Η φτώχια είναι εδώ…καλό κουράγιο Έλληνες

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”98881″ img_size=”full”][vc_column_text]

Γράφει ο Δικαιόπολις

Υπάρχει μια λαϊκή φράση σύμφωνα με την οποία «τα πρώτα 100 χρόνια είναι δύσκολα».

Ο σοφός λαός έχει και μια άλλη παροιμία: «Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα  μικρό καλάθι».

Στον τόπο μας η περίφημη κοινωνία των 2/3 είναι πλέον πραγματικότητα

Μία ανακοίνωση της Eurostat για τον πληθυσμό που απειλείται από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό, ουσιαστικά ακύρωσε την επιχείρηση «Κανονικότητα», η οποία αποτελεί τον επικοινωνιακό κρουνό της  κυβέρνησης.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που παρουσίασε η Eurostat αναφορικά με το ποσοστό των πολιτών που κινδυνεύουν από τη φτώχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό στα κράτη-μέλη της Ε.Ε., η Ελλάδα βρίσκεται στην τρίτη θέση μετά τη Βουλγαρία και τη Ρουμανία.

Συγκεκριμένα, στην Ελλάδα το 31,8% του πληθυσμού απειλείται από τη φτώχεια, ενώ μικρή είναι η διαφορά από τις δύο πρώτες χώρες (τη Βουλγαρία όπου το ποσοστό αυτό ανέρχεται στο 32,8% και τη Ρουμανία στο 32,5%).

Τι σημαίνουν αυτοί οι αριθμοί; Πολύ απλά ότι ένας στους τρεις Έλληνες, ακόμη κι αν λαμβάνει κοινωνικές παροχές, δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις απαιτήσεις της καθημερινότητας, υποφέρει από σημαντική στέρηση υλικών αγαθών καθώς ζει σε ένα εξαιρετικά χαμηλόμισθο νοικοκυριό. Αν μελετήσει κανείς τα στοιχεία της έρευνας, θα διαπιστώσει ότι η φτώχεια δεν κάνει διαχωρισμούς. Χτυπά παντού και όλους: μορφωμένους, εργατικούς, νέους, μεσήλικες…

Πώς αλλιώς μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το εύρημα ότι στη σημερινή Ελλάδα το 17% των Ελλήνων με τριτοβάθμια εκπαίδευση απειλείται με φτώχεια ή ότι οι περισσότεροι μεσήλικοι άνεργοι έχουν παραδοθεί στην εγκατάλειψη, καθώς οι πιθανότητες να βρουν δουλειά έχουν περιοριστεί στο ελάχιστο.

Στον τόπο μας σήμερα η περίφημη κοινωνία των 2/3 είναι πλέον μια πραγματικότητα.

Αψευδής μάρτυρας, τα ευρήματα έρευνας για τη φτώχεια του Ινστιτούτου Γερμανικής Οικονομίας (IW) που έγινε πριν από λίγα χρόνια και δημοσιοποιήθηκε πριν από δύο χρόνια και η οποία αποκαλύπτει ότι στην οκταετία 2008-2015 το ποσοστό φτώχειας στην Ελλάδα αυξήθηκε περισσότερο από 40%.

Οι περίφημες θεωρίες περί «κοινωνικών μερισμάτων» αλλά και οι άλλες περί «ανάπτυξης» και «φιλικού περιβάλλοντος για τους επενδυτές» είναι «τρίχες κατσαρές».

Αν ήθελαν πραγματικά να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια, θα έκαναν το αυτονόητο: θα άλλαζαν την πολιτική που την προκάλεσε και θα έθεταν νέες ιεραρχήσεις. Για παράδειγμα, θα άλλαζαν το μείγμα της φορολογικής πολιτικής, που είναι μία από τις αιτίες της φτωχοποίησης των Ελλήνων, η οποία από το 2019 γονάτισε τους αδύνατους και επιδότησε τους πλούσιους.

Σύμφωνα με έρευνα του Ιδρύματος Hans Böckler, τα χαμηλότερα στρώματα αναγκάστηκαν να υποστούν φορολογικές επιβαρύνσεις που αυξήθηκαν έως και 337% σε σχέση με το παρελθόν. Αντίθετα, τα ανώτερα οικονομικά στρώματα υπέστησαν περαιτέρω επιβαρύνσεις μόλις 9%. Και όμως κανείς δεν μιλά γι’ αυτό. Στο όνομα της «ανάπτυξης» και των «επενδύσεων», πετάνε κάποια «ψίχουλα» στους φτωχούς και «χαρίζουν» φούρνους στους πλούσιους.

Η αλήθεια είναι ότι πίσω από αυτήν την ψευδαίσθηση της «κανονικότητας» που με τόση επιμέλεια προσπαθεί να καλλιεργήσει το πολιτικό σύστημα, κρύβονται μερικές επώδυνες αλήθειες και ακόμα περισσότερες ανεπάρκειες.

Η πρώτη και μεγαλύτερη αλήθεια είναι ότι δεν θέλουν να αντιμετωπίσουν τη φτώχεια και με χίλια δυο τεχνάσματα και επινοήσεις προσπαθούν να μας συμφιλιώσουν με αυτήν. Αλλά η Ιστορία δείχνει ότι όσο λειτουργεί το «ξυπνητήρι» της φτώχειας, η πείνα, οι πεινασμένοι θα αναζητούν τρόπους για να χορτάσουν.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]