ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Τα καλοκαίρια μας μικρά…
Το καλοκαιράκι μπήκε για τα καλά, άλλωστε οι πρόωροι καύσωνες και το πάντρεμα της ζέστης με την υγρασία που συχνά έχουν αρχίσει να κάνουν αφόρητα τα βράδια μας και να θέλαμε να το ξεχάσουμε για κάποιο λόγο, θα μας το υπενθυμίζουν συνέχεια. Μπορεί οι περισσότεροι να υποστηρίζουν ότι η άνοιξη είναι η ωραιότερη εποχή του χρόνου γιατί συμβολίζει την αναγέννηση της φύσης σπέρνοντας έναν αέρα ζωής και αισιοδοξίας γεμίζοντας φως τη ζωή μας, όμως νομίζω πως τελικά το καλοκαίρι είναι εκείνο που όλοι περιμένουμε με λαχτάρα. Ίσως γιατί έχει το άρωμα των παιδικών μας χρόνων, την πεταμένη στη γωνία σχολική τσάντα, το παγωτό χωνάκι, το σεργιάνι με το ποδήλατο, το παιχνίδι στις αλάνες και τα ατέλειωτα τσαλαβουτήματα στη θάλασσα. Εικόνες που διαχρονικά υπάρχουν ίσως πιο… «πειραγμένες» πια και προσαρμοσμένες στην εποχή που ζούμε.
Το ποδήλατο μπορεί να είναι σταθερή αξία όμως για πολλά παιδιά μεταμορφώθηκε σε… ηλεκτρικό πατίνι, το κινητό και το τάμπλετ έγινε απαραίτητο στην παραλία, οι παλιές… κολοκύθες οι πλαστικές κουλούρες των δικών μας χρόνων έγιναν… ροζ φλαμινγκο, το παγωτό χωνάκι βιομηχανοποιήθηκε και δεν περιμένεις πλέον να κορνάρει στη γωνία ο παγωταζής για να στο φέρει, η σχολική τσάντα δεν μπήκε στο ντουλάπι γιατί τα μαθήματα συνεχίζονται στα καλοκαιρινά τμήματα των φροντιστηρίων και οι αλάνες πλέον γίναν παιδικές χαρές! Το καλοκαίρι όμως είναι πάντα εδώ, έστω και με άλλους όρους, γιατί η ζωή δεν είναι στατική, εξελίσσεται…
Όμως κάθε χρόνο προμηνύεται λιγότερο ανέμελο και πιο δύσκολο. Σαν να ακούω στα αυτιά μου τη φωνή της Σωτηρίας Μπέλλου στο «Μην κλαις», « Τα καλοκαίρια μας μικρά κι ατέλειωτοι οι χειμώνες». Ειδικά μετά τα δύο βασανιστικά χρόνια της πανδημίας που μας διέλυσε ψυχολογικά και οικονομικά, όντως τα καλοκαίρια μας μίκρυναν, οι χειμώνες έγιναν ατέλειωτοι και το όνειρο θερινής νυκτός, έπαψε να είναι όνειρο! Αν προσθέσουμε και τον πιο σοβαρό παράγοντα της ακρίβειας όπου το μπάνιο στη θάλασσα κοντεύει να γίνει… είδος πολυτελείας, , οι διακοπές είναι πλέον είτε για λίγους, είτε με το… δελτίο αν αν είσαι τυχερός, τον κορονοϊό που συνεχίζει να δείχνει τα δόντια του και που οι… τουρίστες δεν μπορούν να τον διώξουν. τις τσούχτρες που κατέκλυσαν τις παραλίες και πόσα άλλα πια να σας πω, το καλοκαίρι πάει πια, έχασε την ανεμελιά του!
Και βεβαίως ας μην ξεχνάμε τον φόβο για νέες πυρκαγιές , το καρδιοχτύπι όταν ακούμε αεροπλάνο πυροσβεστικό, γιατί η Ηλεία έχει πληρώσει βαρύ τίμημα και δεν αντέχει μια τρίτη φορά να περάσει τα ίδια. Δεν έχει πια άλλα περιθώρια, η ταφόπλακα θα είναι οριστική. Και η μόνιμη επωδός «είμαστε σε ετοιμότητα και εγρήγορση» εμένα προσωπικά καθόλου δεν με καθησυχάζει, γιατί ο… «στρατηγός άνεμος» πάντα θα συνεχίσει να είναι εκεί και πάντα θα αποτελεί το άλλοθι στον τελικό απολογισμό ως μια δικαιολογία λαθών και παραλείψεων. Και βεβαίως, οφείλουμε και όλοι εμείς ως πολίτες να είμαστε πιο προσεκτικοί και να μην προκαλούμε την τύχη μας με τα δικά μας λάθη και κυρίως την αδιαφορία μας. Δεν φταίνε πάντα οι άλλοι, φταίμε κι εμείς, για όλα, όχι μόνο για τις φωτιές και αυτό θα συνεχίσω να το φωνάζω.
Το καλοκαίρι είναι εδώ, δεν μπορούμε να επιστρέψουμε σε εκείνα των παιδικών μας χρόνων, όμως ας τρυγήσουμε όσο μπορούμε τις μικρές χαρές του, έστω και λίγο, όσο ο καθένας μπορεί και αντέχει, γιατί πραγματικά δεν θέλω να βάζω την μιζέρια πάντα μπροστά, αλλά δεν μπορούμε να μην είμαστε και ρεαλιστές. Γιατί οι χειμώνες μας θα είναι ακόμα πιο δύσκολοι από δω και πέρα και το ξέρουμε όλοι…
