Γλείφοντας, έρποντας και με τα κέρατά τους

Σακούλες, μαύρο χρήμα, μεγάλη ζωή και σηκωμένο δάχτυλο σε κάθε τι λαϊκό. Τα αρπαχτικά είναι σαν τις ακαθαρσίες: εκεί που τα πολιτικά νερά λιμνάζουν, γιατί η κοινωνία απέχει, αυτά ανθούν. Εμφανίζονται αρχικώς με αθώα χαμόγελα και αφόρητες κοινοτοπίες: «είμαι γυναίκα», «είμαι νέος» κλπ. Πάνε πάντα με το κύμα και με την εξουσία. Εμφανίζονται ως ανώδυνα, χωρίς πολλές κόντρες και εντάσεις. Ξαφνικά αποκτούν μια δημοφιλία στους κύκλους της εξουσίας που σε αιφνιδιάζει. Ώσπου να καταλάβεις τι συμβαίνει, μέσα ενημέρωσης, μέσα κοινωνικής δικτύωσης, οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες χαριεντίζονται μαζί τους, παρά την προφανή ανοησία τους ή μάλλον εξαιτίας αυτής. Με το που αποκτούν ένα κομμάτι εξουσίας αρχίζουν να φτύνουν τους από κάτω και να γλύφουν τους από πάνω. Τους κατατρέχει πάντα το άγχος ότι η ήττα και η φτώχεια κολλάνε. Όσο μάλιστα πιο πολύ διαφθείρονται, τόσο πιο πιστά υπηρετούν το χέρι που τους ταΐζει: ολιγάρχες, πιο υψηλόβαθμους πολιτικούς παράγοντες, λομπίστες κλπ. Συνήθως εκστομίζουν όλη την προπαγάνδα της εξουσίας και αγοράζουν και κανένα πτυχίο για να το πουλάνε, ως εγγύηση αξιοπιστίας της μπουρδολογίας τους. Είναι οι πρόθυμοι για όλα.

Εν προκειμένω ας μείνουμε στο εξής: το αρπαχτικό αποτελεί το βασικό ανθρωπότυπο της εποχής μας σε ό,τι αφορά την πολιτική ζωή. Μιας εποχής κυριαρχίας της παρακμής κάθε είδους.