Η Ηλεία προσδοκά Ανάσταση

Κρίσιμες ώρες για μια ακόμα φορά μετά τον περσινό Ιούνιο και την επιβολή των capital control που έφεραν την Ελλάδα αντιμέτωπη με την χρεοκοπία, περνά η χώρα και οι  πολίτες καταπονημένοι από την οικονομική κρίση και τις ολοένα αυξανόμενες οικονομικές απαιτήσεις από την κυβέρνηση και τους δανειστές, αναζητούν εναγωνίως μια αχτίδα φωτός. Η αβεβαιότητα για το αύριο που θα γίνει ακόμα πιο έντονη μετά το Πάσχα αλλά και η αδυναμία των νοικοκυριών να ανταποκριθούν, έχει οδηγήσει τους Έλληνες που τραβάνε το δικό τους «Γολγοθά» σε απόγνωση.

Την οικονομική ασφυξία βιώνουν σαφώς και οι Ηλείοι, που βλέπουν καθημερινά το πορτοφόλι τους να αδειάζει, την αγορά να προσπαθεί με νύχια και με δόντια να επιβιώσει,  με τον αιμοδότη της, την τοπική κοινωνία, να μην μπορεί να την στηρίξει. Αγρότες, επαγγελματίες, συνταξιούχοι, άνεργοι, όλοι στα «κάγκελα» με την λαιμητόμο του Ασφαλιστικού και Φορολογικού που έρχεται να στέκεται απειλητικά απέναντί τους.

Από την άλλη, τα ταμειακά αποθέματα έχουν εξαντληθεί, η Τ.Α. δεν έχει την δυνατότητα ούτε καν να καλύψει τις βασικές της ανάγκες και η Ηλεία συνεχίσει να βαλτώνει. Κανένα μεγάλο αναπτυξιακό έργο δεν φαίνεται στον ορίζοντα, ο δρόμος Πατρών- Πύργου, το μοναδικό ίσως μεγάλο έργο υποδομής που λαχταρούν οι πολίτες για να πάψουν να μετρούν τα ματωμένα χιλιόμετρα ενός δρόμου-καρμανιόλα κι αυτό καρκινοβατεί, καθώς μέχρι στιγμής δεν έχουν καταφέρει να δημοπρατήσουν ούτε ένα… μέτρο του αυτοκινητόδρομου. Όσο για τα άλλα μεγάλα έργα, αεροδρόμιο, σιδηρόδρομος με εξαίρεση το λιμάνι Κατακόλου που έχει πλέον μια δυναμική, παραμένουν στα χαρτιά και σε κάθε εκλογική αναμέτρηση μπαίνουν στη… λίστα των αιτημάτων. Με ευχολόγια όμως, δουλειά δεν κάνουμε και οι Ηλείοι δικαίως είναι αγανακτισμένοι. Πρωτογενής και τριτογενής τομέας που θα έπρεπε να είναι το όχημα της οικονομικής ανάπτυξης του νομού, παλεύουν με θεούς και δαίμονες γιατί η «αιμοδοσία» που δέχονται είναι ελάχιστη και η κυβέρνηση μεταφράζει τις επενδύσεις σε ξεπούλημα!

Η Ηλεία λοιπόν δεν έχει καμία ελπίδα; Δεν θα το λέγαμε, δεν θα θέλαμε να φανούμε τόσο απαισιόδοξοι, όμως μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και από ευχολόγια χορτάσαμε. Καιρός να σηκώσουμε όλοι τα μανίκια, εκείνοι που έχουν τις «καρέκλες» να επιστρατεύσουν όλες τους τις δυνάμεις και ενωμένοι, με μια φωνή και μια καρδιά, να αφήσουν όλα εκείνα τα «μικρά» και ποταπά που τους χωρίζουν στην άκρη,   να πάψουν να «αλληλομαχαιρώνονται» και να ασχοληθούν σοβαρά με το μέλλον του τόπου και το μέλλον των Ηλείων. Γιατί η κακοδαιμονία της Ηλείας είναι οι μικροί και οι μεγάλοι «εμφύλιοι» των παραγόντων της, που δεν τους επιτρέπουν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων με την ΕΥΘΥΝΗ και την ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ που απαιτείται.

Είναι σίγουρο ότι μας περιμένουν ακόμα πολλά. Όμως την Σταύρωση την ακολουθεί πάντα η Ανάσταση. Σε αυτήν προσδοκούμε όλοι, αλλά συν Αθηνά και χείρα κίνει!

Καλό Πάσχα σε όλον τον κόσμο…

ΠΡΩΙΝΗ