”Ιφιγένεια εν Βραυρώνι ”1η παρουσίαση 

Την 17/8/24 στην Κρεστενα ( Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης  του Δήμου ), εγινε η 1η παρουσίαση του θεατρικού έργου 

”ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ  ΕΝ  ΒΡΑΥΡΩΝΙ ‘, του Δρ. Γεωργίου Σγουρού. Προέδρου της Δημοσίας -Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας, π. Δήμαρχου , και Προέδρου του Επιστημονικού Συμβούλιου του  Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Πειραιά , ο οποίος ήδη είχε συγγράψει  2   βιβλία  ”Δερματικής Χειρουργικής Ογκολογίας και Επιφανειακής Ανατομίας ”, και εχει δημοσιεύσει σε διεθνές Ιατρικό περιοδικό ” 7 νέες  μεθόδους σύγκλεισης  ελλειμμάτων, μετα  από αφαίρεση Δερματικού καρκίνου”. 

Το θεατρικό έργο αναφέρεται στην μυθολογική  δυνητική συνέχεια των Τραγωδιών του Ευριπίδη, ( όπου δεν αναφέρεται πράξη θανάτου ) , ”Ιφιγένεια εν Αυλίδι” ( 406 π.Χ , στη Μακεδονία ), και ”Ιφιγένεια εν Ταύροις” ( 414 π.Χ , στη Σαλαμίνα), και ειδικότερα στον στίχο 1461 . Περαν του  ελάχιστα  χρησιμοποιημένου όρου ”Ποιητική αδεια”,  ως βιβλιογραφικές πηγές χρησιμοποιήθηκαν, ( όπως είπε ο συγγραφέας στη δημόσια συνέντευξη και ερωτήσεις  που προηγήθηκαν ), τα Ομηρικά Επη 27.000 στίχων ”Ιλιαδα”και ”Οδύσσεια”, και 16 απο τις 33 σωζόμενες Τραγωδίες, που έχουν ως θέμα τα κυρια εμπλεκόμενα πρόσωπα του Τρωικού Πολέμου.

Είχε προηγηθεί η έκδοση του θεατρικού έργου του ( 2021), ”Φιλική Εταιρεία -Αναγνωστόπουλος”, με 90 βιβλιογραφικές ιστορικές πηγές , Ελληνικής, Σλαβικής και Τουρκικής Βιβλιογραφίας , μετα την Ιστορική αποκατάσταση του Αναγνωστόπουλου στα Σχολικά βιβλία το 2000, με την προσθήκη ειδικού παραθέματος ,  (ως ιδρυτικό μέλος στην αρχική τριάδα/τετράδα της Φιλικής Εταιρείας ) , κατόπιν αδιαμφισβήτητων ιστορικών στοιχείων απο Χειρόγραφα της Εθνικής Βιβλιοθήκης, που υπέβαλε

ο ίδιος  στον Υπουργό Παιδείας και το Παιδαγωγικό  Ινστιτούτο το 1999, ως Δήμαρχος Ανδρίτσαινας. 

Την παρουσίαση των θεατρικών διάλογων έκαναν τα μέλη του  ερασιτεχνικού θιάσου της Κρεστενας, ως αφηγήτριες οι Μαίρη Μορωνη, Κατερίνα Σωτήρχου και Αγγελική Τσουτσανη, και ως αφηγητές ο ηθοποιος του Εθνικού Θεάτρου Αλέξης Παπανικολάου ( Αλιφειρα) και ο δημοσιογράφος Χρίστος Τσιγουρης ( Ανδρίτσαινα) ,και ο συγγραφέας,  σε διάρκεια μιας ώρας , με επιλογές απο το τριπλάσιας διαρκείας  έργο, αρκετά τμήματα του οποίου έχουν γραφεί σε 15συλλαβο,και ειδικότερα στις απαγγελίες του χορου.

Παρέστησαν και προλόγισαν  ο π. Υπουργός  Β. Πολύδωρας, οι Δήμαρχοι Ζαχάρως και Ανδρίτσαινας/Κρεστενας  Κ. Μητρόπουλος και Δ.Μπαλιουκος, οι Αντιδήμαρχοι Α.Κουσκουρη, Μ. Γεωργακόπουλος, Δ. Μικέλης, Α.Καρναρος, Κ. Φωτεινοπούλου, Ι.Δαγκαρης ,  η Προέδρος του Δημοτικού Συμβουλίου  Δ. Ζαφειροπούλου και ο Γενικός Γραμματέας του Δήμου Κ.Πολυζωγοπουλος . Επίσης οι  Ηλείοι  Η. Ανδριόπουλος, συνθέτης έντεχνης μουσικής και Γ. Τσάμπρας , μουσικός παραγωγός της ΕΡΤ. 

