Η αναπόφευκτη μοίρα του υπερχρεωμένου
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”99447″ img_size=”full”][vc_column_text]Παρακολουθώντας τις εξελίξεις στην οικονομία αντιλαμβάνεσαι ότι η νεωτερικότητα και η καινοτομία που διατράνωνε αυτή η κυβέρνηση, στη διάρκεια της θητείας της ως αξιωματική αντιπολίτευση, εξαντλείται σε διευθετήσεις και διευκολύνσεις σε νυν και επίδοξους ολιγάρχες.
Αυτό που έκαναν όλες οι κυβερνήσεις από το 2009 μέχρι σήμερα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά να μοιράσουν μεταξύ του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα τα λιγοστά κουκιά που απομένουν μετά την αφαίμαξη των δανειστών. Οι «πολιτικές» τους εστιάζονταν στο να προσπαθούν να καταπραΰνουν τα συμπτώματα, αντί να επικεντρωθούν στην ασθένεια.
Η ίδια ιστορία επαναλαμβάνεται αδιάλειπτα από το 2010 και απ’ ό,τι φαίνεται, θα εξακολουθήσει για πολύ καιρό ακόμα. Αυτό κάνει και η τωρινή κυβέρνηση αλλά με τον δικό της τρόπο. Θριαμβολογεί για τα επιτόκια τα οποία εμφανίζει ως απτή απόδειξη εμπιστοσύνης των πιστωτών, κομπάζει για την ανάκτηση της χαμένης… αξιοπιστίας και καυχιέται για την αποτελεσματικότητά της στην αποδόμηση του κράτους. Πέραν αυτών ουδέν.
Σπρώχνει το πραγματικό πρόβλημα κάτω από το χαλί και καμώνεται τον παντογνώστη και τον παντοδύναμο για να αφαιρέσει πιο εύκολα και τα τελευταία κομμάτια της πανοπλίας που προφυλάσσει τους ευάλωτους από την αδηφαγία των ισχυρών. Στην πραγματικότητα παρακαλά να προλάβει για να ολοκληρώσει τη θητεία της πριν αποκαλυφθεί ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός και ότι η κληρονομιά του θα είναι μια βόμβα που θα μπορεί να εκραγεί ανά πάσα στιγμή.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
