ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Ο εφιάλτης επέστρεψε…
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Η περασμένη Παρασκευή ήταν μια φρίκη για την Ηλεία που δοκιμάστηκε ξανά από τις φωτιές που προφανώς μπήκαν και πάλι από χέρι ανθρώπινο! Μόνο που οι εμπρηστές κατάντησαν να είναι απλώς «σκιές», ερπετά, που με περίσσιο θράσος κινούνται ακόμα και στο φως της μέρας και σχεδόν πάντα παραμένουν αόρατοι σαν να είναι όντα ανύπαρκτα! Να πιαστεί ένας εγκληματίας για δείγμα, να ομολογήσει γιατί το κάνει, γιατί μας καίνε! Ποιο είναι τελικά το περιβόητο σχέδιο των εξολοθρευτών; Γιατί σκορπίζουν πόνο, αγωνία, πυρπολούν νοικοκυριά και περιουσίες που έγιναν με μόχθο, παίζουν με τον άνθρωπο, κακοποιητές της ανθρώπινης ψυχής;
Η περασμένη Παρασκευή θα έπρεπε να είναι μέρα γιορτής. Να παίζουν μουσικές παντού, σε κάθε γωνιά του Πύργου, σε κάθε γωνιά της Ηλείας, να γαληνεύει η ψυχή, να ταξιδεύει! Πνευματική ανάταση το λένε κάποιοι. Ευρωπαϊκή γιορτή της μουσικής που τόσο την περίμενε ο κόσμος Η μουσική για τους Πυθαγόρειους ήταν η εικόνα της ουράνιας αρμονίας. Κι αντί για ηχοχρώματα, ο ουρανός άρχισε να γίνεται κόκκινος, να βρέχει στάχτες, να μην μπορείς να ανασάνεις! Και να επιστρέφει ο τρόμος, ο εφιάλτης της φωτιάς που κάθε φορά θυμίζει το 2007!
Κι εκεί που άνθρωποι και πυροσβέστες και εναέρια μέσα πάλευαν να ελέγξουν τις φλόγες σκοτεινιάζοντας, άρχισε να βγαίνει το φεγγάρι, σχεδόν ολόγιομο που προετοιμαζόταν για την πανσέληνο του Σαββάτου. Το λεγόμενο «φεγγάρι της φράουλας», η εμφάνιση της πανσελήνου αμέσως μετά από το θερινό ηλιοστάσιο, ένα φαινόμενο που συμβαίνει περίπου κάθε 20 χρόνια! Και εμείς, όχι τίποτα από όλα αυτά δεν μπορούσαμε να απολαύσουμε, ούτε τις μουσικές, ούτε τα φεγγάρια σε μια ατμόσφαιρα που πιστεύαμε ότι θα ήταν ρομαντική και κατάντησε να είναι εφιαλτική.
Και πώς γίνεται πάντα να επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις με το χάρτη των πυρκαγιών, χωρίς να είναι βέβαια ανεξήγητο. Απλά οι εμπρηστές καιροφυλαχτούν κι όταν μαίνονται ισχυροί άνεμοι κάνουν τη «δουλειά» τους ευκολότερη, ειδικά τώρα που η φοβερή ξηρασία που επικρατεί γύρω μας δεν θέλει καν… σπίθα για να ανάψει! Και μπορεί οι αρχές να ισχυρίζονται ότι είναι σε ετοιμότητα, να βαράει «συναγερμός» μια μέρα πριν, να τρέμουμε όλοι, αλλά να προλάβεις είναι δύσκολο μια τέτοια συντονισμένη επίθεση με τόσες εστίες ταυτόχρονα! Και το ερώτημα βεβαίως είναι πώς θα περάσουμε ένα καλοκαίρι ακόμα, με την αγωνία της φωτιάς να αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας, γιατί ποτέ κανείς δεν ξέρει ποιοι θα είναι οι «τυχεροί»! Ένα χωριό, μια πόλη, ένα δάσος! Τόσοι άνθρωποι δίπλα μας, μετράνε ήδη τις πληγές τους. Ξανά και ξανά και ξανά… Στο ίδιο έργο θεατές.
Δεν ξέρω πώς- με αυτό θα πρέπει να ασχοληθούν οι υπεύθυνοι διαχείρισης κρίσεων που μάλλον δεν τα χουν καταφέρει και πολύ καλά- όμως η ρίζα του κακού πρέπει να εντοπιστεί και με κάποιο τρόπο να ελεγχθεί. Περιμένουμε να φτάσει ο Σεπτέμβρης να κάνουμε ένα σταυρό και να πούμε «ευτυχώς τη γλιτώσαμε και φέτος»! Μα τα καλοκαίρια θα έπρεπε να είναι χαρά, ξεγνοιασιά κι όχι συνώνυμα του εφιάλτη κάθε φορά. Κι όσο σκέφτομαι ότι ακόμα δεν μπήκε ο Ιούλιος κι ότι οι καύσωνες είναι μπροστά μας και οι «εγκληματίες» ανάμεσά μας, τρέμω…
