Διονύσης Καλαματιανός: Αδράνεια και αδιαφορία για τις μικρές, μεσαίες και στρατηγικές επιχειρήσεις

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”101815″ img_size=”full”][vc_column_text]Ομιλητής στη Βουλή κατά τη συζήτηση της επίκαιρης επερώτησης με θέμα: «Ενίσχυση Επιχειρήσεων. Αξιοποίηση νέων δυνατοτήτων.», που κατέθεσαν βουλευτές  του ΣΥΡΙΖΑ ήταν ο Διονύσης Καλαματιανός.

Ο Ηλείος βουλευτής τόνισε ότι είναι μύθος η μέριμνα της ΝΔ για τη μικρή και μεσαίαεπιχειρηματικότητα στην Ελλάδα, που αποτελεί το 90% των επιχειρήσεων στη χώρα, αλλά και για τις λεγόμενες στρατηγικές επιχειρήσεις του ιδιωτικού, δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα, που αποτελούν μοχλούς ανάπτυξης και ευημερίας για τον τόπο μας.

Η κυβέρνηση εν μέσω πανδημίαςδεν ενδιαφέρθηκε να στηρίξει τις επιχειρήσεις αυτές, αλλά αντιθέτως λειτούργησε με τη λογική της ”ανοσίας της αγέλης” στην οικονομία, τη λογική ότι όσοι ισχυροί επιβιώσουν θα μοιραστούν τη χρηματοδότηση, την αντίληψη ότι ”το μεγάλο ψάρι τρώει το μικρό” και την άποψητης δήθεν αυτορρύθμισης της αγοράς!

Με τις ενέργειές τους, τα αρμόδια υπουργεία, φρόντισαν να δημιουργήσουν τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις να αφεθούν στη μοίρα τους στη διάρκεια της υγειονομικής κρίσης. Χιλιάδες έμποροι και βιοτέχνες έχουν αφεθεί στην τύχη τους, παρόλο που είδαν τους τζίρους τους να εκμηδενίζονται καιη παροχή ρευστότητας μοιάζει ”μακρινό όνειρο”.

Περαιτέρω, οι στρατηγικές επιχειρήσεις, εκείνες που λόγω της κακοδιαχείρισης και της κατασπατάλησης που προκάλεσαν οι κυβερνήσεις έως το 2015, έχουν ανάγκη στήριξης, καθώς αποτελούν στρατηγικά και συγκριτικά πλεονεκτήματα για τη χώρα μας. Εκεί συνεχίζειη κυβέρνηση να τελεί ένα  έγκλημα δια παραλείψεως.

Από τις 19/3/20 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υιοθέτησε  το προσωρινό πλαίσιο υποστήριξης. Αυτό μετέβαλε άρδην το πλαίσιο για την κρατική ενίσχυση βάσει του Άρθρου 107 της Συνθήκης της Ε.Ε. και έδωσε τις νέες δυνατότητες της απευθείας κρατικής εγγύησης και των φορολογικών ελαφρύνσεων, της απευθείας κρατικής ενίσχυσης σε ίδια κεφάλαια με μετοχοποίηση χρέους, της απευθείας χορήγησης κρατικών δανείων με προνομιακούς όρους σε μεγάλη κλίμακα και χωρίς δημοσιονομικό όριο κ.α.

Αυτάτα χρήσιμα εργαλεία επιχειρούν να διευκολύνουν την διάσωση κρίσιμων για το δημόσιο συμφέρον επιχειρήσεων, του δημόσιου ή του ιδιωτικού τομέα, με κρατικό δανεισμό. Επιτέλους και η ευρωπαϊκή τεχνοδομή, αρχίζει να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κρατικής παρέμβασης στην οικονομία και τη λειτουργία της παρέμβασης αυτής όχι με όρους παρασιτισμού, αλλά με όρους επιβίωσης των ίδιων των οικονομιών που υφίστανται τις συνέπειες της κρίσης.

Δεν είναι τυχαίο ότι όλες σχεδόν οι κυβερνήσεις στην Ευρώπη κινούνται γρήγορα και δραστικά, με γνώμονα την άμεση στήριξη των επιχειρήσεων, αναγνωρίζοντας ότι η κατάρρευσή τους θα συμπαρασύρει και τις εθνικές και τις ευρωπαϊκές οικονομίες,προς την καταστροφή.

Σε αντίθεση με ότι συμβαίνει στην Ευρώπη, στην Ελλάδα η κυβέρνηση δεν έχει εξαγγείλει κανένα μέτρο για την κάλυψη προβληματικών επιχειρήσεων.

Δυστυχώς, η κυβέρνηση αιτήθηκε μόλις 3δις στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού για την ενίσχυση των επιχειρήσεων, τη στιγμή που η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού έχει εγκρίνει εκατοντάδες δισεκατομμύρια, για άλλες χώρες, με χαρακτηριστικό παράδειγμα την Πορτογαλία, που έχει αντίστοιχο πληθυσμό και χαρακτηριστικά οικονομίας με την Ελλάδα, η οποία αιτήθηκε και της εγκρίθηκαν 13 δις για να ενισχύσει τις επιχειρήσεις της.

Η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν έχει κάνει γνωστόαν έχει κατατεθεί φάκελος στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ανταγωνισμού για την ενίσχυση των επιχειρήσεων και την εκμετάλλευση των νέων εργαλείων.

Δεν έχει προβεί σε οποιαδήποτε εξαγγελία για άμεση ενίσχυση ασθενών επιχειρήσεων που χρειάζονται αναδιάρθρωση, καθώς και για ασφάλιση εξαγωγών στις εξαγωγικές επιχειρήσεις.

Η αδράνεια και η αδιαφορία που διακατέχει την κυβέρνηση δεν είναι καθόλου τυχαία.

Οι επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας όπως η ΔΕΗ, η ΛΑΡΚΟ, η ΕΑΒ, τα ΕΑΣ, τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας κ.α. είναι επιχειρήσεις, που θα μπορούσαν να διασωθούν με τα νέα χρηματοδοτικά εργαλεία. Όμως, η κυβέρνηση δε θέλει να τις σώσει και να τις θέσει υπό τον ήπιο εποπτικό έλεγχο του κράτους. Θέλει σκελετούς και απαξίωση για τις σημαντικές αυτές μονάδες παραγωγής.Γιατί προφανώς επιθυμεί να τις απαξιώσει και να τις χαρίσει σε ιδιωτικά συμφέροντα.

Η πραγματικότητα, όμως, δε μπορεί να είναι μονίμως εικονική. Οι εργαζόμενοι των επιχειρήσεων αυτών, οι πολίτες της χώρας, παρακολουθούν και βγάζουν τα συμπεράσματά τους. Η κυβέρνηση εφαρμόζειαποτυχημένες νεοφιλελεύθερες πολιτικές, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ είναιμε την Ελλάδα της δίκαιης ανάπτυξης, της προόδου και της προοπτικής.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]