Gucci, φτώχεια και φιλότιμο
Στα ίδια μέρη…
«Η απάντηση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου ήταν κατηγορηματική: “Η αξία και ο χαρακτήρας της Ακρόπολης δεν είναι συμβατά με ένα γεγονός αυτού του είδους”. Τέλος.
“Δεν χρειαζόμαστε διαφήμιση”, επέμεινε ο Δημήτρης Παντερμαλής, διευθυντής του θαυμάσιου μουσείου όπου φιλοξενούνται τα ευρήματα από το αέτωμα του Παρθενώνα και οι Καρυάτιδες. Ο συμβολισμός του μνημείου θα μειωθεί με το να χρησιμοποιηθεί μόνον ως “φόντο” για μία επίδειξη μόδας. Φτωχοί, δηλαδή, αλλά όχι τόσο, ώστε να πουλήσουν την ψυχή της χώρας. Ο οίκος Gucci έθεσε το αίτημά του, θυμίζοντας ότι το 1951 οι κίονες και τα μάρμαρα του Παρθενώνα είχαν μετατραπεί σε σκηνή για επίδειξη μόδας του Christian Dior. Ήταν άλλες εποχές, όμως. Τώρα η επιτροπή, αμετακίνητη, είπε όχι».
Αν αναρωτιέστε ακόμη για την πηγή προέλευσης του κατατοπιστικότατου ρεπορτάζ, να είστε βέβαιοι ότι δεν πρόκειται για ελληνικό μέσο. Αντίθετα πρόκειται για τον Έττορε Λιβίνι και την ιταλική εφημερίδα «La Repubblica», η οποία δεν χαρίστηκε καθόλου στη GUCCI. Για να ξέρουμε για τί μιλάμε, η Ελλάδα μέσω του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου, έριξε πόρτα σε 2.000.000 «ευρώπουλα» για μία 15λεπτη επίδειξη μόδας, σε μία εποχή που το δημόσιο δεν έχει φράγκο. Ομολογουμένως αυτό καθιστά διπλά αξιοσημείωτη την άρνηση και νομίζω ότι δε θα ήταν υπερβολή να ισχυριστούμε ότι η εν λόγω απόφαση δημιούργησε ένα μικρό αίσθημα περηφάνιας στον Έλληνα, ακριβώς επειδή βιώνει μία πρωτοφανή συγκυρία, στην οποία περίπου τα πάντα είναι υποψήφια για πούλημα, ή καλύτερα για ξεπούλημα. Μακάρι αυτή η ιστορία να αποτελούσε το σήμα μιας γενικότερης αντίστασης στην παραχώρηση εθνικού πλούτου αλλά κάτι τέτοιο, όταν οι κυβερνήσεις, η μία μετά την άλλη, έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους, είναι μάλλον όνειρο θερινής νυκτός. Πάλι καλά δηλαδή που η Ακρόπολη δεν είχε ενταχτεί σε κάποιο ταμείο «αξιοποίησης». Γιατί σε μία τέτοια περίπτωση θα ανακαλύπταμε ότι ούτε ο πολιτιστικός μας πλούτος αποτελεί ταμπού, αλλά και ότι η εθνική μας περηφάνια έχει σημαντικά μικρότερα όρια απ’ ότι πιστεύαμε.
