ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Μόνο ειρήνη…
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Αυτοί που βρίσκονται ψηλά λένε:
Πόλεμος και Ειρήνη
Είναι δυο πράγματα ολότελα διαφορετικά.
Όμως η ειρήνη τους κι ο πόλεμός τους
Μοιάζουν όπως ο άνεμος κι η θύελλα.
Ο πόλεμός τους σκοτώνει
ό,τι άφησε όρθιο
η ειρήνη τους…
Μπέρλοτ Μπρεχτ σε μετάφραση Μάριου Πλωρίτη
Μια λευκή σελίδα μόνο με τη σήμα της ειρήνης, έτσι σκεφτόμουνα τη δική μου διαμαρτυρία για έναν ακόμα παράλογο πόλεμο που κήρυξαν οι ιμπεριαλιστές στα σωθικά της Ευρώπης τούτη τη φορά. Όμως ντρέπομαι, γιατί δεν θα μπορούσα να κοιτάξω στα ίσια εκείνα τα πελώρια μάτια των παιδιών που καθρεφτίζουν τον τρόμο, που τρέχουν να κρυφτούν στα καταφύγια για να αποφύγουν τις βόμβες, που αποχαιρετούν τον πατέρα που αφήνουν πίσω τους όταν στοιβάζονται σε ένα αυτοκίνητο για να φύγουν και να πάνε πού, όπου τους βγάλει ο δρόμος με μια κούκλα στην αγκαλιά για να μην ξεχάσουν ποτέ τα χρόνια της αθωότητας! Της αθωότητας, τι τραγική ειρωνία να το λες!
Γιατί τα θύματα της φρίκης του πολέμου είναι πάντα οι λαοί, είναι πάντα οι αθώοι και οι φτωχοί! Είναι πάντα οι ξεριζωμένοι που παίρνουν αναγκαστικά το δρόμο της προσφυγιάς και που όσο και να τους συμπονούν οι γείτονες λαοί – κυρίως όταν τους βλέπουν στην τηλεόραση- θα πάνε κάπου που στην πραγματική ζωή θα νοιώθουν παρείσακτοι ίσως και μη αρεστοί κι εκεί θα ξεκινήσει το νέο τους μαρτύριο! Όσο σκληρό και αν ακούγεται, η προσφυγιά θα γίνει κάτι σαν… ρετσινιά, θα γίνει μοίρα κακή! Γιατί σε αυτόν τον σκ@τόψυχο κόσμο ζούμε! Συγκλονιζόμαστε με το δράμα των άλλων αλλά όταν έρχεται η ώρα να δώσουμε το χέρι, η αλληλεγγύη και η ανθρωπιά, πάνε… περίπατο! Ίσως όχι απ’ όλους, αλλά από πολλούς δυστυχώς!
Και μετά οι πρόσφυγες θα γίνουν… αριθμοί, θα αρχίσουμε να μετράμε, πόσοι χωράνε; Πού, πώς, πόσο θα μείνουν; Το βιώσαμε και στους άλλους πολέμους με τους κυνηγημένους πρόσφυγες του πολέμου, τους θαλασσοδαρμένους και θαλασσοπνιγμένους στο Αιγαίο! Και είναι όλοι αδέλφια μας απ’ ΄οπου κι αν έρχονται, γιατί ο πόλεμος δεν έχει όνομα, δεν έχει πρόσωπο, δεν έχει χρώμα, δεν έχει χώρα. Η μεγάλη ντροπή της προσφυγιάς και του διωγμού συνεχίζεται ανά τους αιώνες κι ο πόλεμος, ένα θεριό είναι που καταπίνει ανελέητα κόσμο, ένα ατέλειωτο παιχνίδι εξουσίας. Με σφαίρες σήμερα που μπορεί αύριο να γίνουν ατομικές βόμβες!
Και τούτην την ώρα τι να τις κάνεις τις βαθυστόχαστες αναλύσεις για το ποιοι κινούν τα πιόνια στην σκακιέρα του επί χρόνια διογκούμενου γεωπολιτικού ανταγωνισμού Δύσης, Νατοϊκών δυνάμεων και Ρωσίας για το ποιος θε επικρατήσει και θα επιβληθεί, που σήμερα πληρώνουν οι αθώοι και οι φτωχοί της Ουκρανίας, αύριο ποιος ξέρει. Οι ισχυροί της γης που εδώ και χρόνια έχουν εξευτελίσει κάθε έννοια του Διεθνούς δικαίου. τα βάζουν με τους λαούς και έχουν βαριές ευθύνες εκατέρωθεν! Και βεβαίως η απάντηση από την αντίπερα όχθη είναι “σκληρή” ισχυρίζονται, όπως ήταν και με το… Κυπριακό, κυρώσεις που δεν πρόκειται να κάμψουν τη Ρωσία! Μην σας πω ότι “θορυβήθηκε” κιόλας ο Πούτιν που τον απέκλεισαν από τη… Γουροβίζιον και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες, τα καλλιστεία και το… survivor!
Δεν φτάνει μόνο να καταδικάζουμε τη Ρωσική επέμβαση στην Ουκρανία. Αυτό είναι σαφές και μη διαπραγματεύσιμο! Πρέπει κάπως με κάποιο τρόπο να μπορέσουμε να σβήσουμε τη φωτιά του πολέμου, με ένα μαγικό ραβδί, με μια φωνή όλοι μαζί! ΕΙΡΗΝΗ , ΟΧΙ ΠΟΛΕΜΟΣ, μόνο ΕΙΡΗΝΗ στον κόσμο αδέλφια…
