«Γιατί αγαπάμε Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας & Camera Zizanio!»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”78058″ img_size=”full”][vc_column_text]

ΜΟΤΟ: «Και του χρόνου ζωντανό το ζιζάνιο στον ΑΣΟ!»

Ρεπορτάζ: Συντακτική Ομάδα Zizanio News

 Η φεστιβαλική εβδομάδα τελείωσε, αλλά εμείς ακόμα κολλημένοι με τη… μπομπίνα! Ξαναδιαβάζουμε τις κριτικές των ταινιών που είδαμε και τις συνεντεύξεις που μας παραχώρησαν καταξιωμένοι καλλιτέχνες, ξαναβλέπουμε τα βίντεο και τις φωτογραφίες που τραβήξαμε με νοσταλγία, ξανακούμε τα κομπιάσματα και τα γέλια στις ραδιοφωνικές μας εκπομπές… Σκεφτήκαμε να βγάλουμε άλλο ένα τελευταίο φύλλο στην εφημερίδα Πρωινή, είχαμε άπειρο υλικό, αλλά τι να πρωτοδιαλέξουμε;! Αποφασίσαμε λοιπόν να συγκεντρώσουμε κάποια από τα σχόλια των ανθρώπων που συναντήσαμε φέτος και να τα δημοσιοποιήσουμε συγκεντρωτικά, για να συνειδητοποιήσουν οι αναγνώστες της εφημερίδας, ουσιαστικά οι κάτοικοι της Ηλείας και του Πύργου, πόσο σημαντικός είναι αυτός ο θεσμός για εμάς τα παιδιά –κι όχι μόνο!- αυτού του τόπου -και όλου του κόσμου!- και πόσο σπουδαίο έργο συντελείται, έτσι για να το εκτιμήσουν λιγάκι παραπάνω!

Θανάσης Ρεντζής: «Για το φεστιβάλ γενικά έχω να κάνω ένα σχόλιο, ότι είναι το καλύτερο φεστιβάλ στην χώρα και ένα από τα καλύτερα στον κόσμο, από την άποψη του ουσιαστικού σκοπού ενός φεστιβάλ να είναι γιορτή των ανθρώπων και εδώ επειδή είναι των παιδιών είναι η καλύτερη γιορτή των ανθρώπων και των παιδιών που έχω δει ποτέ μου!»

Askar Nurakun Uulu: «Είναι η πρώτη μου φορά στο φεστιβάλ Ολυμπίας και είμαι πολύ χαρούμενος που είμαι εδώ, μου αρέσει πολύ!»

Γιώργος Μόσχος: «Πολλά χρόνια δεν μπορούσα να έρθω και έστελνα συνεργάτιδές μου που παρακολουθούσαν τις ταινίες. Έβλεπα και εγώ από την Αθήνα, συμμετείχα από μακριά και συμμετείχα στη βράβευση. Μόλις ήρθα την πρώτη φορά πριν 3 χρόνια ξαφνικά ένιωσα εδώ, σε αυτήν την πόλη και στην περιοχή και στην Αμαλιάδα αλλά και στον Πύργο, να γίνεται κάτι το καταπληκτικό. Δηλαδή συναντιούνται παιδιά, βλέπεις χαρούμενα πρόσωπα, γυρνάνε με κάμερα, μιλάνε, επικοινωνούν, χαίρονται και απολαμβάνουν τον πολιτισμό και βεβαίως και στις αίθουσες και έξω από αυτές, το Φεστιβάλ Ολυμπίας μου φαίνεται ότι είναι από τα ωραιότερα πράγματα που υπάρχουν στην Ελλάδα για τα παιδιά, όπου τα παιδιά είναι οι πρωταγωνιστές και πρωταγωνίστριες που αναδεικνύουν τη δύναμη της ματιάς των παιδιών και των εφήβων στον πολιτισμό μέσα από τον κινηματογράφο και τις τέχνες. Για μια φορά ακόμα είμαι εδώ και θα συνεχίσω να έρχομαι όσο υπάρχει το φεστιβάλ.»

Edison Sanchez: «Μ’αρέσει πολύ το φεστιβάλ εδώ! Η πόλη του Πύργου είναι ζωντανή και οι κάτοικοι είναι πολύ φιλόξενοι!»

