Ηλίας Παπαχατζής: Οι εκπαιδευτικοί αντιδρούν στην αξιολόγηση των σχολείων

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”129803″ img_size=”full”][vc_column_text]

Του Ηλία Παπαχατζή, εκπαιδευτικού, πρ. προέδρου ΕΛΜΕ Ηλείας

[/vc_column_text][vc_column_text]

-Τι προτείνουν

Μετά από ένα μεγάλο διάστημα μιας μουντής καθημερινότητας, με πιέσεις, περιορισμούς, νομοσχέδια, μαθήματα τηλεμπούρδας κλπ. ήρθε η στιγμή να ξαναγελάσει το χειλάκι μας. Το εκπαιδευτικό κίνημα είναι και πάλι πρωταγωνιστής στις εξελίξεις… απορρίπτοντας με μεγάλη πλειοψηφία την “αξιολόγηση της σχολικής μονάδας”.

Είναι τόσο μεγάλη η νίκη του κινήματος, που ενώ την Τετάρτη η ηγεσία του υπουργείου δεν είχε χρόνο για να δει την ΟΛΜΕ, τώρα σπεύδει να την καλέσει σε συνάντηση τη Δευτέρα το μεσημέρι. Δίνοντας παράταση την τελευταία στιγμή για τη σύγκληση των συλλόγων έως τις 19 Μαρτίου δείχνουν ωστόσο να μην καταλαβαίνουν το “ηχηρό χαστούκι” του εκπαιδευτικού κόσμου.

Είναι αλήθεια ότι και σε αυτή τη μάχη ο κόσμος των συναδέλφων στα σχολεία συσπειρώθηκε με αξιοθαύμαστο τρόπο και σε πολύ αντίξοες συνθήκες καθώς ενημερώσεις, συνελεύσεις κ.α. συλλογικές διαδικασίες δε μπορούν να γίνουν λόγω της πανδημίας και για μια ακόμη φορά ξεπέρασε τις προσδοκίες. Ήταν ικανοποιητική και η στάση των ΟΛΜΕ – ΔΟΕ, που συνέβαλαν με τις ανακοινώσεις τους να σπάσει ο φόβος.

Η αντίδραση αυτή είναι ευανάγνωστη μόνο ως προς το αποτέλεσμα της. Πάνω από 95/100 στην Α/θμια, όπου λειτουργούν περισσότερα σχολεία και γύρω στο 85/100 στη Β/θμια απέρριψαν την αξιολόγηση. Υπάρχουν νομοί όπου δε μπήκε στη διαδικασία κανένα σχολείο π.χ. Χανιά, Λήμνος, Λάρισα 82/85, Πειραιάς 66/70, Κέρκυρα 35/37 κλπ.

Η ερμηνεία της απόρριψης είναι πιο σύνθετη. Αυτό που εξόργισε την πλειονότητα των συναδέλφων ήταν η επιμονή του υπουργείου να απαιτεί αξιολόγηση των σχολείων φέτος, σε μια χρονιά δηλαδή όπου τα σχολεία το μεγαλύτερο διάστημα δε λειτουργούν. Αυτόν τον παραλογισμό κανένας δε βρέθηκε να τον εξηγήσει με όρους συμβατούς με την πραγματικότητα.

Φυσικά εξηγείται με πολιτικούς όρους. Η κυβέρνηση και βεβαίως και το υπουργείο θεωρεί ότι βρήκε την ευκαιρία τώρα με τον κορωνοϊό να ξεθεμελιώσει ό,τι έχει απομείνει από τα δικαιώματα μας και το δημόσιο σχολείο. Είναι μια επιχείρηση σε παγκόσμια κλίμακα καθώς το κεφάλαιο επιδιώκει να δημιουργήσει μια κοινωνία “υπό επιτήρηση”. Στην εκπαίδευση αυτό σημαίνει λιγότερα σχολεία, παιδιά μετακινούμενα όλη μέρα στους δρόμους για να “βοηθηθούν” να τα καταφέρουν στις πάσης φύσεως εξετάσεις, γονείς με το χέρι στην τσέπη και με ψευδαισθήσεις για “καλά” και “κακά” σχολεία, εκπαιδευτικοί που θα πρέπει να αποδεικνύουν ότι ακολούθησαν τις εντολές και αναπληρωτές χωρίς ορατό μέλλον.

Κι έτσι βρέθηκαν τα κουτάκια του ΟΟΣΑ, για να αποδείξουμε ότι “το σχολείο μας” αξίζει να συνεχίσει, καθώς έχει αποδεδειγμένα ιδέες, σχεδιασμό και δράσεις. Ούτε αυτό έγινε δεκτό από τους συναδέλφους. Αν αγωνιζόμαστε για να συν – δημιουργήσουμε λογικούς και ευαισθητοποιημένους ανθρώπους – πολίτες, δεν το κάνουμε για να το πιστοποιήσει καμία Αρχή διασφάλισης ποιότητας, γιατί δεν είμαστε προϊόντα ούτε μετρήσιμα μεγέθη. Και φυσικά δε συναινούμε σε κατηγοριοποίηση – υποβάθμιση – κλείσιμο σχολείων σε καμία περίπτωση. Δε θα ενοχοποιηθούν τα σχολεία και οι εκπαιδευτικοί για τα αδιέξοδα της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής…

Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχάσουμε ότι σ’ αυτήν την αντίδραση ακούστηκε κι ένα “Φτάνει πια” από τα χείλη των χιλιάδων εκπαιδευτικών. Δεν είμαστε άσχετοι ούτε υποτακτικοί…Δε μπορούμε τόσο καιρό να μη δίνει κανείς δεκάρα για να λειτουργήσουν τα σχολεία με κανόνες υγιεινής. Δε μπορούμε την υποκρισία ούτε τις προτεραιότητες της εξουσίας. Λεφτά για νέους φρουρούς, για αεροπορικές εταιρείες και για τα κανάλια υπάρχουν, λεφτά για καθηγητές, γιατρούς και λεωφορεία όχι. Και βέβαια δεν είναι τώρα ο κατάλληλος χρόνος για σοβαρό νομοθετικό έργο (τώρα που θα έπρεπε να προέχει η υγεία όλων) για μια δημοκρατική κυβέρνηση. Τώρα αν αυτοί αποφάσισαν ότι όλα τώρα πρέπει να γίνουν, που η κοινωνία φοβάται, αυτό δείχνει το πόσο υπηρετούν  την κοινωνία.

Νομίζω λοιπόν ότι όσοι συνάδελφοι φοβισμένοι ή πιεσμένοι δε δήλωσαν απεργία – αποχή, μπορούν να το κάνουν τις επόμενες μέρες. Στις όποιες ομάδες ας παραμείνουν οι λάτρεις της αξιολόγησης και των θέσεων εξουσίας. Στα σχολεία, που δεν έκαναν συνεδρίαση, καλούμε τους
συναδέλφους να συμπορευτούν με τη μεγάλη πλειοψηφία, να σηκώσουν το ανάστημα τους και να προασπίσουν την αξιοπρέπεια τους και το δημόσιο σχολείο, που βάλλεται από τις ανιστόρητες κυβερνητικές  και διεθνείς επιλογές. Τώρα, αν σκαρφιστούν καμία απ’ τις γνωστές αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις, θα την αντιμετωπίσουμε όλοι μαζί!

Ας χαρούμε λοιπόν. Κι ας συνεχίσουμε το μεγάλο αγώνα για ένα σχολείο που να χωράει όλους τους μαθητές, όλους τους εκπαιδευτικούς, όλη τη γνώση…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]