Η πλειοψηφία των Πρεσπών
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”74011″ img_size=”full”][vc_column_text]Για την Νέα Δημοκρατία η συμφωνία των Πρεσπών είναι το μεγάλο – έστω και από ευκαιριακή πολιτική οπτική – εκλογικό χαρτί. Είναι το χαρτί που, κατά τους σχεδιασμούς της τουλάχιστον, μπορεί να κάνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη πρωθυπουργό και να βγάλει την συντηρητική παράταξη νικητή από την κάλπη. Και στο πλαίσιο αυτό ο Πάνος Καμμένος είναι ένα χρήσιμο όπλο αποδόμησης, έως και αποσύνθεσης, της κυβέρνησης. Για την ακρίβεια, είναι ο χρήσιμος «στόχος» για να κρατά αφενός σε σταθερή… αστάθεια την κυβέρνηση και, αφετέρου, για να συγκρατεί δυνάμεις και να προσεταιρίζεται ψηφοφόρους εκ δεξιών της ΝΔ.
Για την κυβέρνηση οι Πρέσπες είναι εμβληματικό πολιτικό κεφάλαιο. Με υψηλό δημοσκοπικό τίμημα , αλλά και με δυναμική απόδοσης πολλαπλής πολιτικής υπεραξίας στις κάλπες. Και ο Πάνος Καμμένος είναι μεν ο σταθερά απρόβλεπτος παίκτης, αλλά είναι και ο, εξίσου σταθερά μέχρι τώρα, «έντιμος» και «ειλικρινής» εταίρος. Είναι ο εταίρος στον οποίον το Μαξίμου θεωρεί ότι μπορεί να βασιστεί για να κερδίσει τον χρόνο που χρειάζεται έως τις επόμενές εκλογές. Υπενθυμίζοντάς του έστω τακτικά, και για παν ενδεχόμενο, ότι σε περίπτωση πρόωρης αποχώρησής του από την κυβέρνηση υπάρχουν οι «εφεδρείες» τόσο για την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών όσο, ενδεχομένως, και για την συγκρότηση νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας – εφεδρείες προερχόμενες ακόμη και από τις τάξεις των ίδιων των ΑΝΕΛ.
Η «πλειοψηφία των Πρεσπών»
Η αναμέτρηση ανάμεσα σε αυτές τις δύο τακτικές θα καθορίσει εν πολλοίς και τον χρόνο των εκλογών. Ήδη ωστόσο, τα «όπλα» και των δύο πλευρών βγαίνουν στο τραπέζι, με την μεν ΝΔ να επισείει την απειλή της πρότασης δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης όταν έρθει στην Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών – όπως επιβεβαίωσε χθες η Μαρία Σπυράκη -, το δε Μαξίμου να απαντά αναδεικνύοντας το «plan B» μιας νέας κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας ακόμη και χωρίς τους ΑΝΕΛ, όπως ευθέως είπε επίσης χθες ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Δημήτρης Τζανακόπουλος.
Πίσω από αυτή την δημόσια ρητορική, και στο πολιτικό και αριθμητικό δια ταύτα, υπάρχουν επί του παρόντος δύο βεβαιότητες: Η πρώτη είναι πως η κυβέρνηση φαίνεται να διαθέτει ήδη πλειοψηφία 151 βουλευτών για να περάσει την συμφωνία των Πρεσπών, ακόμη κι εάν αποχωρήσει ο Πάνος Καμμένος. Σ΄αυτήν την πλειοψηφία είναι προφανές πλέον ότι βρίσκονται δύο βουλευτές των ΑΝΕΛ, τουλάχιστον δυο βουλευτές του Ποταμιού, καθώς και ο ανεξάρτητος Χάρης Θεοχάρης.
Η πρόταση δυσπιστίας της ΝΔ
Η δεύτερη βεβαιότητα είναι πως ακόμη κι εάν κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας όταν φθάσει στην Βουλή η συμφωνία των Πρεσπών, οι αριθμοί για να υπάρξει απτό και άμεσο αποτέλεσμα δεν βγαίνουν – και τούτο το γνωρίζουν και ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το επιτελείο του. Πλειοψηφία 151 βουλευτών για να περάσει η μομφή δεν υπάρχει, το πιθανότερο είναι πως και το ΚΚΕ θα αποχωρήσει από την σχετική ψηφοφορία αλλάζοντας την κοινοβουλευτική αριθμητική, και ο Πάνος Καμμένος έχει δεσμευτεί πως θα «πολεμήσει» μεν την συμφωνία των Πρεσπών αλλά δεν θα συνταχθεί με την ΝΔ για να ρίξει την κυβέρνηση. Για την ΝΔ, ωστόσο, η πρόταση δυσπιστίας είναι μια βολική απειλή για να κρατά σε διαρκή νευρικότητα την κυβέρνηση και – κυρίως – για να πιέζει και να εκθέτει ακόμη περισσότερο τον πρόεδρο των ΑΝΕΛ στο δεξιό ακροατήριο.
Πέραν τούτων, μένει να φανεί εάν μέσα από την «πλειοψηφία των Πρεσπών» μπορεί να αναδυθεί και νέα κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Και μένει, κυρίως, να φανεί εάν, και για πόσο διάστημα, θα μπορούσε και θα ήθελε ο ίδιος ο πρωθυπουργός να στηριχθεί σε μια τέτοια πλειοψηφία «κοινοβουλευτικών θραυσμάτων» όπως την χαρακτηρίζει κυβερνητικό στέλεχος.
Το επικρατέστερο σενάριο
Μέχρι στιγμής το σενάριο που θεωρείται επικρατέστερο στους κυβερνητικούς κόλπους είναι εκείνο που θέλει την συμφωνία των Πρεσπών να έρχεται προς κύρωση τον Μάρτιο, και τον Πάνο Καμμένο να ανακοινώνει τότε την αποχώρηση των ΑΝΕΛ από την κυβέρνηση αλλά παράλληλα να παρέχει στήριξη δια της ανοχής. Πρόκειται δηλαδή για το σενάριο της κυβέρνησης μειοψηφίας με την ανοχή των ΑΝΕΛ για ένα σύντομο διάστημα και με τις κάλπες να στήνονται τον Μάιο μαζί με εκείνες των ευρωεκλογών.
Το επικρατέστερο, ωστόσο, δεν είναι και το αποκλειστικό σενάριο. Και ο τελικός χρόνος των εκλογών, όπως και οι συνθήκες μέσα από τις οποίες θα πάμε σε αυτές, θα κριθούν από δύο παράγοντες: Ο πρώτος είναι ο, σταθερά απρόβλεπτος, υπουργός Άμυνας και ο βαθμός στον οποίο θα τηρήσει τις δεσμεύσεις που ανέλαβε απέναντι στον πρωθυπουργό πριν από την παραίτηση Κοτζιά. Και ο δεύτερος είναι η απόδοση του «σκληρού όπλου» στο οποίο ποντάρει το Μαξίμου – ήτοι, τα φιλολαϊκά μέτρα στην οικονομία και το αποτύπωμα που θα έχουν αφήσει στην κοινωνία και τις δημοσκοπήσεις του Ιανουαρίου…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
