H «ισχυρή» και οικονομικά «εύρωστη» Ελλάδα.
Του Παν. Βέμμου
Οι υποψήφιοι αν «ξεφύγουν» για λίγο από τις κεντρικές πλατείες και τις οθόνες και βρεθούν στην ορεινή και ημιορεινή Ελλάδα, θα διαπιστώσουν «ιδίοις όμμασιν» την ερήμωση και την παρακμή.
Η Πελοπόννησος ένας ενιαίος γεωγραφικός, ιστορικός οικονομικός και κοινωνικός τόπος έχει καταμερισθεί σε τρείς περιφέρειες! Η τοπική αυτοδιοίκηση με την «μεταρρύθμιση Καλλικράτη» δεν είναι ούτε τοπική ούτε αυτοδιοίκηση. Δεκάδες σχολεία τα τελευταία χρόνια σε κάθε νομό έχουν κλείσει, οι ελλείψεις σε ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό των Κέντρων Υγείας τα έχουν καταστήσει αγροτικά ιατρεία. Αυτά δείχνουν το ποιόν της κοινωνικής πολιτικής. Αυτή είναι η μία πλευρά της κεντρικής πολιτικής κατεύθυνσης, η άλλη είναι η οικονομική και «αναπτυξιακή» πολιτική. Η αποβιομηχάνιση της περιοχής είναι γεγονός με το «μαράζωμα» των βιομηχανικών περιοχών και βιοτεχνικών πάρκων και τη ξαφνική «απολιγνιτοποίηση» του ενεργειακού κέντρου της Μεγαλόπολης. Η αναστολή λειτουργείας του σιδηροδρόμου σχεδόν σε όλη την Πελοπόννησο, οδηγεί στην απαξίωσή του και στη λεηλασία δημόσιας περιουσίας. Η επιλογή για τις μεταφορές του αυτοκινήτου, του ακριβότερου και πλέον ρυπογόνου μέσου δείχνει ότι άλλες είναι οι επιδιώξεις και όχι το περιβάλλον όπως ισχυρίζονται κάποιοι δίνοντας αφειδώς άδειες για αιολικά και φωτοβολταϊκά πάρκα άναρχα και χωρίς ουσιαστικές περιβαλλοντικές και κοινωνικές μελέτες, εξυπηρετώντας μεγάλας ντόπια και ξένα συμφέροντα.
Η έλλειψη πολιτικής, όλα επαφίονται στις «αγορές» οδηγεί στην κρίση βασικές αγροτικές καλλιέργειες και δραστηριότητες (λάδι, σταφίδα, εσπεριδοειδή, κηπευτικά και κτηνοτροφία). Οι επιπτώσεις απ’ αυτή την κατάσταση είναι ιδιαίτερα δυσμενής και στο εμπόριο.
Μπορεί αυτή την κατάσταση να ανατρέψει η μονομερής δραστηριότητα του τουρισμού, που έχει γίνει φετίχ ως «η βαρεία βιομηχανία» της χώρας; Δεν είναι ανορθολογικό να μετατρέπουμε τα λιμάνια σε μαρίνες, την εγκαταλειμμένη διώρυγα να τη χρησιμοποιούμε τα καλοκαίρια μόνο για γιώτ και κότερα; Είναι γνωστό ότι δεν μπορούν ΟΛΟΙ και κάθε τόπος να ζήσουν από τον τουρισμό. Ακόμη, όπως έδειξε και η πανδημία είναι ευάλωτη δραστηριότητα.
Αυτή την αδιέξοδη πολιτική οφείλουμε να την κατανοήσουμε και είναι αναγκαιότητα να την αλλάξουμε.
Μια ενιαία Περιφέρεια Πελοποννήσου, που οι δήμοι και κοινότητες να αποτελούν κύτταρα αυτοδιοίκησης μαζί με άλλους κοινωνικούς φορείς μπορεί και πρέπει να διαμορφώσουν ένα πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης του τόπου. Η συλλογική δράση είναι «εκ των ων ουκ άνευ». Αν αυτό εκφρασθεί και στις επικείμενες βουλευτικές και δημοτικές εκλογές θα είναι ένα θετικό και ευοίωνο στοιχείο για το μέλλον.
Μάϊος 2023
