Η «Σπαρτιάτισσα» κυρία από την Κηφισιά και το πόπολο!»
Του Θοδωρή Κόλλια, διαχειριστή του yannitsochori.blogspot.gr
Απόγευμα ήταν γύρω στις 7μμ και πήρα το λεωφορείο της γραμμής Α8 “Στουρνάρη–Κηφισιά” στο Γηροκομείο. Ήταν η ώρα που επέστρεφαν οι εργαζόμενες γυναίκες. Όλες μελαψές, μετανάστριες και τσαλαπατημένες. Άλλες παραδουλεύτριες, άλλες babysitterς (νταντάδες) κι άλλες να ξεσκατίζουν γερόντια στα πλούσια σπίτια των βορείων προαστίων, οπότε το λεωφορείο ήταν φίσκα. Παρόλα αυτά υπήρχε, δεν ξέρω πώς, μια θέση στα μπροστινά καθίσματα και μάλιστα διπλή. Φυσικά πηγαίνω και κάθομαι στη μία. Είχε στηθεί κουβεντολόι και άγιος ο Θεός, βεβαίως όλα ξένα, ακαταλαβίστικα. Κανά δυο-τρείς στο κινητό φώναζαν και δυνατά μάλιστα. Μία μάλιστα σε ανοιχτή ακρόαση ….
Ένας μικρός πύργος της Βαβέλι.
Ήταν και μερικοί άλλοι, Έλληνες ντε σαν και μένα, όπως μια κυρία, δίπλα. Αν και είχε τα χρονάκια της, λίγο μπασμένη, ήταν ντυμένη αρκετά ωραία, φινετσάτα, με τη λουλουδάτη τσάντα και τον χαριτωμένο κότσο της. Το μόνο μείον που φορούσε πασούμια με μεγάλο τακούνι. Ντάκα ντούκα το λεωφορείο, περάσαμε δυο στάσεις ή κυρία όρθια και αγέρωχη και η θέση δίπλα μου άδεια.
Δεν κρατήθηκα και της λέω:
:Κυρία συγνώμη για τι δεν κάθεστε, θα πέσετε;
Έσκυψε και μου λέει:
:Στα λεωφορεία είναι μεγάλη βρώμα, ειδικά τούτα με αυτές τις γυναίκες ….Εγώ είμαι “Σπαρτιάτισα”
Κρατάτε Τούρκοι τ΄ άλογα…. Ένα μόνο σας λέω, οι άγιοι του εσωτερικού και του εξωτερικού κρύφτηκαν και βούλωσαν τα αυτιά τους με αυτά που της είπα. Έβγαλα όλα τα απόνερα της ζωής μου, αφού στην άλλη στάση κατέβηκε άρον-άρον από το γενικό γιουχάισμα…………….