Mario Vitala: «Πιστεύω ότι είναι ένα εξαιρετικό φεστιβάλ. Υπάρχουν πάρα πολλές ταινίες υψηλής ποιότητας σε όλα τα είδη μικρού μήκους, animation και μεγάλου μήκους. Επίσης, μου αρέσει πολύ όλη η ατμόσφαιρα με τα παιδιά και είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι εδώ!»

Valeriya Sagaacheva: «Είναι πολύ ωραίο φεστιβάλ, μου αρέσει πολύ! Μου αρέσει που έχετε πρόγραμμα για τις ταινίες μικρού μήκους, τις ταινίες μυθοπλασίας, τα ντοκιμαντέρ, είναι πολύ ωραία. Και μου αρέσει πολύ η αντίδραση του κοινού, φαίνεται ότι εκτιμούν όλοι τους πολύ τις ταινίες. Επίσης μου αρέσει πολύ το δικό σας κομμάτι, που οι νέοι φτιάχνουν κάθε μέρα ταινίες.»

Ava Deroit: «Είναι η 1^η μου φορά στο Φεστιβάλ Ολυμπίας και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη! Όλοι σας είστε αξιαγάπητοι και πολύ ευγενικοί. Χαίρομαι πάρα πολύ που είμαι εδώ!»

Stefan Westerwelle: «Έρχομαι για 1^η φορά, όμως όλα και όλοι μου φαίνονται πολύ οικεία. Είστε ένα πολύ οικογενειακό φεστιβάλ.»

Αντώνης Χαλκιάς: «Σας βλέπω να μεγαλώνετε κάθε χρόνο! Βλέπω παιδιά από πέρυσι που έχουν γίνει πιο μεγάλα, με άλλες απόψεις, πολύ πιο σφαιρικές. Το ίδιο το Φεστιβάλ ξεκίνησε με τόλμη και έχει γίνει ένα που λίγο απέχει από τα κρουαζιερόπλοια που είναι στο Κατάκολο. Να έρχονται όλοι στο Φεστιβάλ!»

Andrzej Roman Jasiewicz: «Βρίσκομαι εδώ για 3^η φορά που σημαίνει ότι μου αρέσει, γιατί αν δεν μου άρεσε δεν θα ερχόμουν ξανά. Βλέπω ότι ο καλλιτεχνικός διευθυντής του φεστιβάλ, ειδικά σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς στην Ελλάδα, κάνει θαύματα και είναι φανταστικό το ότι διατηρεί αυτό το φεστιβάλ για 21 χρόνια. Τα επόμενα 21 χρόνια εσείς θα κάνετε αυτό το φεστιβάλ!»

Margret Albers: «Είναι η 1^η μου φορά στο φεστιβάλ αυτό και συγκεκριμένα στον Πύργο και το έχω αγαπήσει! Είναι πολύ φιλόξενο και οι ταινίες που παρουσιάζονται έχουν μεγάλη ποικιλία. Είναι υπέροχο να βλέπω νέα άτομα να παρακολουθούν ταινίες και να συμμετέχουν ενεργά στο πρότζεκτ της Camera Zizanio, είναι θαυμάσιο!»

Μιχάλης Καστανίδης: «Δεν έχω ξαναέρθει και μου αρέσει πάρα πολύ. Είναι το πιο χαρούμενο φεστιβάλ που έχω πάει και περνάω πολύ ωραία!»

Κώστας Βαντζός: «Πριν από δέκα χρόνια είχα έρθει στο φεστιβάλ μαζί με τους γιους μου, οι οποίοι ήταν ακόμα μικροί, ως καλεσμένοι. Είχα ενθουσιαστεί τότε με τις δραστηριότητες, τα παράλληλα προγράμματα που είχατε και το εκπαιδευτικό όφελος  αυτής της δουλειάς. Θεωρώ ότι το φεστιβάλ αυτό είναι και ήταν σπουδαίο από την αρχή της δημιουργίας του. Έχει φτάσει σε σημείο να είναι ένα από τα μεγαλύτερα φεστιβάλ της Ευρώπης στο οποίο συμμετέχουν παιδιά και νέοι. Εμπλέκονται παιδιά από το δημοτικό μέχρι περίπου την ηλικία των 20, ηλικίες που είναι πολύ παραγωγικές και έχουν προοπτική.  Μπορεί να μην έχουν την τεχνογνωσία των μεγάλων, αλλά έχουν φοβερές ιδέες στις οποίες βασίζεται το μέλλον του κινηματογράφου και του πολιτισμού. Δίνεται σε εσάς τα παιδιά λοιπόν μέσα από το φεστιβάλ η ευκαιρία να δοκιμάσετε τις δυνατότητές σας, να εξελιχθείτε, να γνωρίσετε ανθρώπους από όλο τον πλανήτη και να ανταλλάξετε απόψεις με διαφορετικές κουλτούρες, εθνικότητες, πολιτισμούς, να συνεργαστείτε αρμονικά και να φέρετε εις πέρας ένα έργο απόλυτα δικό σας, χωρίς την επέμβαση των μεγάλων.»

