Η «αλήθεια» της κας Μέρκελ…

…. και οι μαξιμαλιστικές ερμηνείες της από το εγχώριο πολιτικό προσωπικό. (Αυτός είναι κανονικά ολόκληρος ο τίτλος του κειμένου).

Και αυτό πα να πει ότι με αφορμή τη δημοσίευση της βιογραφίας της πρώτης γυναίκας ηγέτιδας της επανενωμένης Γερμανίας, ξύπνησαν στο δικό μας μικρόκοσμο μνήμες και πάθη του δύστηνου κοντινού παρελθόντος μας.

Και για μια ακόμα φορά, έτσι όπως η βαλβίδα ασφαλείας ξεμπουκώνει το συσσωρευμένο ατμό της χύτρας για να μην εκραγεί, η ουσία των πραγμάτων εξατμίζεται μέσα στο συβαρίτικο τοπίο χαζοχαρούμενων, «βαθυστόχαστων» αναλύσεων για το αν η Μέρκελ επιβεβαίωσε ή όχι τα οξφορδιανά αγγλικά του Τσίπρα, αν η θύμηση της Άγκελας πως «ανέβηκε στα κάγκελα» μαζί με το Σόιμπλε όταν ο Τσίπρας έκανε το δημοψήφισμα ( αυτό, οι «γάτες» της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚΚΙΝΑΛ το ερμηνεύουν σαν στάχτη στα μάτια του κόσμου), ήταν ένας ύμνος για τη σθεναρή αντίσταση του ΣΥΡΙΖΑ και, φυσικά, ο «εν τη ερημία του» ξανά Σαμαράς, μοστράρει δυο τρία βίντεο από κοινές δηλώσεις του με την Μέρκελ όπου τον εκθειάζει(!) λέγοντας πως «προσπαθεί και είναι στο σωστό δρόμο», λες και σε μια επίσημη συνέντευξη τύπου η διπλωματική αβρότητα θα της επέτρεπε να τον αρχίσει στα «καντήλια…»

      Η ουσία, λοιπόν, αυτό που μας νοιάζει (ή πρέπει να μας νοιάζει) στο κάτω κάτω της γραφής, χάνεται, ξεχνιέται, αφελώς ή τεχνηέντως, δεν έχει σημασία. Και η ουσία είναι πως η τελευταία μεγάλη κρίση δημιουργήθηκε (για μια ακόμα φορά – και όχι τελευταία) από τον τρόπο λειτουργίας του υπερ -νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού, του οποίου ο ισχυρότερος εκπρόσωπος στην Ευρώπη ήταν η Μέρκελ και αντιπρόσωποί, εκφραστές και διαπρύσιοι υποστηρικτές της πολιτικής της στη χώρα μας ήταν η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚΚΙΝΑΛ, στα χέρια των οποίων έσκασε και η «βόμβα» που οι ίδιοι πυροδότησαν. Να, μια Αλήθεια.    

Μια άλλη Αλήθεια (που σίγουρα δεν αναφέρεται στη βιογραφία της Μέρκελ), πολύ πιθανόν να κρύβεται και πίσω από την ασκητική προντεστατική ηθική και τη σχέση της με το πνεύμα του καπιταλισμού (όπως αναλύεται από τον Μαξ Βέμπερ), σε συνδυασμό με τις κοσμοκαλογερίστικες κομμουνιστικές Αρχές και Αξίες από τις οποίες διαμορφώθηκε η προσωπικότητα της νεαρής Μέρκελ, σαν πρών πολίτης της Ανατολικής Γερμανίας.

Και ενώ οι προβληματισμοί (να το πω κομψά) περί της γερμανικής ιδιοσυγκρασίας εμφανίστηκαν έντονα κατά τη διάρκεια των δυο Μεγάλων Πολέμων, σίγουρα μετατράπηκαν σε λογικές βεβαιότητες κατά τη διάρκεια της οικονομικής γερμανικής ηγεμονίας και, κυρίως, διαθλάστηκαν (για όσους δεν είναι τυφλοί), τερατωδώς όταν έσπασε ο παραμορφωτικός καθρέφτης της επίπλαστης ευμάρειας.

Και τότε ξεδιπλώθηκε όλο το «μεγαλείο του Αλεμανού» (όπως θα έλεγε ο Ζουράρις), με κυρίαρχο τον εσχατολογικό ορθολογισμό, την απόλυτη προσήλωση στους κανόνες, την μηχανιστική νοοτροπία αλλά και τις αντιφατικές δράσεις με τις συνεπακόλουθες ψυχικές συγκρούσεις και τις εκδηλώσεις παράνοιας.

Όταν οι Ρωμαίοι έλεγαν duralex sedlex (σκληρός νόμος αλλά νόμος), η πατριαρχική, καλβινιστική  – ληθουρανή κοσμοθεωρία των Τευτόνων έθεσε σαν Κανόνα ότι «Όλα απαγορεύονται, εχτός αν το επιτρέπει κάποιος νόμος».

Ενώ αργότερα, μελετώντας τον Αριστοτέλη, ίσως βαθύτερα από όλους τους Ευρωπαίους, κατέληξαν στη μεγιστοποίηση της έννοιας της Πειθαρχίας, παραλείποντας όμως τα Ηθικά Νικομάχεια και παραβλέποντας το Μέτρο – τον Λίθο της ελληνικής φιλοσοφίας – όπου ακόμα και η Πειθαρχία υπόκειται στην Κρίση και στη Μεσότητα.

Η γερμανική καπιταλιστική αντίληψη περί συσσώρευσης πλούτου και δύναμης δεν δέχεται σαν «Θείο Δώρο» το «Αόρατο Χέρι της Θεάς Αγοράς» αλλά «θεοποιεί» την ύπαρξη της Ελέυθερης Αγοράς σαν μια Τελεολογική Αιτιότητα.

Και ο υπέρτατος σκοπός ήταν η οικονομική ηγεμονία της Γερμανίας. Αυτόν υπηρέτησε η Μέρκελ. Και όταν έγινε η ζημιά το κύριο μέλημα της Μέρκελ ήταν να σώσει και διατηρήσει την Ηγεμονία της χώρας της και πρώτα από όλα να σώσει τις Τράπεζές της. Ποια Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία, Ισπανία κλπ;

Aυτή είναι η Κοσμοθεωρία της. Αρέσει δεν αρέσει.

Και απ την άλλη είναι η «κοσμοθεωρία» των «Βάστα Σόιμπλε!» Και σε όποιον αρέσει….

Να μια ακόμα Αλήθεια…

(Διότι οι «Αλήθειες» είναι πολλές και ας σκίζουν τα ιμάτιά τους οι φιλαλήθεις…)

Συνεχίζεται…

ΔΡ