Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν
Η αργία εγέννησε την πενίαν.
Η πενία έτεκεν την πείναν.
Η πείνα παρήγαγε την όρεξιν.
Η όρεξις εγέννησε την αυθαιρεσίαν.
Η αυθαιρεσία εγέννησε την ληστείαν.
Η ληστεία εγέννησε την πολιτικήν.
Ιδού η αυθεντική καταγωγή
του τέρατος τούτου.
Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης
Είναι αρκετοί οι λόγοι για να γίνει κανείς πολιτικός. Ένας εξ’ αυτών, θα ομολογήσω ο αγαπημένος μου, είναι για τη δόξα. Είναι κάποιοι άνθρωποι που έχουν το ψώνιο. Άλλοι γίνονται αθλητές, άλλοι καλλιτέχνες, και άλλοι πολιτικοί. Θεμιτό; Θεμιτότατο! Το ψώνιο για δημόσια έκθεση και κοινωνική καταξίωση αποτελεί απαραίτητο συστατικό μιας πετυχημένης καριέρας. Όταν μάλιστα συνδυάζεται και με την ουσία του πράγματος, τότε δεν ενοχλεί ή δεν θα έπρεπε να ενοχλεί καθόλου και κανέναν. Αν πάλι δε συνδυάζεται, τότε τουλάχιστον ο ψωνισμένος δεν είναι επιβλαβής για το κοινωνικό σύνολο. Κανείς ποτέ δεν έπαθε κακό από έναν μαϊντανό και στ’ αλήθεια, μακάρι να ήταν αυτό το μόνο πρόβλημά μας.
Ένας άλλος λόγος είναι η δίψα για δύναμη, για εξουσία. Ετούτη δω είναι πιο σοβαρή πάθηση καθότι το πολιτικό υποκείμενο αντλεί αποθέματα ηδονής από την άσκηση εξουσίας, και άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο, από τα προνόμια τα οποία προκύπτουν. Κάποιοι πολιτικοί επιδεικνύουν ψυχραιμία και με τον καιρό μία συγκρατητική ικανότητα να χαλιναγούν το πάθος τους, την έξαψή τους για εξουσία. Το πρόβλημα, όπως και στο ποτό, όπως και στο τζόγο, όπως και σε όλα τα πάθη, είναι ο εθισμός. Ο εθισμός καθιστά εξουσιομανείς τους ανθρώπους οι οποίοι δεν έχουν κανένα όριο και κανένα φραγμό, οπότε μοιραία σχεδόν, σε ένα ξέφραγο αμπέλι όπως η Ελλάς, κάνουν περίπου ό,τι θέλουν κι αυτό δεν οδηγεί σε τίποτε καλό.
Το χειρότερο όμως, το μεγαλύτερο τέρας και ένας από τους λόγους δυστυχώς για να κατέβουν κάποιοι στην πολιτική, είναι εκείνο στο οποίο αναφερόμαστε λαϊκιστί ως «μάσα». Αχ αυτή η μάσα. Αχ αυτή η πείνα για χρήμα, και εκείνοι οι ραδιούργοι που σε κάθε ευκαιρία βουτάνε, κλέβουν, ληστεύουν, υφαρπάζουν, αφαιρούν, ρημάζουν, καταχρώνται και ποτέ τους δε ντρεπόνται! Δεν έχει βγει ποτέ κανείς τους να ζητήσει μισή συγνώμη. Μισή συγνώμη ρε, έτσι για ξεκάρφωμα. Ο άλλος, όντας βουλευτής, έκανε μπίζνες ύψους 900.000 ευρώ με απευθείας αναθέσεις από το Δημόσιο τα τελευταία τρία χρόνια, παραιτήθηκε, και δε βρήκε τη στοιχειώδη ειλικρίνεια να αφιερώσει μισή γραμμή για να αναλάβει τις ευθύνες του. Άμοιρος ευθυνών και ο Χειμάρας! Άμοιρος ευθυνών κι ο Πάτσης, άμοιρος κι ο Μαραβέγιας, άμοιρος ο ένας, άμοιρος ο άλλος, και το έχει η μοίρα μας μάλλον να μας κλέβουν και να εμπαίζουν κι από πάνω, προκλητικά, χωρίς κανέναν φόβο, χωρίς καμιά αιδώ.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί ορισμένοι άνθρωποι ψηφίζουν λαμόγια. Χάθηκαν οι τίμιοι Δεξιοί; Χάθηκαν αυτοί που κατέβηκαν στην πολιτική από ψώνιο, ή έστω από εξουσιολαγνεία, ή σπανιότερα ακόμα και για την προαγωγή του κοινού καλού και του δημοσίου συμφέροντος; Έχουμε φτάσει να θεωρούμε σχεδόν δεδομένο ότι κάποιοι θα κλέψουν. Λες και η ληστεία γέννησε την πολιτική. Πολύ καλά τα έχει πει ο σοφός Παπαδιαμάντης. Αυτοί δεν είναι γεννημένοι πολιτικοί. Αυτοί είναι γεννημένοι ληστές. Βαρεθήκαμε να ακούμε και να βλέπουμε γραβατωμένους ληστές. Μέχρι πότε; Μέχρι πότε θα τους ψηφίζουμε; Μέχρι πότε θα τους ανεχόμαστε; Μέχρι πότε θα επιτρέπουμε η πολιτική τους να είναι συνώνυμο της ληστείας μας;
