Ημερολόγιο εξόδου: Οι παλιές αγάπες πάνε στον παράδεισο…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”122323″ img_size=”full”][vc_column_text]Δύσκολος πολύ και απρόβλεπτος θα είναι όπως όλα δείχνουν ο φετινός χειμώνας καθώς φουντώνει το νέο κύμα πανδημίας σε όλον τον κόσμο ενώ ο κορονοϊός δεν έρχεται μόνος, φέρνει μαζί του μια τεράστια κοινωνική και οικονομική κρίση και ξυπνά ξανά τον φόβο και την ανασφάλεια, συναισθήματα που είναι διάχυτα γύρω μας. Δεν είναι τυχαίο ότι όλος ο κόσμος κάθε απόγευμα περιμένει να δει τα νέα επιδημιολογικά δεδομένα με την ελπίδα ότι στον τόπο που ζει θα είναι χαμηλά, πολύ απλά γιατί φοβάται τις συνέπειες.

Ζήσαμε ένα μακρύ lockdown,  η αλήθεια είναι ότι επειδή ακριβώς η κατάσταση αυτή ήταν  πρωτόγνωρη το είδαμε και λίγο χαλαρά,  τουλάχιστον στην Ελλάδα , ίσως γιατί δεν είχαμε μεγάλο αριθμό θυμάτων όπως σε άλλες χώρες, το διακωμωδήσαμε κιόλας μπορώ να πω και πρωτοτυπήσαμε και ως έγκλειστοι αναζητώντας διάφορους τρόπους  για να γίνει η κλεισούρα πιο υποφερτή. Μόνο που όταν έφτασε το καλοκαίρι αν και ελεύθεροι από την καραντίνα  βιώσαμε τις τραγικές συνέπειες κυρίως τις οικονομικές , τώρα που έφτασε το δεύτερο κύμα, ξέρουμε πια πολύ καλά ότι μπορεί να φέρει… τσουνάμι!

Για μένα προσωπικά αλλά και για τον πρισσότερο κόσμο πιστεύω, μια πολύ σημαντική παράμετρος της επέλασης του ιού, είναι πέρα από την ψυχολογική κούραση, ότι πάψαμε πλέον να σχεδιάζουμε πράγματα για το μέλλον, να ονειρευόμαστε!! Μου θυμίζει λίγο το “όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια για το μέλλον, ο θεός γελάει”, μόνο που τώρα ο κορονοϊός γελάει και μας βγάζει τη γλώσσα! Δεν ξέρεις αν αύριο θα έχεις δουλειά, αν θα είσαι άνεργος, αν  έχεις επιχείρηση και αναγκαστείς να βάλεις λουκέτο, αν θα ταξιδέψεις, αν θα μπορείς να πας ένα απλό σινεμά, αν θα διασκεδάσεις , δεκάδες “αν” που σημαίνουν περιορισμό της ελευθερίας σου σε συνθήκες δημοκρατίας!

Γι αυτό και αν ρωτήσεις τον περισσότερο κόσμο, τι ονειρεύεται τη δεδομένη στιγμή, θαρρώ πως θα σου πει ένα πράγμα: Το τέλος της πανδημίας και την επιστροφή στην κανονική μας ζωή! Και απάντηση δεν υπάρχει τουλάχιστον για το πότε αυτό θα συμβεί χρονικά, αλλά και το πώς! Γιατί το τέλος μάλλον δεν θα σημάνει ως δια μαγείας! Γι αυτό και πολλοί επιστήμονες έχουν κληθεί να απαντήσουν για το τι θα συμβεί Covid-19 και υπάρχουν διάφορες αναλύσεις και  προσεγγίσεις που μου φαίνονται ενδιαφέρουσες.

Οι ιστορικοί λοιπόν, θεωρούν πιθανό ότι θα τελειώσει κοινωνικά, προτού τελειώσει ιατρικά. Αρκετοί άνθρωποι, μπορεί να έχουν μπουχτίσει από τους περιορισμούς, ώστε θα ανακηρύξουν το τέλος της πανδημίας, παρόλο που ο κορονοϊός θα συνεχίσει να «σιγοκαίει» μεταξύ του πληθυσμού. Και το κοινωνικό τέλος ίσως έλθει πριν καν βρεθεί αποτελεσματικό εμβόλιο ή αντι-ιική θεραπεία.

«Νομίζω πως υπάρχει αυτό το κοινωνικό ψυχολογικό ζήτημα της εξάντλησης και της δυσφορίας. Μπορεί να φθάσουμε σε μια στιγμή που οι άνθρωποι απλώς θα πουν: Αρκετά, μου αξίζει να επιστρέψω στην κανονική ζωή μου», δήλωσε η ιστορικός Ναόμι Ρότζερς του Πανεπιστημίου Γιέηλ. Και αυτό ακριβώς φαίνεται να συμβαίνει τώρα π.χ. σε μερικές πολιτείες των ΗΠΑ που βιάζονται να άρουν τα περιοριστικά μέτρα, λες και ο κορονοϊός έχει πια εξαφανιστεί, με αποτέλεσμα να αψηφούν τις προειδοποιήσεις των αρχών δημόσιας υγείας ότι κάτι τέτοιο είναι πρόωρο.

Αλλά καθώς η ψυχολογική διάσταση έρχεται να «δέσει» με την οικονομική καταστροφή λόγω του lockdown, οι ιστορικοί θεωρούν πιθανό ότι ολοένα περισσότεροι άνθρωποι θα είναι πρόθυμοι να πουν «αρκετά έως εδώ». «Υπάρχει ένα είδος σύγκρουσης τώρα», σύμφωνα με τη Ρότζερς, καθώς οι αρχές δημόσιας υγείας και οι επιστήμονες έχουν ως στόχο ένα ιατρικό τέλος, αλλά αρκετοί πολίτες προτιμούν ένα κοινωνικό τέλος. Ο προσδιορισμός του τέλος της τωρινής πανδημίας, σύμφωνα με τον Μπραντ, «θα είναι μια μακρά και δύσκολη διαδικασία».

Προσωπικά, συντάσσομαι με τον Καθηγητή Γκίκα Μαγιορκινη που όταν ρωτήθηκε πως φαντάζεται το τέλος της πανδημίας, είπε “όπως το… φινάλε της ταινίας Σινεμά ο παράδεισος”! Έτσι,  γιατί είμαστε και σινεφίλ και πιο ρομαντικοί και ευαίσθητες και τρυφερές ψυχές και μπορούμε να ονειρευόμαστε ότι το τέλος της πανδημίας θα μοιάζει με το συγκλονιστικό – συγκινητικό φινάλε της αριστουργηματικής ταινίας του Γκιουζέπε Τορνατόρε που συνοδεύεται από την μαγική μουσική του Ένιο Μορικόνε!  Θεατής σε ένα άδειο σινεμά να παρακολουθείς με συγκίνηση ασπρόμαυρα καρέ με ανεκπλήρωτους και ομολογημένους έρωτες και… συγκλονιστικά φιλιά κι έτσι να πέφτει το μαύρο στην οθόνη…

Γιατί οι παλιές αγάπες, πάνε στον παράδεισο…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]