Νίκος Κολιούκος, Σοφιανός Σαντατσόγλου, Χριστίνα Τσακμακά: «Πάρα πολύ ωραίο, πολύ καλά οργανωμένο και οι άνθρωποι είναι πολύ ευγενικοί και φιλικοί!»

Hilde Steenssens: «Μου αρέσει η αίσθηση ότι ο καθένας ανήκει σε  μια μεγάλη οικογένεια και όλοι γνωρίζουν όλους. Πραγματικά φροντίζετε πολύ καλά τον επισκέπτη σας! Νιώθω πραγματικά ευπρόσδεκτη και μερικές φορές χάνουμε την τέχνη, είμαστε σαν πιο απομακρυσμένοι και όλοι είναι μέσα σ’ ένα μεγάλο οικογενειακό συναίσθημα και θα το πάρω μαζί μου όταν επιστρέψω στο Βέλγιο για να φτιάξω και εκεί κάτι καλό!»

Paolo Beneventi: «Μου αρέσει αυτό το φεστιβάλ. Είναι η 3^η φορά που έρχομαι στην Camera Zizanio και στο Φεστιβάλ Ολυμπίας. Μου αρέσει πολύ η δυνατότητα που μου δίνουν να βρίσκομαι με μαθητές και να κάνω σεμινάρια μαζί τους για το πώς να τραβάνε βίντεο και να κάνουν χρήση οπτικοακουστικών μέσων.»

Sanette Naeye: «Το αγαπώ! Είναι η 2^η φορά που έρχομαι εδώ, είχα συμμετάσχει στην κριτική επιτροπή και παλαιότερα. Σε αυτή την περίοδο της ζωής μου προσπαθώ να στηρίζω σημαντικές πρωτοβουλίες, κυρίως στην Ευρώπη, αλλά και εκτός Ευρώπης, για να ενδυναμωθεί το περιεχόμενο για τα παιδιά. Πιστεύω ότι αυτή τη περίοδο τα παιδιά είναι σαν να έχουν full time απασχόληση, αλήθεια περνάνε 7 μέρες την εβδομάδα, σχεδόν 8 ώρες τη μέρα στα media, οπότε η επιρροή στην ανάπτυξή τους και τη γνώση τους για τη ζωή είναι τεράστια. Πιστεύω ότι αυτό είναι μια από τις μεγαλύτερες μορφές εξουσίας, αλλά δεν είναι ακόμα εις γνώση μας. Οπότε πάω σε όλες τις πρωτοβουλίες που πιστεύω ότι θα ενισχύσουν αυτό το πεδίο. Το φεστιβάλ Ολυμπίας είναι ένα από αυτά, ενώ σχεδόν σε όλη τη χώρα υπάρχει πολύ μικρή παραγωγή ταινιών και είναι κρίμα, όχι μόνο κρίμα αλλά και ντροπή. Γι’ αυτό πιστεύω ότι οτιδήποτε κάνεις, βοηθάει. Οι άνθρωποι του φεστιβάλ Ολυμπίας είναι δυνατοί άνθρωποι, είναι οι σωστοί άνθρωποι και έχουν τη σωστή άποψη. Μπορούν να συσχετιστούν με τη ζωή στην πόλη, τη ζωή στην ύπαιθρο, είναι απόλυτα γνώστες της εξουσίας που έχουν οι περιφέρειες, οι αστικές πόλεις, η εξουσία της πρωτεύουσας και πολύ έξυπνα μανουβράρουν όλες αυτές τι εξουσίες της ζωής, κάτι που πρέπει να κάνεις προκειμένου να επιτύχεις κάτι. Συμπερασματικά έχουν την υποστήριξή μου.»

