Ημερολόγιο: Μετρηθείτε στοιχηθείτε και πάμε μπροστά!
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Στο ρυθμό της επόμενης μέρα βαδίζουν πλέον ερχόμενοι και απερχόμενοι των δημοτικών εκλογών και ήρθε η ώρα ο καθένας από τους υποψηφίους είτε αυτός ήταν επικεφαλής παράταξης είτε σύμβουλος- δημοτικός και τοπικός- να αποδεχθούν το εκλογικό αποτέλεσμα και να προχωρήσουν αναλαμβάνοντας ο καθένας τον ρόλο που του έδωσε η ψήφος των πολιτών. Οι ηττημένοι να συμβιβαστούν με την ήττα, να κάνουν με γενναιότητα τον απολογισμό τους και την αυτοκριτική τους και να σταθούν με αξιοπρέπεια στις θέσεις της αντιπολίτευσης και οι νικητές να κάνουν πράξη όλα όσα υποσχέθηκαν στην προεκλογική περίοδο . Να δώσουν το χέρι στους αντιπάλους, να ενώσουν δυνάμεις, να συνεργαστούν γιατί δεν περισσεύει κανείς όταν αγαπάς τον τόπο σου, βλέποντας το δάσος και όχι το δέντρο γιατί δεν υπάρχουν πλέον περιθώρια για άλλο χαμένο χρόνο.
Αυτό βεβαίως θα ήταν το ιδανικό και μάλλον δύσκολα θα συμβεί, αν κρίνουμε από τα όσα συμβαίνουν τις δύο τελευταίες μέρες- δύο βδομάδες από την πρώτη κάλπη και μια από τον επαναληπτικό γύρο- κυρίως μέσα στις παρατάξεις, όπου σε κάποιες περιπτώσεις το κλίμα είναι σχεδόν «πολεμικό». Γιατί αν νομίζετε ότι η μάχη του σταυρού τελείωσε, αυταπατάσθε και τα… γιαταγάνια δεν έχουν ακόμα μπει στα θηκάρια τους. Οι ηττημένοι κυρίως υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι που δεν μπορούν με τίποτα να χωνέψουν ότι έμειναν εκτός, μετράνε και ξαναμετράνε σταυρούς, μετράνε φιλίες, κουμπαριές, αδελφοσύνες και κόβουν… καλημέρες!
Παράλληλα, ερευνούν εξονυχιστικά την εικόνα των ψήφων που έλαβαν σε κάθε εκλογικό τμήμα, θεωρώντας υπεύθυνους σε πολλές περιπτώσεις τους εκλεγμένους συναδέλφους τους από την ίδια παράταξη κάνοντας λόγο για «μη καθαρό παιχνίδι», συμμαχίες και «μαγειρέματα»!
Και όλη αυτή η ενδοπαραταξιακή έριδα, δημιουργεί συγκρουσιακό εκ των πραγμάτων κλίμα. Και αν υπολογίσει κανείς ότι όλοι σχεδόν οι συνδυασμοί συγκροτήθηκαν από την συνένωση διαφόρων τάσεων συχνά και εκ διαμέτρου αντίθετων πολιτικών θέσεων, γιατί κομματική «ταυτότητα» δεν είχε καμιά παράταξη, όλοι οι επικεφαλής είχαν φορέσει ως συνήθως το μανδύα του ανεξάρτητου υποψηφίου δημάρχου- τότε τα πράγματα είναι αρκετά δύσκολα. Βεβαίως αυτό το γνώριζαν οι επικεφαλής και πήραν και το ρίσκο και τώρα καλούνται να κρατήσουν ισορροπίες.
Αυτό είναι και το στοίχημα πλέον, να μπορέσουν όλοι αυτοί οι διαφορετικοί άνθρωποι να λειτουργήσουν ως παράταξη και ως δημοτική αρχή σε ότι αφορά τους εκλεγμένους. Και εδώ θα «μετρηθεί» σε πρώτη φάση και η ικανότητα των νέων δημάρχων, γιατί αν δεν μπορέσουν να τακτοποιήσουν πρώτα τα του οίκου τους, πώς θα ανταποκριθούν στο ρόλο που τους εμπιστεύτηκαν οι πολίτες για να συνεισφέρουν στη βελτίωση της καθημερινότητας των δημοτών και στην ανάπτυξη του τόπου μας.
Δεν περιμένουμε βεβαίως ότι όλα όσα έταξαν μέσα από τα μεγαλεπήβολα προεκλογικά τους προγράμματα θα υλοποιηθούν άμεσα, όμως καλούνται πλέον να δείξουν δείγματα γραφής από τον πρώτο καιρό. Και χωρίς να θέλω να παίξω το ρόλο της Κασσάνδρας, πολύ φοβάμαι ότι πριν αλέκτωρ λαλήσαι τα νέα δημοτικά συμβούλια θα μετατραπούν σε πεδία μαχών αφού κάποιοι τις προσωπικές τους πολιτικές τις βάζουν μπροστά από το συλλογικό καλό. Το μόνο θετικό είναι ότι οι νέες δημοτικές αρχές έχουν αρκετό καιρό μπροστά τους να οργανωθούν και να ενώσουν δυνάμεις σε μια ενιαία κοινή γραμμή, σε μια ας πούμε αρμονική συνύπαρξη όλων αυτών των «ρευμάτων» και νοοτροπιών που αναπτύσσονται στους κόλπους τους.
Κανένας δεν προήλθε από παρθενογένεση, ο καθένας έχει την ιστορία του ακόμα και την πολιτική του διαδρομή μέσα σε κάθε παράταξη και πρέπει να συνεννοηθούν μεταξύ τους πριν ακόμα αναλάβουν. Εκεί λοιπόν στις νέες δημοτικές αρχές, μετρηθείτε στοιχηθείτε και πιάστε δουλειά κι αφήστε στην άκρη τις προσωπικές πικρίες και τις μικροπολιτικές που όλα αυτά τα χρόνια μόνο πίσω μας πάνε! Αν θέλουμε να δούμε λίγη προκοπή στον τόπο μας!
