In Berlin

Περίμενε για αρκετή ώρα στο κατώφλι και δεν έκανε κίνηση να μπει παρά μόνο όταν ο υπουργός έκλεισε το τηλέφωνο και του έγνεψε να περάσει. Μετά από τόσα χρόνια «στη δούλεψή του», θα περίμενε κανείς να έχουν αποκτήσει μία πιο οικεία σχέση και να τον αφήνει τουλάχιστον να περιμένει μέσα στο γραφείο και όχι έξω σαν κλητήρας. Όμως ο υπουργός ήταν ένας άνθρωπος που ήξερε να τηρεί μακρινές αποστάσεις. Έτσι ήταν πάντα αλλά καθώς λένε στο κόμμα, από το ατύχημα και μετά έγινε ακόμα πιο απόμακρος και σκληρός. Από μία μεριά δεν τον αδικείς. Δεν είναι και λίγο να καθηλώνεσαι σε αναπηρικό καροτσάκι όταν έχει περάσει τόση εξουσία από τα χέρια σου και μάλιστα προορίζεσαι για επόμενος πρωθυπουργός της Γερμανίας. Ίσως βέβαια να ήταν καλύτερα, τόσο για τον ίδιο, όσο και για τον κόσμο, να είχε εγκαταλείψει την πολιτική.

Τελευταία το σκεφτόταν συχνά αυτό, αναλογιζόμενος πάντοτε ότι αν έφτασε εκεί που έφτασε, το χρωστά σε μεγάλο βαθμό στην σταδιοδρομία του υπουργού. Ακόμα και οι γύρω του, όταν μάθαιναν ότι έχει τεθεί εδώ και χρόνια στις υπηρεσίες του, τον κοιτούσαν με θαυμασμό. Άλλωστε ο υπουργός ήταν ανέκαθεν ένας από τους δημοφιλέστερους πολιτικούς της χώρας και μάλιστα το τελευταίο διάστημα ερχόταν σταθερά πρώτος στις σχετικές μετρήσεις, ξεπερνώντας ακόμα και την Καγκελάριο. Οι σκέψεις του διακόπηκαν απότομα από το χέρι του υπουργού καθώς συναντούσε με σφοδρότητα την μεγάλη τζαμένια επιφάνεια του γραφείου του, ένα πραγματικό έργο τέχνης. Είχε ξεχαστεί περιμένοντας, στην καρέκλα αυτή τη φορά, να του απευθύνει ο υπουργός το μονίμως αυστηρό βλέμμα του. Αφού απολογήθηκε στα γρήγορα για την αφηρημάδα του, του παρέδωσε αμέσως το έγγραφο που κρατούσε στα χέρια. Ο υπουργός το πήρε αφαιρώντας το κίτρινο χαρτάκι το οποίο ήταν κολλημένο πάνω του και έγραφε «Griechenland». Αφού το διάβασε προσεκτικά, έβγαλε τα γυαλιά του και τρίβοντας ελαφρά το σημείο όπου η μύτη συναντά το μέτωπό του, ρώτησε πότε έγινε αυτό. «Μόλις τώρα κ. υπουργέ», απάντησε αμέσως ο υφιστάμενος. «Δοκιμάζουν την υπομονή μου, πρέπει να τους το παραδεχτώ. Εντάξει. Ξέρεις τι πρέπει να κάνεις και αυτή τη φορά μην αφήσεις περιθώρια για παρερμηνείες. Αν κάποιος σου φέρει αντιρρήσεις, τον περνάς κατευθείαν σε μένα. Έχουμε τίποτε άλλο;». Είχε ήδη σηκωθεί από την καρέκλα και τον χαιρετούσε με σεβασμό. Έκλεισε μαλακά την πόρτα πίσω του και αφού πήρε μερικές ανάσες, ξεκίνησε για τα περαιτέρω.