Η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ και η ΗΛΙΔΑ συνέβαλαν τα μέγιστα όχι μόνο στη διεξαγωγή των Ολυμπιακών Αγώνων και την Εκεχειρία αλλά και στην ανάπτυξη του αισθήματος της κοινής εθνικής συνείδησης
Του Γιώργου Ευθυμίου, Εκπ/κού
Όλοι μας σήμερα, Έλληνες και πάσης φυλής, επ’ ευκαιρίας της διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων στην κραταιά Γαλλία, που φανέρωσε τη δύναμή της με κάποιες προς «το θεαθήναι» εκδηλώσεις της, που είχαν όμως και κάτι το πολύ θετικό, εκείνο δηλ. που απέδειξε πως όλοι οι λαοί της γης μπορούν να αφήσουν κατά μέρος τις διαφορές τους (εθνικές, πολιτικές, οικονομικές, κοινωνικές, χρώματος κ.λπ.) που τις προκαλούν για τους δικούς τους λόγους κάποιοι ισχυροί της γης, προφανώς για να γίνονται ισχυρότεροι, Ζήσαμε ένα παγκόσμιο γεγονός, που μας το δίδαξε εδώ και 3.000 χρόνια η ΑΡΧΑΙΑ ΟΛΥΜΠΙΑ και η ΗΛΙΔΑ, που έγιναν οι δάσκαλοι της ανθρωπότητας για την υπέρτατη αξία της ΕΚΕΧΕΙΡΙΑΣ.
Αυτό δε το πέτυχαν όχι μόνο με τα ΙΕΡΑ τους ανά την Ελλάδα αλλά και με τους καθιερωμένους κάθε τετραετία Ολυμπιακούς Αγώνες κατά τους οποίους αναπτυσσόταν ισχυρότατο το αίσθημα της εθνικής συνείδησης, που σε βάθος χρόνου οδήγησε στην ενότητα των Ελληνικών φυλών και στον παραμερισμό όσων διαφορών τα χώριζαν και τα οδηγούσαν σε απανωτούς εμφύλιους πολέμους γνωστούς από την Ιστορία (Αθήνα, Σπάρτη, Θήβα, Κορινθία, Μακεδονία κ.λπ.).
Αρκεί να θυμηθεί κανείς το ρήτορα Λυσία, στον «Ολυμπιακό» του, που τον εκφώνησε στο Στάδιο της Ολυμπίας το 384 π.Χ. κι έδωσε έμφαση στην ειρηνική αλλά και ενοποιητική σημασία των Ολυμπιακών Αγώνων, λέγοντας πως ο διοργανωτής, ο Ιδαίος Ηρακλής «ηγήσατο τον ενθάδε σύλλογον αρχήν γενήσεσθαι τοις Έλλησιν της προς αλλήλους φιλίας…» , ότι δηλ. ο Ιδαίος Ηρακλής (όχι ο γνωστός με τους 12 άθλους του), που, σύμφωνα με τη γνώμη κάποιων καθιέρωσε τους αγώνες, θεώρησε ότι αυτοί θα αποτελέσουν την αρχή φιλίας και ενότητας όλων των Ελλήνων.
Αλλά και ο Ισοκράτης, ένας από τους 10 ρήτορες της αρχαιότητας, και αυτός, για να αντιληφθούν οι Πανέλληνες την ανάγκη της Ομόνοιας και της Ειρήνης μεταξύ τους, μοίρασε το 380 π.Χ., τέσσερα χρόνια δηλ. αργότερα, αντίγραφα του πανηγυρικού του λόγου, στον οποίο έκανε έκκληση στους Αθηναίους και Σπαρτιάτες να ενωθούν, για να αντιμετωπίσουν τους Πέρσες, που σίγουρα δε θα σταματούσαν να είναι επικίνδυνοι ούτε μετά τη συντριβή τους το 480 π.Χ. στη Σαλαμίνα και στην Πλάταια το 479 π.Χ. και στη Μυκάλη τον ίδιο χρόνο…
Αυτή όμως η ενότητα των Πανελλήνων δυστυχώς κάποιες φορές καταντούσε και καταντάει «έπεα πτερόεντα», όπως έγινε κατά τα μέσα του 20ου αιώνα με τα θλιβερά επακόλουθα του Εμφυλίου, που τα εκμεταλλεύτηκαν και τα εκμεταλλεύονται κάποιοι εντός και εκτός της Πατρίδας μας, για να μας έχουν «του χεριού τους» όταν τούτο το χρειαστούν.
Ας καταλάβουν όμως αυτοί πως η αυθεντική φλόγα της Ολυμπίας (της Αρχαίας και της Νέας), όσο θα υπάρχουν άνθρωποι, θα καταυγάζει ολόκληρη και αιώνια από το Ναό της Ήρας, μακριά από τα πεδία των μαχών, που της προκαλούν οι ισχυροί για να ελέγξουν τους λαού,ς και η λάμψη της θα φτάνει στα πέρατα της Οικουμένης φέρνοντας το πανανθρώπινο μήνυμα: ΟΧΙ στη σφαγή και στην πυρκαγιά – ΟΧΙ με το μαχαίρι και το σίδερο που καίει – ΟΧΙ με τον ξολοθρεμό του ανθρώπου από τον άνθρωπο – ΟΧΙ για νέους νεκρούς, νέους σακάτηδες, νέους δυστυχισμένους, μα για την πυγμή και το ακόντιο, για το πήδημα, το δίσκο, το δρόμο, την πάλη… για την Αρετή… για την Ελληνική Ειρήνη, την Ειρήνη όλου του κόσμου (από το ποίημα «ΦΩΣ ΤΗΣ ΟΛΥΜΠΙΑΣ» του αθάνατου Τάκη Δόξα).
Όπερ εύχονται διακαώς οι νουν έχοντες και όσοι έχουν κάνει βιώμά τους το ρητό του Σοφοκλή (Αντιγόνη): Ούτοι συνέχθειν αλλά συμφυλείν έφυν. Δε γεννήθηκα, για να μισώ, γεννήθηκα, για να αγαπώ.