Λίνα Γιαννοπούλου: «Είμαι 3 χρόνια φουλ ον! Το λατρεύω! Πιστεύω ότι είναι εκπληκτικό για τα παιδιά εδώ της Πελοποννήσου και γενικότερα της Ελλάδας, είναι ανάμεσα στα 4 καλύτερα της Ευρώπης, οπότε αυτό τα λέει όλα.»

Τζωρτζίνα Κακουδάκη: «Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι έβλεπα ένα πολύ ογκώδες πρόγραμμα που το λάμβανα και με πολύ ενδιαφέρον. Όμως ξέρετε είναι άλλο να λες ότι είναι και 300 θεατές από το γυμνάσιο-λύκειο της περιοχής και άλλο να τους βλέπεις μέσα στην αίθουσα. Κυρίως γιατί μυρίζουν αυτά τα πολύ ωραία νεανικά αποσμητικά, μια πολύ ωραία νεανική κατάσταση, κι αυτό είναι πολύ διαφορετικό από τους αριθμούς. Εδώ λοιπόν το συγκινητικό είναι ότι είσαι μέρος της πραγματικότητας, κι όχι της αφήγησης από χαρτιά.»

Αγάθη Δαρλάση: Εδώ είναι η 5^η χρονιά που έρχομαι, τις προηγούμενες χρονιές έκανα κινηματογραφικά εργαστήρια. Όλα τα προηγούμενα χρόνια πήγαινα εκτός Πύργου, με γυμνάσια και λύκεια πιο απομακρυσμένα, οπότε το ‘χω βιώσει το φεστιβάλ όλα αυτά τα χρόνια και σαν συνεργάτης και σαν θεατής. Ομολογώ ότι είναι μια μοναδική εμπειρία και σας ζηλεύω, όλα τα ζιζάνια ζηλεύω, γιατί όταν εγώ ήμουν στην ηλικία που θα μπορούσα να ήμουν ζιζάνιο, δεν υπήρχε το φεστιβάλ. Θα φέρω το γιο μου ελπίζοντας ότι θα γίνει ζιζάνιο και θα ενταχθεί στην παρέα σας.»

Ορέστης Ντάντος: «Δεν έχω ξανάρθει, επειδή όμως ενημερώθηκα αρκετά για το τι γίνεται εδώ πέρα, πιστεύω ότι είναι ό,τι πιο σημαντικό έχει ο Πύργος πολιτισμικά, δηλαδή το στολίδι σας!»

Διονυσία Κοπανά: «Ήμουν και πέρσι εδώ, έκανα ένα σεμινάριο ντοκιμαντέρ στην Αμαλιάδα. Πιστεύω πως αυτό εδώ είναι από τα πιο γλυκά φεστιβάλ, τόσο ωραία ατμόσφαιρα, τόσο φιλική, τόσο οικεία, τόσο ανθρώπινη, κι αυτό σε κάνει να νιώθεις και να περνάς καλά!»

Ξένη Δημητρίου (για την εκδήλωση CINE ΦΩΣ στα κελιά): «Είναι μοναδικό, μα γι’ αυτό έχω έρθει! Ακριβώς γιατί με έχει αγγίξει όλη αυτή η προσπάθεια των δημιουργών του κινηματογράφου και των υπεύθυνων να μπουν μέσα στη φυλακή! Δεν είναι απλό πράγμα να μπεις μέσα στη φυλακή, η κοινωνία κάθεται απέξω βάζει τείχη. Ακόμα και εμείς οι ίδιοι οι εισαγγελικοί και δικαστικοί λειτουργοί δεν μπαίνουμε μέσα εύκολα ή όταν μπαίνουμε αρρωσταίνουμε. Το να μπει λοιπόν ένας φορέας σαν αυτόν του κινηματογράφου μέσα, με τον Αντώνη τον Κόκκινο, με τον Δημήτρη τον Σπύρου από πίσω να βοηθάει, καθώς και με άλλους ανθρώπους οι οποίοι βοηθούν, το να συναναστραφούν αυτούς τους ανθρώπους, αυτήν την ευάλωτη ομάδα, που είναι οι κρατούμενοι, και να τους δώσουν το φως, να τους δώσουν ελπίδα, να τους πουν ότι υπάρχει μπροστά τους φως στη ζωή τους, και όπως λέει κάποιος, να τους κάνουν τη ζωή τους από άχρωμη και ασπρόμαυρη, έγχρωμη είναι σπουδαίο!»[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]