Σύμφωνα με τους τελευταίους στίχους του Ευριπίδη ( 480-406 π.Χ), στην ”Ιφιγένεια εν Ταυροις ”, η τραγική ηρωιδα ήλθε  από την Ταυριδα , στο Ναο της Αρτέμιδας στην Βραυρώνα, ( κατοπιν εθελουσίας απαγωγής , βοηθούντος και του αδελφού της Ορέστη ) , όπου έγινε ”Κλειδούχος Ιέρεια”, και όπου υπάρχει κατά τον θρύλο ο τάφος της, σύμφωνα με επίσημη πινακίδα του Υπουργείου Πολιτισμού , στον Αρχαιολογικό χώρο Βραυρώνος . 

Τον γενικό συντονισμό της παρουσίασης έκανε η δημοσιογράφος Γιουλυ Ηλιοπούλου , και εισαγωγικές ομιλίες έκαναν ο Καθηγητής Οικονομίας του Πανεπιστημίου Βοστώνης Δ.Κανταρελης, ο Λυκειάρχης Π.Χαραλαμποπουλος  και η Φιλόλογος  Σ.Πανταζοπουλου.

 Το έργον εκτυλίσσεται σε 7 σκηνές , εκ των οποίων 4 στη Βραυρώνα, και απο μια στο Μαντείο των Δελφών , στη Φθια ( παλάτι του Αχιλλέα ) και  στον Αδη ,  (καινοτομία, και   Δικη Μενέλαου , με κριτες τους νεκρούς ήρωες του Τρωικού Πολέμου ,και απο τις 2 πλευρές, ητοι Αχιλλέα, Έκτορα, Αγαμέμνονα , Πρίαμο, Αίαντα , κατόπιν αλλαγής των Δικαστών του Αδη,  Μίνωα, Ραδάμανθυ και Αιακού).

 Για  ”την των τοιούτων παθημάτων καθαρσιν” , συμφωνα με τον ορισμο της Τραγωδίας, κατα Αριστοτέλη ( ” Ποιητική” ), υπάρχουν ενας φόνος ( Νεοπτόλεμος), και 4 ενσυνείδητες αυτοκτονιες με ομολογία μεταμέλειας ( Μενέλαος, Ελένη, Ερμιόνη, Ορέστης ) . 

Αλλα εμπλεκόμενα πρόσωπα του έργου είναι  Οδυσσέας, Νέστωρας, Ιφιγένεια – Άρτεμις  ( καινοτομία  σε κατ’ ευθείαν διάλογο ανθρώπου με Θεού ), Πηλεας, Ανδρομάχη, φάντασμα Αγαμέμνονα, Περσεφόνη, ( ως Βασίλισσα του Αδη)  , Πάρις, Μεγαπενθης   (νόθος γιός του Μενέλαου ,κατά την ραψωδία Δ-10 ,  της Οδύσσειας ), Θετις-Απολλωνας  (καινοτομία  , με διάλογο Θεων),  Αρπυιες και Ερινύες ( ως διώκτες του μητροκτόνου Ορέστη). 

Τραγωδίες με θέμα την Ιφιγένεια έγραψαν 8 συγγραφείς , ητοι , Γκαιτε , ”εν Ταυροις”, ( την οποία θεωρεί ως το καλύτερο έργο του )  , ενώ ”εν Αυλίδι  έγραψαν οι Ρακίνας ( 1667), Ροτρου, Γκλουκ ( 1774, Λυρική τραγωδία), Γκιμοντ ( 1757). Επίσης οι Εννιος  ( κατα Ευριπίδη), Χαλμ , ”εν Δελφοις”, και Κατσαιτης ,”εν Ληξουριω ( Τραγικοκωμωδια, 1721, με τα πάθη των κάτοικων απο τους Βενετούς).

Στην Παγκόσμια Βιβλιογραφία , δεν αναφέρεται άλλο έργο με τίτλο ”ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ ΕΝ ΒΡΑΥΡΩΝΙ ”, ( όπου επιχειρείται για 1η φορα ,  η εκδοχή να ολοκληρωθεί ο κύκλος της πορείας της Ιφιγένειας),  εως το 2023, όταν αρχισε η συγγραφή του βιβλίου και δόθηκε ο επίσημος αριθμός ISBN , 978618.8673.403 , απο την Εθνική Βιβλιοθήκη Ελλάδος .

Ο Ευριπίδης , καταγόμενος απο το Χαλάνδρι ( Δήμος Φλυας ), έγραψε τις μισες απο τις 19 σωζόμενες Τραγωδίες του , σε μια ευρύχωρη σπηλια  2 δωματίων ( επισκέψιμη), στη νότια Σαλαμίνα, η οποία προβλήθηκε το  1995, απο τον Καθηγητή Λωλο, του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, και εχει κηρυχθεί Αρχαιολογικος χωρος απο το Υπουργείο    Πολιτισμού . 

