Ημερολόγιο: Όρτσα τα πανιά

–Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου-

Ο τόπος μας είναι κλειστός. Τον κλείνουν
οι δυο μαύρες Συμπληγάδες. Στα λιμάνια
την Κυριακή σαν κατεβούμε ν’ ανασάνουμε
βλέπουμε να φωτίζουνται στο ηλιόγερμα
σπασμένα ξύλα από ταξίδια που δεν τέλειωσαν
σώματα που δεν ξέρουν πια πώς ν’ αγαπήσουν.”

«Μυθιστόρημα» – Γιώργος Σεφέρης

Την έναρξη της μετα- Τσίπρα εποχής σηματοδότησε η χθεσινή κρίσιμη εσωκομματική αναμέτρηση στον ΣΥΡΙΖΑ όπου για δεύτερη φορά,  χιλιάδες μέλη του προσήλθαν στις κάλπες – ελπίζουμε με το χέρι στην καρδιά- για να εκλέξουν τη νέα ηγεσία που θα καθορίσει στο εξής τον πολιτικό και ιδεολογικό του προσανατολισμό. Στην ουσία είναι μια εκλογική διαδικασία- αναμέτρησης του ΣΥΡΙΖΑ με την ιστορία του, που μετά από την διπλή συντριπτική εκλογική ήττα των βουλευτικών εκλογών μοιάζει να πλέει σε αχαρτογράφητα νερά, λαβωμένος από εσωτερικές συγκρούσεις στο όνομα της νέας του “ταυτότητας” και του ενδεχόμενου μετασχηματισμού του σε “κάτι άλλο” ίσως και πέρα από την Αριστερά!

Ο νέος τιμονιέρης του ΣΥΡΙΖΑ – οι γραμμές αυτές γράφονταν πριν κλείσουν οι κάλπες και γίνει γνωστό ποιος από τους δύο μονομάχους θα είναι ο νέος ή η νέα πρόεδρος-  θα κληθεί να σηκώσει το βαρύ φορτίο ανασυγκρότησης του κόμματος και να βάλει το τρένο ξανά στις ράγες, με ορίζοντα μια καινούργια κυβερνητική τροχιά.
Μεγάλο ζητούμενο αυτή τη στιγμή ο νέος η η νέα πρόεδρος,  να κατορθώσει να οδηγήσει το ΣΥΡΙΖΑ με μια σχετική ενότητα στο 4ο Συνέδριο που έχει προγραμματιστεί για τα τέλη του Νοέμβρη και να περιορίσει σε πρώτη φάση την μαζική “έξοδο” από το κόμμα γιατί πολύ φοβάμαι ότι ανεξαρτήτως αποτελέσματος, πολλά από τα μέλη του θα αρχίσουν να σκορπάνε σαν τα παιδιά του… λαγού πριν από τις Συνεδριακές διαδικασίες, πριν αλέκτωρ λαλήσαι!

 Και στο σημείο αυτό θα δανειστώ μερικές γραμμές από την Εφσυν όπου στο κύριο άρθρο της αναφέρει μεταξύ άλλων ότι “ Το ζήτημα δεν αφορά πλέον μόνο το ίδιο το κόμμα και τα μέλη του. Η Αριστερά δεν μπορεί να ανακάμψει από τη διπλή εκλογική ήττα μέσα από την εγκατάλειψη των δικών της αρχών και αξιών. Αν υποχωρήσει από αυτές, χάρη σε μια ψευδαίσθηση «υπέρβασης», θα έχει οριστικά χάσει το παιχνίδι από την κυβέρνηση Μητσοτάκη, που πρώτη αποφάσισε να κυβερνά με τη διάδοση παρόμοιων παραπλανητικών εικόνων.”

Πάντως είναι εντυπωσιακό το πώς μια εκλογική μάχη που θα έπρεπε να έχει πρωτίστως χαρακτηριστικά πολιτικά και ιδεολογικά, μετατράπηκε σε ένα… πάρτι εντυπώσεων και εικόνων με ευθύνη βεβαίως ενός ολόκληρου μηχανισμού που στήριξε αυτό το ξεστράτισμα. Κι είναι επίσης εντυπωσιακό το πώς μια ολόκληρη κοινωνία “εκσυγχρονίστηκε” εν μια νυκτί κατά τα Αμερικανικά πρότυπα, αποδεχόμενη άνευ όρων την υποψηφιότητα Κασσελάκη χωρίς να μετρά το πολιτικό “περίβλημα ”!  Για μια ακόμα φορά, πείστηκα πως στην Ελλάδα τελικά είσαι ότι δηλώσεις!

Δεν ξέρω πραγματικά ποιο θα είναι το μέλλον, ποιο θα είναι το ”αύριο” του ΣΥΡΙΖΑ και κατά πόσο θα μπορέσει να ανταποκριθεί στις ανάγκες των καιρών, ελπίζω όμως μαθαίνοντας από τα λάθη του να μπορέσει να χαράξει μια πορεία αντάξια της ιστορίας του. Και ελπίζω ακόμα όλα εκείνα τα χιλιάδες μέλη του που πήγαν στις κάλπες, να μην αποδειχθούν απλώς…  ευκαιριακοί ψηφοφόροι, αλλά να είναι εκεί, παρόντες και ενεργοί και  την επόμενη μέρα…
Σημειωτέον ότι λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες του ΣΥΡΙΖΑ  ψηφίστηκε στην Ολομέλεια της Βουλής με τις 158 ψήφους της ΝΔ, το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο με την σφραγίδα του υπουργού Εργασίας Άδωνη Γεωργιάδη, που ανάμεσα σε άλλα θεσπίζει τη νομιμότητα της εργασίας σε δύο εργοδότες για έως 13 ώρες την ημέρα και ποινικοποιεί περαιτέρω τον συνδικαλισμό… Αυτά προς γνώση και συμμόρφωση…