Καλό βόλι

Στη κάλπη με το βλέμμα στραμμένο στο μέλλον

Τα ψέματα τελείωσαν. Σε λίγα μόλις εικοσιτετράωρα, θα γνωρίζουμε ποιοι θα κυβερνούν τον τόπο, ή έστω ποιοι θα συγκεντρώσουν το υψηλότερο ποσοστό προτιμήσεων, σε σχέση με την ψήφο του ελληνικού λαού. Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές, ένας από τους γνωστούς διαπληκτισμούς εκτυλίσσεται κατά το σύνηθες και τυπικά αναμενόμενο των περιστάσεων σε κάποιο τηλεοπτικό πάνελ. Δε θα οδηγήσει πουθενά αυτό, έτσι κι αλλιώς. Μία ακόμα άσκοπη «μάχη» σε έναν πόλεμο εντυπώσεων. Γιατί παρά την προνομιακή πληροφόρηση, τις μυστικές δημοσκοπήσεις και τις εκτιμήσεις ειδημόνων, η αλήθεια είναι ότι, λιγότερο ή περισσότερο, όλοι βρίσκονται στο σκοτάδι.

Έχει σημασία; Φυσικά και έχει! Ούτε είναι όλοι ίδιοι, ούτε η κάλπη δεν προδίδει με διάφορους τρόπους ποιοι είμαστε, πόσοι είμαστε, σε ποια μεριά είμαστε… Το μόνο που δεν λέει, είναι γιατί είμαστε. Εδώ η ακριβοθώρητη και πάντα χρήσιμη πολιτική επιστήμη υποχωρεί ελαφρώς, παραχωρώντας εδάφη στην κοινωνιολογία και την φιλοσοφία. Και αυτό που οφείλουμε να συγκρατήσουμε, έχοντας ήδη αποσαφηνίσειάπαξ δια παντός το αυτονόητο, ότι δηλαδή δεν είναι όλοι ίδιοι και ότι η εκλογική διαδικασία έχει νόημα, πολύ περισσότερο για τα νέα παιδιά, των οποίων την ψήφο κάποιοι τρέμουν, συνοψίζεται στη σκληρή παραδοχή ότι κανείς δε θα μας σώσει. Η εποχή αυτή, κατά την οποία η σωτηρία είχε μία αυξημένη, συμβολική ενδεχομένως αλλά σε κάθε περίπτωση υπαρκτή νομιμοποίηση, παρήλθε.

Αρέσκονται οι πολιτευτές να επαναλαμβάνουν τέτοιες μέρες ότι οι εκλογές είναι η κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας. Ας αποφύγουμε με συνοπτικές διαδικασίες τον σκόπελο για ποια δημοκρατία ο λόγος και για το εκλογικό πλαίσιο. Ψηφίζουμε, σκουπίζουμε, τελειώσαμε; Ας μην λησμονούμε ότι η πολιτική πράξη είναι υπόθεση καθημερινή. Ναι, πρόκειται για κορυφαία στιγμή, αλλά δεν είναι η μόνη στιγμή του πολιτικού όντος, το οποίο είναι κάθε στιγμή πολιτικό, είτε του αρέσει, είτε όχι. Η πολιτική, συμβαίνει, κάθε μέρα, κάθε στιγμή. Την παράγεις και δέχεσαι τα παράγωγά της και αντίστροφα. Κατά συνέπεια, αν καταφέρεις να δεις το πράγμα από μία απόσταση, αυτή η κορυφαία στιγμή, κανονικά, δεν θα μπορούσε παρά να είναι το άθροισμα όλων των στιγμών οι οποίες έχουν προηγηθεί, σε επηρέασαν και σε επηρεάζουν άμεσα ή έμμεσα, αλλά πάντως, όπως και να το κάνεις, σε επηρεάζουν.

Εδώ, σε αυτήν την εφημερίδα, δεν έχουμε μαγικές λύσεις, σωτήριες επιλογές, αγαπημένους πολιτευτές και κόμματα να προτείνουμε, παρότι έχουμε και πολιτική συνείδηση και ιδεολογικό πρόσημο. Τους προβάλλουμε όλους, και ας κρίνει ο καθένας ποιο είναι το σωστό, ποιο είναι το δημοκρατικό, ποιο είναι το δέον και το δίκαιο, το καλύτερο για το άτομο και στο βαθμό κατά τον οποίο συμπίπτει, για την κοινωνική πλειοψηφία. Με αυτό σκεπτικό, έχουμε μόνο μία προτροπή, ειλικρινή και τίμια, που ισχύει εσαεί και μπορεί να εφαρμοστεί σε κάθε εκλογική διαδικασία, με κάθε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όποιοι κι αν είναι οι διεκδικητές της εξουσίας.

Προτού σταυρώσει λοιπόν ο ψηφοφόρος το ψηφοδέλτιο, ας μην ξεχάσει τι έχουμε ζήσει, τι έχει ζήσει τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Να μην ξεχάσει πως ένιωσε ή τι σκέφτηκε όλες εκείνες τις στιγμές, πόσο δοκιμάστηκε ή ευεργετήθηκε, πόσο βλάφτηκε ή ωφελήθηκε, πόσο αγανάκτησε ή υπερθεμάτισε, πόσο συμφώνησε ή διαφώνησε, με όσα έγιναν ή δεν έγιναν, από τους μεν, από τους δε, ή από τους άλλους. Να τα επικαλεστεί μέσα του όλα αυτά, αν δίνει το παραμικρό βάρος σε αυτή την υπόθεση, αλλιώς καλύτερα να μην πάει καν στην κάλπη. Αν όμως κάνει τον κόπο να πάει, να θυμηθεί και να σκεφτεί καλά πριν το ρίξει, γιατί μετά την απομάκρυνση από το ταμείο, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται, οπότε το «να μου κοβόταν το χέρι», δεν έχει πια καμία αξία. Ο καιρός των «κοψοχέρηδων» παρήλθε κι αυτός. Κοντά στο νου κι η γνώση, που λένε οι παλιοί. Καλό βόλι.

Ο εκδότης