Ημερολόγιο καραντίνας β΄: Οι δύσκολες εξισώσεις της άνοιξης…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”133115″ img_size=”full”][vc_column_text]

ReneMagritte, «Άνοιξη», (1965)

[/vc_column_text][vc_column_text]

Γράφει μια πρώην και νυν έγκλειστη

[/vc_column_text][vc_column_text]Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της,

και συ να λείπεις,

να ‘ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα,

και συ να λείπεις…

Απόσπασμα από τις «Γειτονιές του Κόσμου» του Γ. Ρίτσου

Λυτρωτική για τον περισσότερο κόσμο ήταν η απελευθέρωση των διαδημοτικών μετακινήσεων το Σαββατοκύριακο, αφού μπόρεσε να εξορμήσει χωρίς τον φόβο του αστυνόμου και του προστίμου σε παραλίες, εξοχή και πάρκα, για να πάρει μικρές ανάσες ελευθερίας και μικρές δόσεις της άνοιξης που χάνουμε για δεύτερη χρονιά. Και το γεγονός έσπευσαν να σχολιάσουν τα μεγαλοκάναλα με πηχαίους τίτλους, «συνωστισμός στις παραλίες», «πλημύρισαν τα πάρκα από κόσμο» για να σου μεταφέρουν αύριο την ευθύνη νέας αύξησης των κρουσμάτων! Μα πόσο αξιοπερίεργο ήταν πια αυτό! Είναι σαν να επιτρέπεις στον κρατούμενο να προαυλιστεί μια ώρα παραπάνω κι εκείνος να μένει κλειδωμένος στο κελί του! Έχουμε χάσει πλέον το μέτρο της είδησης, πολύ απλά γιατί η πληροφόρηση είναι κατευθυνόμενη και ακόμα περισσότερο γιατί εξαγοράζεται με παντοίους τρόπους! Και φτάσαμε στο σημείο, η πραγματική είδηση να γίνεται.. μη είδηση, και η «είδηση» που μας πλασάρουν να είναι μη πραγματική και αυτό να σε κάνει να φαντάζεσαι τι κρύβεται από πίσω, ενισχύοντας την καχυποψία του τηλεθεατή (κυρίως) που οφείλει να φιλτράρει ότι ακούει και ότι βλέπει!

Αυτό βεβαίως για να είμαστε και δίκαιοι, είναι φαινόμενο όλων των εποχών και όλων των κυβερνήσεων, δεν μονοπωλεί η ΝΔ την αποκλειστικότητα της παραπληροφόρησης, όμως όταν πεθαίνει κόσμος δίπλα μας εξαιτίας ενός συστήματος υγείας που έχει καταρρεύσει από λάθος επιλογές και κυβερνητικούς σχεδιασμούς, το γεγονός του τι πλασάρουμε στον κόσμο, είναι εξόχως πιο σημαντικό! Η ατομική ευθύνη δεν μπορεί να μπαίνει στο ίδιο ζύγι με την κυβερνητική και πάντα η δράση θα φέρνει αντίδραση. « Για κάθε δράση μιας δύναμης, υπάρχει μια αντίθετη δύναμη αντίδρασης”. Ο Νεύτωνας ξεκαθάρισε από την αρχή τη θέση του. «Εγώ ένα Νόμο διατύπωσα, δεν παίρνω την ευθύνη». Και αυτός ο Νόμος δεν απασχολεί μόνο τις φυσικές επιστήμες, αλλά και τις κοινωνικές; Άσε που στη δεύτερη περίπτωση δεν εφαρμόζεται απλά, ξεχειλώνει πολλές φορές!

Ένα τέτοιο τσουνάμι αντιδράσεων έφεραν και οι παλινωδίες της κυβέρνησης για το άνοιγμα του λιανεμπορίου και την… νέα απόφαση που ανέτρεπε σε λίγες ώρες την προηγούμενη,  να μην επιτραπεί το άνοιγμα του λιανεμπορίου (μόνο) σε Θεσσαλονίκη, Κοζάνη και Αχαΐα εξαιτίας της επιδημιολογικής κατάστασης που παρουσιάζουν οι συγκεκριμένες περιοχές. Κι αν τελει αυτό ήταν το ζητούμενο από την αρχή ας το ζύγιζαν καλύτερα πριν ακόμα βάλουν τον εμπορικό κόσμο σε μια αγωνιώδη περιπέτεια προετοιμασίας των καταστημάτων τους που ήταν 4 και πλέον μήνες κλειστά, δημιουργώντας και την προσδοκία ότι θα ανεβάσουν ρολά. Και κάπως έτσι, προέκυψε το δικαιολογημένο «αντάρτικο» των εμπόρων σε Πάτρα και Θεσσαλονίκη, που θορύβησε το Μαξίμου και έστειλε… κυβερνητικές ενισχύσεις να αποτρέψουν το άνοιγμα των μαγαζιών που αποφασίστηκε από τον εμπορικό κόσμο σε ένδειξη διαμαρτυρίας! Αποτέλεσμα η χθεσινή «υποδοχή» αποδοκιμασίας Πέτσα στην Πάτρα όπου έφυγε… άρον- άρον,σχεδόν εκδιώχθηκε!  Προβλέπω πάντως ότι θα η αντίδραση θα… καρπίσει!!

Και το πιο ωραίο όλων είναι ότι ενώ δεν ξέρεις το σου ξημερώνει αύριο με μια κυβέρνηση που μόνιμα αναιρεί τον εαυτό της, με νοσοκομεία στο «κόκινο»  και νεκροθαλάμους γεμάτους», με σχολεία κλειστά, με λιανεμπόριο μισάνοιχτο, με εστίαση κλειστή και δεκάδες άλλες κοινωνικές δραστηριότητες σε αναστολή, ελήφθη και προμονταρεται με τυμπανοκρουσίες, η απόφαση για την επανεκκίνηση του τουρισμού στις 14 Μαίου! Και κατανοώ την αγωνία της κυβέρνησης και πολύ περισσότερο όλων των εμπλεκομένων με τον τουρισμό γιατί η ύφεση καλπάζει και πρέπει να μπει  ξένο χρήμα στη χώρα μήπως και ψιλορεφάρουμε! Όμως,  για να  ανοίξεις διάπλατα τις πόρτες σου στους τουρίστες με ασφάλεια, δεν πρέπει πρώτα να έχεις τακτοποιήσει κάπως τα του οίκου σου, αφού αποφασίζεις να πάρεις τέτοιο ρίσκο; Δεν πρέπει να προηγηθεί μια εσωτερική απελευθέρωση των δραστηριοτήτων στη χώρα, ή θα έρθουν οι πρώτοι τουρίστες – ο όποιοι τουρίστες- και θα στέλνουν μήνυμα για να κυκλοφορήσουν ή θα βρίσκονται αντιμέτωποι με το τρακοσάρι; Μέσα σε ένα μήνα θα καταφέρουμε ως χώρα να κάνουμε μια υποτυπώδη έστω επιστροφή στην περιβόητη κανονικότητα; Πολύ αμφιβάλλω αν συνεχίσουμε με τον ίδιο ρυθμό και με την διγλωσσία που υπάρχει! Καραντίνα και τουρισμός είναι μια δύσκολη εξίσωση! Δύσκολη αυτή η άνοιξη…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]