα είναι εκπληκτικό.

Πώς αποφάσισε η Δήμητρα να ασχοληθεί με την τεχνική του tufting”

Στην συνέντευξή της στην Lifo αναφέρεται αρχικά στην συγκεκριμένη τέχνη της υφαντικής:
“Η τεχνική αυτή ονομάζεται “tufting” που συμβαίνει φούντωση και είναι μια μορφή κεντήματος (στην ίδια λογική με το punch needle), όπου με αυτόν τον τρόπο δημιουργείς ένα χαλί. Για να το κάνεις αυτό χρησιμοποιείς ένα ειδικό πιστόλι πάνω στο ύφασμα που είναι αποκλειστικά για το tufting”

Απαντώντας στην ερώτηση για το πώς έμαθε να το κάνει και αν είχε κάποια σχετική εμπειρία στο πλέξιμο από πριν και τελικά πόσο μπορεί να είναι το κόστος ενός έργου, η Δήμητρα λέει:

“Έκανα 2-3 σεμινάρια σ’ ένα ατελιέ στο Ψυχικό, το A.télio. Αν πιάνουν τα χέρια σου κι έχεις αντίληψη είναι εύκολο. Μετά μπαίνει η φαντασία για το τι θες να φτιάξεις, η υπομονή που χρειάζεται γιατί θέλει κι αυτό τον χρόνο του και την αφοσίωση γιατί μπορεί να γίνει μπελαλίδικο αν αυτό που φτιάχνεις έχει αρκετές λεπτομέρειες. Ήξερα από πριν να κεντάω και να πλέκω, αλλά αυτό είναι κάτι τελείως διαφορετικό από αυτά τα δύο. Έκατσα λοιπόν κι έφτιαξα μόνη μου το ειδικό πλαίσιο για το tufting, γενικά άμα πάρεις απόφαση να ασχοληθείς με αυτό, τα φτιάχνεις όλα μόνος σου. Το κόστος είναι οι πρώτες ύλες, τα ξύλα και τις βίδες, αλλά το φτιάχνεις μια φορά. Πρέπει να κόστισε περίπου 60-70€. Το κόστος για την δημιουργία του χαλιού εξαρτάται από την ποιότητα των υλικών, το πόσο μεγάλο είναι και οι εργατοώρες. Ας πούμε ότι για ένα χαλί 120×80 η τιμή του περίπου είναι 350€ και πάνω, αλλά αυτό εξαρτάται πάντα όπως είπα.» Μάλιστα όπως αναφέρει, ασχολείται πλέον επαγγελματικά με την τεχνική αυτή, γιατί αν ήταν χόμπι, θα ήταν όντως ένα πολύ ακριβό χόμπι.

Καταλήγοντας για το πώς γίνεται η επιλογή της εικόνας και το πώς ολοκληρώνει αυτό το πρότζεκτ λέει:

“Μου στέλνουν την εικόνα που θέλουν να γίνει χαλί είτε για τοίχο, είτε για το πάτωμα και με έναν προτζέκτορα προβάλεις την εικόνα πάνω στο ύφασμα που είναι τοποθετημένο στο πλαίσιό. Μετά το σχεδιάζω, αλλά πρέπει να έχεις καλό μάτι να δεις όλες τις αποχρώσεις που θα πρέπει να κάνεις ξεχωριστά ένα, ένα. Όσο για τον χρόνο, όσο πιο πολλές οι λεπτομέρειες που έχει, τόσο πιο πολύ χρόνο θα χρειαστεί. Εξαρτάται από το πόσο γρήγορο πιστόλι είναι ο καθένας. Ας πούμε στο έργο που έκανα τον Λένιν, μου πήρε 2-3 μέρες περίπου.”

Με πληροφορίες από την lifo (μικρόκοσμος)