Τα κενά αφήγησης μεταξύ και πέριξ των Ομηρικών Επών, ( διότι η ” Ιλιαδα ”  αρχίζει με την οργή του Αχιλλέα και τελειώνει με την ταφή του Έκτορα , ενώ  η ” Οδύσσεια”  διαρκεί από τον απόπλου του Οδυσσέα , εως την μνηστηροφονια ), συμπληρώνουν τα ”Κυκλεια Έπη”, από 5 αρχαίους συγγραφείς, που γράφουν ”Κύκλω περί τον Όμηρο”, κατά την δική τους μυθική εκδοχή , και φυσικά ”Ποιητική αδεια”. Είναι οι Άγιας ( Τροιζινα), Αρκτίνος (Μίλητος), Λέσχης (Λέσβος), Ευγγάμων (Κυρήνη), Στασινος 

( δημοσίευση απο τον Κίνγκελ 1887, Λειψία )

Οι 16  Τραγωδίες που χρησιμοποιήθηκαν ως επιπλέον του Ομήρου , βιβλιογραφικές πηγές , ειναι  1. (  Αισχύλου ) Αγαμέμνων, Χοηφόροι, Ευμενίδες , 2. ( Σοφοκλή ) Αιας, Φιλοκτήτης, Ηλέκτρα, 3. ( Ευριπίδη ) Ηλέκτρα, Ορέστης, Ελένη, ”Εν Αυλίδι”, Τρωαδες, Ανδρομάχη, ”Εν Ταυροις”, Εκαβη ,  Ρήσος, Κύκλωψ ( Σατυρικο δράμα ). 

Πριν την εκτύπωση, το έργο ελέγχθηκε και διορθώθηκε απο έμπειρους  Λυκειάρχες Φιλολόγους, ανώτατους  Δικαστάς και Εισαγγελείς, και εγκρίτους Δικηγόρους, καθώς και Καθηγητές Αμερικανικών Πανεπιστημίων. 

Οι συχνοί υπαινιγμοί στο όνομα της Δημοκρατίας , οφείλονται στις αναφορές του Ομήρου για τις  ”Συνελκύσεις Θεων τε και ανθρώπων ”, ητοι Όλυμπος, Τροία, Κέρκυρα, Ιθάκη , που αποτέλεσαν το σπέρμα για την γέννηση της Δημοκρατίας  τρισημισυ αιώνες αργότερα, ( από τον Κλεισθένη στην Αθήνα το 509 π.Χ ) .

Οι   ”Λαικες Συνελεύσεις ”, αναφέρονται στο άρθρο 10 του Νομου 2539/1997, γνωστού και ως Νομος ”Καποδίστρια”, περι ενοποίησης των Δημων, ως ετήσια υποχρέωση των Δημαρχων, και οι οποίες συγκλειθήκαν νόμιμα το καλοκαιρι 1999, σε 13 τοπικές κοινότητες του Δημου Ανδρίτσαινας. 

Ετυμολογικά  , το όνομα  Ιφιγένεια , ειναι σύνθετο, από το ”Ιφι”, και ”γενεια”. Η λέξη ”γενεια” δηλώνει το γένος. Το ”Ιφι”, είναι επίρρημα, που σημαίνει ισχυρός , χρησιμοποιούμενο ως 1ο συνθετικό, πολλών ονομάτων, ήτοι, Ιφιανασα ( στον Όμηρο), Ιφικράτης, Ιφικλής, και πολλά αλλα. Το ”Ιφιγένεια ” σημαίνει ”αυτή που γεννήθηκε ισχυρή”, με αντίστοιχο ανδρικό το Ιφιγενης. 

Με τον τίτλο ”Ιφιγένεια εν Αυλιδι”, υπάρχουν 14 Όπερες, διάφορων συνθετών, ενώ η Ορθόδοξη Εκκλησία εορτάζει τη μνήμη της ”Παρθενομαρτυρος Ιφιγένειας”, την 16η Νοεμβρίου, αναφερομένη στο ”Μικρό Ευχολόγιο’ ‘που εξέδωσε το 1956 η Αποστολική Διακονία Ελλάδος .

Η Ταυρίδα είναι η σημερνή Κριμαία , ( Χερσόνησος στον Εύξεινο Πόντο,  ανήκουσα εναλλάξ στη Ουκρανία και τη Ρωσία) . Το όνομα οφείλεται στον πολεμοχαρή λαο των Ταύρων, ο οποίος ζούσε από ληστρικές επιδρομές, στις ορεινές περιοχές της νότιας Κριμαίας, λάτρευε την Ταυροπολο Αρτέμιδα, και θυσίαζε σε αυτήν κάθε ξένο που έφθανε  στις ακτές της χώρας. Οι Έλληνες κατά τον Αποικισμό της Αρχαϊκής Περιόδου , το 2ο ήμισυ  του 7ου αιώνα, για λόγους οικονομικούς και εμπορικούς, ίδρυσαν αποικίες κατά μήκος της ακτής, όπως το Παντικαπαιο ( Kerch ), και η Θεοδοσία ( Feodosia)