«Ηλειάδα»: Το “έπος” ενός δρόμου
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”58006″ img_size=”full”][vc_column_text]Όλες οι ιστορίες έχουν ένα τέλος. Άλλες φορές το τέλος είναι καλό και άλλες κακό. Η κοινοβουλευτική επικύρωση των εργολαβιών, η οποία δρομολογεί άμεσα και συγκεκριμένα την έναρξη των εργασιών για την πολυπόθητη κατασκευή ενός σύγχρονου και ασφαλούς αυτοκινητόδρομου, υποδεικνύει σαφέστατα στην κατεύθυνση ενός αίσιου τέλος, που θα αργήσει λίγο ακόμη αλλά αργά ή γρήγορα θα έρθει.
Είναι το τέλος το οποίο προσδοκούσε σφόδρα κάθε Ηλείος να μπει, ώστε να πάψει επιτέλους ο παράλογος κι ατέρμονος κύκλος του αίματος που βασανίζει τον τόπο εδώ και δεκαετίες ολόκληρες. Εκατοντάδες νεκροί, χιλιάδες τραυματίες, αμέτρητες ζωές κατεστραμμένες. Δεν είναι μόνο εκείνοι και εκείνες που έφυγαν, αλλά και όλοι όσοι έμειναν πίσω. Κάθε χιλιόμετρο αυτής της διαδρομής είναι εμβαπτισμένο στο αίμα των θυμάτων και στα δάκρυα συγγενών και φίλων. Κάθε κομμάτι της αντηχεί τον πόνο ο οποίος δεν είναι στατικός. Ταξιδεύει στον χρόνο και συνοδεύει πάντοτε την σκέψη μας. Περισσότερο ακόμη, μας επαναφέρει πάντοτε την ανάμνηση του κατάφορα άδικου φόρου που έχει πληρώσει η περιοχή.
Ποτέ δεν πρέπει να ξεχάσουμε και προσωπικά θα φροντίσω, προτού εγκαταλείψω τον μάταιο τούτο κόσμο, να περάσω στην επόμενη γενιά την θλιβερή αυτή ιστορία, τουλάχιστον έτσι όπως εγώ την έχω βιώσει. Γιατί οι επόμενες γενιές θα ταξιδεύουν ευτυχώς σε έναν ασφαλέστατο δρόμο, θα πρέπει όμως δίχως άλλο να μάθουν επίσης την ιστορία που κρύβει. Θα πρέπει να γνωρίζουν για το πρωτοφανές έγκλημα που συντελέστηκε σε βάρος των προγόνων τους και τις οδυνηρές συνέπειες που είχε. Και βέβαια θα πρέπει να πληροφορηθούν για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες το έγκλημα επαναλήφθηκε, έχοντας ως τραγικό αποτέλεσμα την απώλεια ακόμη περισσότερων ζωών που θα μπορούσαν να είχαν σωθεί.
Αυτό είναι το χρέος μας και ταυτόχρονα η ευθύνη στην οποία οφείλουμε να ανταποκριθούμε. Δεν υπάρχει Ηλείος που να μην ένιωσε αυτό το ιδιαίτερο συναίσθημα χαράς και ανακούφισης μόλις πληροφορήθηκε τα νέα για το πράσινο φως της Βουλής. Σε κάθε περίπτωση όμως η ιστορία θα πρέπει να ειπωθεί και εμείς συγκαταλεγόμαστε σίγουρα ανάμεσα σε αυτούς οι οποίοι θα αναλάβουν οικειοθελώς το βάρος της αφήγησης.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
