Η μελαγχολία των εορτών

Έρχονται Χριστούγεννα και «πρέπει» να είμαστε χαρούμενοι. Οι πόλεις στολίζονται, λούζονται στο φως και στη φαντασμαγορία της χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας, κι όμως αυτό το οποίο διαφαίνεται, φέτος ίσως περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά, είναι η σκοτεινή πλευρά της ελπίδας.

Σιγά σιγά δηλαδή, αρχίζουμε να αναρωτιόμαστε σε ποιους απευθύνεται αυτή η ατμόσφαιρα, πέραν φυσικά των παιδιών τα οποία κατέχουν τα δικαιώματα των Χριστουγέννων και καλά κάνουν. Το πρόβλημα είναι το γερασμένο βλέμμα, που από ένα σημείο κι έπειτα μετρά με ελαφριά συγκατάβαση τους δεκαπενταύγουστους, τις αναστάσεις, τα Χριστούγεννα και τις πρωτοχρονιές. Αλλά κι αυτή η μορφή της εποχικής μελαγχολίας, ωχριά μπροστά στη μελαγχολία των νέων ανθρώπων.

Γιατί τίποτα δε συγκρίνεται με το μελαγχολικό βλέμμα ενός νέου που θωρεί τον ομιχλώδη ορίζοντα του γλυκοχαράματός του καθώς στοχάζεται το σήμερα και το αύριο.