Η πρώτη αντίδραση του χώρου του Πολιτισμού

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”35000″ img_size=”full”][vc_column_text]Από πέρυσι, πολλοί καλλιτέχνες επικαλούνται  σχετικές επιστημονικές μελέτες, επιμένοντας ότι κανένα κρούσμα δεν έχει συνδεθεί ευθέως με κινηματογραφικές ή θεατρικές αίθουσες και συναυλιακούς χώρους.

Ηταν (και είναι), άλλωστε, ακριβώς από τους χώρους όπου η εφαρμογή (αποστάσεις, μάσκες κ.λπ.) ήταν (και είναι) πιο εύκολα εφαρμόσιμη και πιο εύκολα ελεγχόμενη απ’ ό,τι π.χ. στα μέσα μαζικής μεταφοράς.

Παρ’ όλα αυτά, δεν είναι λίγοι οι εργαζόμενοι στον χώρο του Πολιτισμού που θεωρούν ότι η αυστηρότητα της κυβέρνησης ή της επιτροπής ήταν υπέρ το δέον ευδιάκριτη στον δικό τους τομέα, έναντι άλλων.

Αυτή είναι η κριτική που άσκησαν. Τι λένε τώρα, εν όψει των νέων μέτρων; Ας δούμε κατ’ αρχάς τι ακριβώς από όσα ανακοινώθηκαν από τον υπουργό Υγείας, Βασίλη Κικίλια, αφορούν τον χώρο του Πολιτισμού. Από τις 13 Σεπτεμβρίου, λοιπόν, σε κλειστούς χώρους θεάτρων, κινηματογράφων και σε μουσεία και αρχαιολογικούς χώρους θα μπορούν να μπαίνουν μόνο εμβολιασμένοι και νοσήσαντες έως 6 μήνες από τη διάγνωση ή ανεμβολίαστοι με rapid test αντιγόνου που έχει διενεργηθεί (ιδίοις εξόδοις) έως και 48 ώρες νωρίτερα.

Οι μουσικές σκηνές και οι συναυλιακοί χώροι, καθώς υπάγονται στα κέντρα ψυχαγωγίας, θα λειτουργούν μόνο για εμβολιασμένους και νοσήσαντες (έως 6 μήνες από τη διάγνωση). Η πληρότητα σ’ αυτή την περίπτωση δεν έχει διευκρινιστεί.

Ως προς τις πρώτες αντιδράσεις φορέων και καλλιτεχνών, να ξεκαθαρίσουμε -διότι ο διάβολος και η ακούσια ή εκούσια παραπληροφόρηση έχει πολλά ποδάρια- ότι, απ’ όσους μιλήσαμε ακόμα και off the record, ουδείς ήταν εναντίον του εμβολίου. Αντιθέτως.

Η κριτική, όμως, ήταν σε δύο άξονες. Εναν πρακτικό και οικονομικό που συνοψίζεται στη διαπίστωση ότι μία 4μελής οικογένεια ανεμβολίαστων, για να παρακολουθήσει οποιοδήποτε θέαμα, πρέπει να υπολογίζει, εκτός από το εισιτήριο, 40 ευρώ επιπλέον, το κόστος δηλαδή των rapid tests αντιγόνου, πράγμα που θα λειτουργήσει αποτρεπτικά. Και έναν ιδεολογικό, που λέει ότι στους χώρους πολιτισμού και δη στην ύψιστη έκφραση δημοκρατίας που είναι το θέατρο είναι ανεπίτρεπτοι οι αποκλεισμοί- πολλώ δε μάλλον όταν οι διοργανωτές και φορείς των θεαμάτων έχουν περιφρουρήσει μέχρι εδώ την εφαρμογή των μέτρων υποδειγματικά.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]