Γράφει μια πρώην “έγκλειστη”
-Μια βδομάδα ελεύθεροι με το… αποφυλακιστήριο ανά χείρας και αντισηπτικό αντι για άρωμα στην τσάντα και παίρνω κι τους δρόμους για να έρθω και πάλι σε επαφή με την κανονική ζωή! Λίγο χαμένη στο διάστημα, σαν τον Μόγλη που απέδρασε μόλις από την ζούγκλα με προορισμό την κοινωνία των ανθρώπων, όλη την εβδομάδα κυκλοφορώ για τα απολύτως απαραίτητα, χωρίς πολλές – πολλές επαφές, χωρίς φιλιά, χαιρετούρες κι αγκαλιές, φοβισμένη γι αυτό και αποφασισμένη να κρατήσω αποστάσεις κι όπου βλέπω πολύ… λαό, να την κάνω με ελαφρά πηδηματάκια!
-Δεν σκέφτηκαν ωστόσο το ίδιο και οι δεκάδες πρώην συνέγκλειστοί μου, που κυρίως την πρώτη μέρα εξόδου, θεώρησαν καλώς να φυλάνε κατά δεκάδες καραούλι έξω από τις τράπεζες! Ήταν να μην μας… αμολύσουνε! Εικόνα μίνι διαδήλωσης, όλοι μεταξύ 10 και 12 λες και δεν υπήρχαν άλλες ώρες, μασκοφορεμένοι μεν οι περισσότεροι, χωρίς να γνωρίζουν δε, την σωστή χρήση της μάσκας οι πιο πολλοί. Ο ένας κατέβαζε την μάσκα, χαιρέταγε , μίλαγε στο διπλανό του και την έβαζε ξανά στη θέση της και ο άλλος είχε την μύτη έξω, ξυνόταν αφού είχε ακουμπήσει διάφορες επιφάνειες και κατά τ’ άλλα, την φόραγε για προστασία! Μάσκα με χρήση… ασανσέρ, που όχι μόνο άχρηστη του ήταν , αλλά κυρίως επικίνδυνη!
-Εγώ πάντως την αλήθεια μου την λέω. Με τη μάσκα έχω ένα θεματάκι γιατί η μια πληροφορία ακυρώνει την άλλη για την ασφαλή της χρήση και τελικά μας έχουνε τρελάνει. Ο ένας ειδικός λέει φόρα την, ο άλλος λέει μην την φοράς, τη μια μέρα είναι υποχρεωτική σε κλειστούς χώρους, την άλλη δεν είναι με νέα ανακοίνωση, τη μια σου λένε όχι χειρουργική μάσκα, την άλλη όχι στην υφασμάτινη μάσκα, πιάστ’ το αυγό και κούρευτο! Η σωστή προστασία θεωρώ πως είναι η ατομική ευθύνη γιατί η συλλογική μετά την λήξη του εγκλεισμού, μας… αποχαιρέτισε! Βεβαίως για να λέμε και την αλήθεια, αν ζούσα στην Αθήνα και έπρεπε να μετακινούμαι με τα μέσα μαζικής μεταφοράς, σίγουρα εκεί θα φόραγα μάσκα, αλλά όχι για… ομορφιά!
-Κι αφού συμφιλιώθηκα με την εικόνα των… Ζορό συμπολιτών μου, η δεύτερη διαπίστωση της Εξόδου, είχε να κάνει με το κυκλοφοριακό! Πύργος, οδός Μανωλοπούλου, πρώτη μέρα αποφυλάκισης κι όσα αυτοκίνητα υπήρχαν στην πόλη, βγήκαν στην κυκλοφορία! Κι αυτό να το καταλάβω, μάλλον ήταν θέμα… ψυχολογίας! Αλλά άμα θες να περάσεις δυο- τρεις ώρες κάνοντας με το αμάξι σου βόλτες που τόσο σου είχαν λείψει, επιλέγεις παραλία κι εξοχή να το χαρείς κιόλας, δεν επιλέγεις κέντρο για να θυμηθείς πως είναι να σπας τα νεύρα του, κάνοντας μισή ώρα να διανύσεις απόσταση διακοσίων μέτρων! Βέβαια όσο περνάνε οι μέρες, το φαινόμενο της κυκλοφοριακής συμφόρησης καταλαγιάζει και ελπίζω να πάρουμε την οδό της παραλίας τώρα που το θερμόμετρο ανεβαίνει!
-Αντιθέτως η εικόνα της αγοράς με τα περισσότερα μαγαζιά κλειστά, λίγο θλιβερή και παγερή, από σήμερα θα αλλάξει λίγο ευελπιστώ με την δεύτερη δόση επαναλειτουργίας των εμπορικών, αν και τα καφέ είναι εκείνα που ζωντανεύουν μια πόλη. Και η εστίαση, περνά δύσκολες ώρες, ακόμα προσπαθούν οι καταστηματάρχες να δουν με την… μεζούρα, πώς θα στήσουν τραπέζια και καρέκλες σαν σκόρπια διαδήλωση για να μπορέσουν να βγάλουν το μεροκάματο και να μην βάλουν λουκέτο! Κάτι άδεια μαγαζιά μείνανε, με τα τραπεζοκαθίσματα στοιβαγμένα που έγιναν ντελίβερι για να επιβιώσουν κι άπαξ και μαζευτούν απέξω καμιά δεκαπενταριά άτομα με έναν καφέ στο χέρι, ο επιχειρηματίας πάει.. αυτόφωρο για πρόκληση συνωστισμού! Έλεος πια! Ανοίξτε τα να ζήσει ο κόσμος!!
-Κι ενώ τα καφέ τους πείραξαν για το συνωστισμό, θέλουν να ανοίξουν δημοτικά και νηπιαγωγεία για να γίνουν τα παιδιά πειραματόζωα για ένα δεκαπενθήμερο! Γιατί άμα αμολύσεις σε ένα σχολειό παιδάκια από 5 μέχρι 11 χρονών, πως θα μπορέσεις να τα προστατεύσεις όσα μέτρα και να πάρεις αφού τον κορονοϊό μόνο ως παραμύθι με τον κύριο Τσιόδρα να δίνει οδηγίες μπορουν να τον αντιληφθούν; Το πείραμα με τα σχολειά ξεκινάει σήμερα και για την Γ Λυκείου επιβάλλεται, άλλωστε μεγάλα παιδιά είναι ξέρουν να προφυλαχθούν, έπονται όμως την αλλη εβδομάδα γυμνάσια και οι άλλες δύο τάξεις λυκείου και εδώ θα φανεί τι ακριβώς θα συμβεί! Πώς θα διαχειριστούν στην πράξη όλον αυτόν τον μαθητικό πληθυσμό κι ενώ ο προβληματισμός και η αγωνία των γονιών είναι υπαρκτή και κατανοητή.
-Το επιχείρημα του Υπουργείου Παιδείας ποιο είναι; Ότι τα παιδιά πρέπει να επιστρέψουν και αυτά στον φυσικό τους χώρο, στον σχολικό δηλαδή, με ρυθμούς επιστροφής στην νέα κανονικότητα. Ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σωστό θεωρητικά και τα παιδιά πρέπει να απομακρυνθούν σταδιακά από ένα αποστειρωμένο οικιακό περιβάλλον, διατηρώ προσωπικά επιφυλάξεις για την πρακτική εφαρμογή του όλου εγχειρήματος. Μακάρι να διαψευστώ γιατί το πείραμα “μπάζει¨ από παντού!
