Γιατί η «Πράσινη μετάβαση» δεν οδηγεί σε φθηνότερο ρεύμα
Του Νίκου Λοχοβίτη, Μέλους Τ.Ο. Ηλείας ΚΚΕ, Πρόεδρου ΕΔΟΠ ΔΕΗ ΗΛΕΙΑΣ
Το τελευταίο διάστημα γίνομαι αποδέκτης καθημερινά της ίδιας ερώτησης, «τι χρώμα τιμολόγιο ρεύματος να διαλέξω».
Η συγκεκριμένη αυτή ερώτηση εκφράζει την αγωνία κάθε λαϊκού νοικοκυριού για το πως θα τα βγάλει πέρα με τους λογαριασμούς ρεύματος, τις πανάκριβες χρεώσεις και την ακρίβεια γενικότερα.
Ακρίβεια-μισθοί-φόροι και λαϊκό εισόδημα είναι άμεσα συνδεδεμένοι μεταξύ τους.
Η ακρίβεια πλέον αποτελεί το κυρίαρχο θέμα για τα πλατιά εργατικά-λαϊκά στρώματα σε ολόκληρη την Ελλάδα. Γιατί η ακρίβεια αγγίζει όλα τα είδη καθημερινής κατανάλωσης, τα τρόφιμα, τα ενοίκια, τις δόσεις δανείων, τις δαπάνες για υγεία και παιδεία, πολιτισμό και άθληση και την ενέργεια.
Στην ακρίβεια μεταξύ των άλλων, ενσωματώνονται όλοι οι αναπτυξιακοί στόχοι και τα ματωμένα πλεονάσματα, η αύξηση του βαθμού της εκμετάλλευσης για φθηνά εργατικά χέρια και η πολιτική της Ε.Ε. που υπηρέτησαν τα τελευταία χρόνια όλες οι κυβερνήσεις για την «απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας» και την «πράσινη μετάβαση».
«Η επέκταση των ΑΠΕ στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής θα οδηγήσει σε φτηνότερο ρεύμα»… Πόσες και πόσες φορές δεν ακούστηκε αυτή η εξαγγελία από εκπροσώπους της κυβέρνησης και των «πράσινων» αρπακτικών! Όπως και όλοι οι άλλοι, όμως, αποδεικνύεται κι αυτό ένας τεράστιος μύθος!
Οι ΑΠΕ, μαζί με τα υδροηλεκτρικά, κυριάρχησαν στο μείγμα της ηλεκτροπαραγωγής για τη χώρα μας ήδη από το 2022. Ήταν η χρονιά που το φυσικό αέριο και ο λιγνίτης βρέθηκαν για πρώτη φορά κάτω από τα αιολικά, τα φωτοβολταϊκά και τις άλλες «πράσινες» πηγές Ενέργειας. Την ίδια χρονιά, όμως, οι τιμές του ηλεκτρικού ρεύματος έσπαγαν το ένα ρεκόρ μετά το άλλο.
Έτσι, η πραγματικότητα της τελευταίας 20ετίας αποκαλύπτει τις εγκληματικές ευθύνες της ΕΕ και όλων των κυβερνήσεων που προώθησαν βήμα – βήμα τη λεγόμενη «απελευθέρωση» της Ενέργειας, στο όνομα της ενίσχυσης του «ανταγωνισμού», που υποτίθεται ότι θα οδηγούσε στη μείωση των τιμών και στην προσφορά «καλύτερων υπηρεσιών» προς τους καταναλωτές.
Το Μάρτη του 2021, τρία χρόνια πριν, η μέση τιμή της κιλοβατώρας ήταν στα 0,085 και τον Γενάρη του 2024 είναι στα 0,15 ευρώ. Δηλαδή αύξηση πάνω από 80% και αυτή η τιμή ισχύει μόνο για όσους έχουν τη δυνατότητα έγκαιρης εξόφλησης μέχρι την ημερομηνία λήξης, αλλιώς η τιμή αυξάνεται και για μια μέρα καθυστέρησης πληρωμής κατά 50%!
Το χρηματιστήριο Ενέργειας και η ρήτρα αναπροσαρμογής που επανεμφανίζεται με άλλο όνομα είναι τα εργαλεία που εκτοξεύουν το κόστος της κιλοβατώρας για τα νοικοκυριά και ταυτόχρονα αυξάνουν τα κέρδη για τους ενεργειακούς ομίλους.
Την ώρα που με το επικαιροποιημένο « Εθνικό σχέδιο για την Ενέργεια και το Κλίμα» (ΕΣΕΚ) προβλέπονται επιδοτήσεις πάνω από 165 δις ευρώ για τους ενεργειακούς ομίλους μέχρι το 2030, εμείς θα πληρώνουμε πανάκριβα το ρεύμα.
Και θα εξακολουθούμε να πληρώνουμε υπέρογκους λογαριασμούς και κατά συνέπεια να αυξάνεται η ενεργειακή φτώχεια για τα λαϊκά νοικοκυριά όσο παραμένει πανάκριβο εμπόρευμα η Ενέργεια και θα είναι χρηματιστηριακό προϊόν και μέσο αύξησης των κερδών των ομίλων όχι μόνο στο χώρο της ενέργειας αλλά και στις κατασκευές και στους εφοπλιστές.
Τελικά και η «πράσινη μετάβαση» αντικατοπτρίζει μια πλευρά της ανάπτυξης, της καπιταλιστής ανάπτυξης, που βάζει τα κέρδη των λίγων πάνω από τις ανάγκες των πολλών. Μόνο με ένα ενιαίο κρατικό φορέα Ενέργειας, από την παραγωγή, τη μεταφορά και τη διανομή που θα εκμεταλλεύεται όλες τις διαθέσιμες εγχώριες πηγές ενέργειας και τις τεχνολογικές εξελίξεις με σεβασμό στο περιβάλλον και τον άνθρωπο θα εξασφαλίζεται φθηνό ρεύμα για όλο το λαό και ενεργειακή επάρκεια για τη χώρα.
Με τους αγώνες και τη πάλη μας στοχεύοντας τις πραγματικές αιτίες, τον πραγματικό αντίπαλο, την εξουσία του και το πολιτικό του προσωπικό, θα καταφέρουμε να επιβάλλουμε το δίκιο μας και να φωτίσουμε με το σωστό χρώμα -όχι μόνο τα τιμολόγια ρεύματος- αλλά ολόκληρη τη ζωή μας !
