Η ανησυχία

Tα τελευταία εικοσιτετράωρα κάτι δείχνει να κινείται στο στρατόπεδο των ευρωπαίων σοσιαλιστών . Βλέποντας κανείς πιο προσεκτικά πίσω από τη συντονισμένη κίνηση της αναγνώρισης κρατικής οντότητας στην Παλαιστίνη,

Η αντίδραση βεβαίως των ευρωπαίων σοσιαλιστών ήρθε μετά από μήνες σφαγής και μετά τον θάνατο χιλιάδων αμάχων, κυρίως δε παιδιών, και ήρθε διότι είναι πιο καθαρό από ποτέ ότι η Δεξιά και η Ακροδεξιά ετοιμάζονται να σαρώσουν και πάλι στην ευρωπαϊκή κάλπη της 9ης Ιουνίου.

Λίγα 24ωρα αργότερα σε κοινή δήλωσή τους έγραφαν: «Ενώ η Ακροδεξιά προοδεύει σε όλη την Ευρώπη, δεσμευόμαστε επίσημα να μην εγκαταλείψουμε τις δημοκρατικές, ουμανιστικές και ενωμένες αρχές μας». Συμπληρώνοντας ότι «οι ταραγμένοι καιροί απαιτούν ξεκάθαρη πορεία και σταθερή στάση, ήρθε η ώρα να γίνουμε δημοκράτες της μάχης, όχι πλέον της συνήθειας ή της άνεσης».

Μια  ανησυχία – που ήρθε φοβάμαι πολύ αργά –