Γεώργιος Θ. Ντοάς: Νεοφιλελεύθερη κανονικότητα

Ο Πολίτης που σκέφτεται καθαρά, αντικειμενικά τα πράγματα, θα συμπεράνει εύκολα, για  το ποια είναι η ουσία και οι τρόποι έκφρασης της  κυβερνητικής νεοφιλελεύθερης κανονικότητας.

Είναι νεοφιλελεύθερη κανονικότητα, να γίνεται η εξουσία δούρειος ίππος, για τις ατομικές ελευθερίες και τα κοινωνικά δικαιώματα των πολιτών, με τη χρήση κρατικής-αστυνομικής βίας, επί δικαίων και αδίκων.

Είναι νεοφιλελεύθερη κανονικότητα, η συνεχής κυβερνητική υποβάθμιση του δημόσιου συστήματος υγείας και του δημοσίου συστήματος παιδείας, χάριν των αντίστοιχων ιδιωτικών τομέων.

Είναι νεοφιλελεύθερη κανονικότητα, η αποδόμηση του νομικού πλαισίου για την προστασία της εργασίας, οι δρακόντειοι νόμοι για το ασφαλιστικό, το ομιχλώδες έως σκοτεινό και ακατανόητο πεδίο  για το συνταξιοδοτικό.

Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι παρθένος, ούτε  άσπιλος, ούτε αμόλυντος, οι ιδεολογικοί, πολιτικοί και ταξικοί πρόγονοί του –με άλλες ονοματοδοσίες- υπηρέτησαν την κάθε φορά, ηγεμονεύουσα οικονομική τάξη.

Στα ιστορικά στάδια οι προπάτορες του νεοφιλελευθερισμού, υπηρέτησαν τους αριστοκράτες, τους τιμαριοκράτες,τους πατρικίους, τους φεουδάρχες, τους γαιοκτήμονες, τους κεφαλαιοκράτες κάθε μορφής.

Στα ιστορικά στάδια οι προπάτορες του νεοφιλελευθερισμού, συνέθλιψαν τους σκλάβους, τους απόκληρους, τους περιθωριοποιημένους, τους πληβείους, τους αγρότες, τους εργάτες.

Ο νεοφιλελευθερισμός συνεχίζει ως αντάξιος ταξικός επίγονος των προγόνων του, υπηρετώντας την κανονικότητα της κερδοφορίας των ελίτ, σε βάρος της μεσαίας τάξης και των ανίσχυρων.

Η νεοφιλελεύθερη κανονικότητα εκφράζει τις ιδεολογικές ρίζες της και τις ερωτικές εγχαράξεις της καπιταλιστικής, δεξιάς και ακροδεξιάς συνείδησης, για ότι είναι ιδιωτικό, και το υπηρετεί, έστω και αν αυτό είναι κατά του δημοσίου συμφέροντος.

Ο νεοφιλελευθερισμός είναι αυταρχικός, μεσαιωνικός μεσσιανισμός, διαποτισμένος από την έπαρση και την αλαζονεία, για την ουράνια «αυθεντία» του και το «θεϊκό» κύρος της εξουσίας του.

Ο νέος επιθετικός καπιταλισμός εγκλωβίζει τους μεσαίους και τους αδυνάτους πολίτες, σε ένα ενυδρείο με πιράνχας για να μένουν εκεί, μέχρι την ανάλωσή τους από τα σαρκοβόρα ζώα.

Η λύτρωση θα έρθει μόνο αν μια εξουσία του ανθρωπισμού, της δικαιοσύνης και της κοινωνικής αλληλεγγύης, σπάσει το εξωτερικό περίβλημα του κολαστηρίου, ελευθερώνοντας τους έγκλειστους.

Μέχρι τότε, όμως, η πολιτική και οι νόμοι της κυβέρνησης, θα έχουν τη προσήλωση στο δόγμα της νεοφιλελεύθερης κανονικότητάς τους, και τη λατρευτική ευλάβεια στην υπηρέτηση των συμφερόντων των προνομιούχων.

Κάθε ημέρα που θα περνά ο πολίτης θα κατανοεί όλο και πιο διάφανα, ότι οι προσδοκίες που του έθρεψε η νεοθατσερική δεσποτεία προεκλογικά, είναι ανέφικτες πραγμάτωσης, ενώ οι ταγμένες ελπίδες αποδείχτηκαν φρούδες.

Περνά με ταχύτητα ο χρόνος της ανοχής των Πολιτών προς την Κυβέρνηση, που σε λίγο θα εκφράζει την οργή του κατά μιας εξουσίας, που τους κοροϊδεύει, τους τρομοκρατεί, τους φτωχαίνει, τους εξαθλιώνει.

Προς το παρόν ισχύει  η βοναπαρτική και εξωπραγματική ρήση του Πρωθυπουργού, στο συνέδριο του κόμματός του, την Παρασκευή που πέρασε: «κάναμε τόσα πολλά, σε τόσο λίγο».

Σκέψου τι έρχεται!!!!