ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Η χώρα των λόμπι και των… χόμπι!
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Η παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα από την προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ όπως ήταν αναμενόμενο, σχολιάστηκε έντονα στα social mediα και μάλιστα στο Twitter το hastag #Τσιπρας ήταν πρώτο trend στην Ελλάδα με ποικίλα σχόλια οπαδών, αντιπάλων και εχθρών . Ωστόσο το Twitter διατηρεί ένα διαφορετικό επίπεδο μπορεί να ειδωθεί και ως πεδίο πραγματικού κοινωνικού και πολιτικού προβληματισμού σε σχέση με το facebook που ειναι ένα ευρύτατο κοινωνικό δίκτυο λόγω της μαζικής συμμετοχής και ποικιλομορφίας των χρηστών του, που τείνει σε πολλές περιπτώσεις να μετατραπεί σε μια καταβόθρα που καταπίνει τα πάντα.
Και βεβαίως οι χρήστες των κοινωνικών δικτύων διατηρούν το δικαίωμα να εκφράζουν ελεύθερα τη γνώμη τους, ωστόσο το γεγονός αυτό κρύβει μια επικινδυνότητα. Γιατί ο χρήστης γίνεται κριτής και δικαστής πριν από τη “δίκη” και κυρίως συνδυάζει την νοοτροπία ακύρωσης ανθρώπων και προσωπικοτήτων μαζί με την νοοτροπία του όχλου η οποία πάντα σχεδόν απανθρωπίζει τον άνθρωπο και τού ξυπνά ένστικτα σκοτεινά. μετατρέποντας την αντιπαράθεση σε ανθρωποφαγία, διαμονοποιώντας τους άλλους.
Αυτό το είδαμε και στην περίπτωση της παραίτησης του Αλέξη Τσίπρα, όπου υπήρξαν όπως και εδω ήταν αναμενόμενο, σχόλια των δύο άκρων, αλλά το εντυπωσιακό ήταν ότι δεν ήταν λίγοι εκείνου που έριξαν τόνους … δηλητήριο, λάσπης και απαξίωσης χωρίς κανένα σοβαρό πολιτικό υπόβαθρο και επιχείρημα. Βεβαίως αυτο κανονικά δεν θα έπρεπε να μας εκπλήσσει γιατί αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που έστρωσαν δάφνες στον “Μεσσία” να περάσει, αποδέκτες και θύματα της τηλεοπτικής προπαγάνδας, γιατί πολύ απλά “ζούμε στην κοινωνία των λόμπι και των χόμπι”!.
Και όπως λεει και ο Κορνήλιος Καστοριάδης, “τα υποκείμενα τέτοιων καθεστώτων δεν είναι ελεύθερα ούτε την ημέρα των εκλογών, καθώς οι αποφάσεις τους έχουν προδιαγραφθεί από τα πολιτικά κόμματα, τη βιομηχανία προπαγάνδας και άλλους παράγοντες πολύ πριν από την επίσκεψή τους στην κάλπη”. Και αν κρίνουμε και από την μικρόψυχη δήλωση του κ. Μητσοτάκη που εσταξε πρώτος το δηλητήριο του και ούτε καν με το γάντι «Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα κόμμα που τα τελευταία χρόνια, και στην κυβέρνηση και στην αντιπολίτευση, ταυτίστηκε με την τοξικότητα, με το διχαστικό λόγο αλλά και με την εκκωφαντική αναποτελεσματικότητα όταν κλήθηκε να διαχειριστεί τις τύχες του τόπου.” οι αντιδράσεις του όχλου είναι δικαιολογημένες.
Γιατί πολύ τους χάλασε που ο Τσίπρας ήταν ένας κανονικός άνθρωπος, προερχόμενος από το σώμα της κοινωνίας και των κινημάτων της Αριστεράς, που δεν ήρθε από «τζάκι» και χάλασε τη συνταγή των νόμιμων «ιδιοκτητών» της χώρας, Και βεβαίως έκανε λάθη και δεν μπορεί το πέρασμα του να είναι άκριτο και κρίθηκε και θα κριθεί και στο μέλλον, όμως θα κριθεί πολιτικά. Όχι με την αφοριστική νοοτροπία του όχλου που δεν έχει κανένα πολιτικό σκεπτικό και κριτήριο. Γιατί αυτό που θα έπρεπε σήμερα να μας ντροπιάζει δεν είναι ο Αλέξης, είναι η εικόνα του εργαζόμενου νεαρού στη Ρόδο που βγαίνει από θάλασσα ως αναδυόμενη Αφροδίτη για να σερβίρει τους πελάτες που ξαπλάρουν στην ξύλινη πλατφόρμα! Γιατί δυστυχώς αυτό είναι το μέλλον που επιφυλάσσουν στα παιδιά μας ελέω… Τουρισμού και απουσία κυβερνητικής πολιτικής που αντι να στηρίζει σήμερα τη νεολαία, δίνει συγχωροχάρτι στην εργοδοτική αυθαιρεσία!. Για τα παιδιά μας, κανένα μέλλον!
Προφανώς, αυτήν την Ελλάδα θέλει ο όχλος που τη μια μέρα στρώνει δάφνες και την άλλη αγκάθια, κλείνοντας το μάτι στην ακροδεξιά που κάνει πλέον πάρτι στη Βουλή! Έρχονται μέρες δύσκολες και τότε θέλω να ακούσω τη λαλιά των απανταχού “κριτών” και “δικαστών” …
