Γεωργία (Ζέτα) Ρωτίδη: Οι Πολίτες-«Αετοί» ζουν στον Τόπο που τους αξίζει!
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”87049″ img_size=”full”][vc_column_text]«…Λαέ μου, πλαστήκαμε κατ’ εικόνα του Θεού,
οι άνθρωποι θέλησαν να μας κάνουν να πιστεύουμε
πως είμαστε κοτόπουλα…»
James Agrey: «Η παραβολή του Αετού»
Στην «Απόφαση Δημιουργίας», η γράφουσα, ο Γιώργος Παναγιωτόπουλος, και όλοι όσοι συμμετέχουμε, πρεσβεύουμε ό,τι ακριβώς και στην Επιστήμη που διδάσκουμε (Εκπαίδευση Ενηλίκων): πως είμαστε Ομάδα, που αποτελείται από «Πρόσωπα», ΌΧΙ Παράταξη, κι οι άνθρωποι του τόπου μας επομένως, είναι «Πρόσωπα», ΌΧΙ «ψηφοδέλτια»! Η Κοινωνία του Δήμου Ανδραβίδας-Κυλλήνης συνεπώς, είναι Ομάδα Προσώπων, ΌΧΙ Μάζα!
Μεγάλη Εβδομάδα, και σκέπτομαι τον Μοναδικό «Καθηγητή», τον Ιησού Χριστό. Μιλούσε στους ανθρώπους του λαού Του την απλή γλώσσα της Αγάπης Του, με «Παραβολές», ενώ στους Υποκριτές «εξουσιαστές» της εποχής του, με γλώσσα «βαριά»:7 «Ουαί Υμίν», οι μοναδικές στο βίο Του κατάρες, κατά Γραμματέων και Φαρισαίων, που απομάκρυναν τον άνθρωπο από τη σωτηρία του. 19 αιώνες μ.Χ., ένας Πανεπιστημιακός Δάσκαλος, ο Τζέιμς Άγκρεϋ, για να αποκτήσει η πατρίδα του, η Γκάνα, την ανεξαρτησία της, διαπίστωσε ότι η μεγάλη πρόκληση ήταν: οι νεαροί Αφρικανοί να πιστέψουν στους Εαυτούς τους, στην Προσωπική και Εθνική τους ταυτότητα εντέλει. Με την «Παραβολή του Αετού», ο Άγκρεϋ, επιχείρησε, ως άλλος Ιησούς, να ξυπνήσει το νου και τη συνείδηση των νέων, του λαού και των ηγετών της πατρίδας του, για να Δημιουργήσουν το Δικό τους Μέλλον, ως «Πρόσωπα-Αετοί», αποτινάσσοντας την κάθε είδους βία των «Ισχυρών».
Εκτιμώ ότι, δυστυχώς, δεν απέχουμε και πολύ, από τις θλιβερές πραγματικότητες της εποχής των προαναφερομένων! Κάποιοι φιλοδοξούν να λάβουν εξουσία, αντιμετωπίζοντάς μας ως «κοτόπουλα», ενώ προσπαθούν να «μεταλλάξουν», όσους τολμούν να πετούν ψηλά, από «Αετούς», σε «κότες»! Η «υποκριτική ηθική» τους λειτουργεί ως «κατάρα» για τη σωτηρία αυτού του τόπου. Επιμένουν να δεσμεύσουν την ελευθερία να Είμαστε «Πρόσωπα», να μας κλείσουν στα «κοτέτσια τους», να μας «ταΐζουν»: υποσχέσεις, συνθήματα, απειλές, ή και άλλου είδους «τροφή» για τσέπες, για στομάχια, και πάντως, «φαΐ» για εγκλωβισμένες «κότες», και ΌΧΙ για Ελεύθερους «Αετούς»!
Εκτιμώ ότι αυτό που καταλάβαινε με τις παραβολές ο Λαός του Ιησού και του Άγκρεϋ, προφανώς, Εσείς, Πρόσωπα με Νου, Γνώση και Ελευθερία στη Σκέψη, μπορείτε να το κατανοήσετε ακόμα καλύτερα, ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ, χωρίς κανενός την «ερμηνεία»!
Παραθέτω λοιπόν, την «Παραβολή του Αετού»
και σας εύχομαι Συμπολίτες-«Αετοί»
Καλή Ανάσταση από όλα τα «Θανάσιμα δεσμά»!
…Κάποιος «ισχυρός» πήρε έναν Αετό και με το «έτσι θέλω», τον έβαλε στο κοτέτσι του, για να αποδείξει πως, όποιος έχει μεγάλη «δύναμη», μπορεί να μετατρέψει ακόμα και το πιο λεύτερο και περήφανο πουλί, τον Αετό, σε κότα! Ο Αετός, έμενε για μέρες νηστικός και πάλευε να πετάξει: χτυπούσε τα φτερά του επάνω στα συρματοπλέγματα του κοτετσιού, γέμισε με πληγές, αλλά να «λευτερωθεί» δε μπόρεσε! Πληγιασμένος, νηστικός κι απελπισμένος, αναγκάστηκε να δεχτεί το φαΐ που έτρωγαν οι κότες, και με τον καιρό, πήρε να φέρεται και να νοιώθει κι αυτός σαν κοτόπουλο. Μια μέρα, ένας ερευνητής της φύσης, έφτασε στο κοτέτσι και μόλις είδε εκεί τον Αετό, προκάλεσε τον «μεγαλο-ιδιοκτήτη», να τον αφήσει να τον πείσει να ξαναγίνει ο Εαυτός του! Συμφώνησε ο γαιοκτήμονας, διότι ήταν σίγουρος ότι ο Αετός είχε πλέον ξεχάσει ποιος ήταν! Ο ερευνητής, κάλεσε τον Αετό την 1η φορά να πετάξει λέγοντας: «Αετέ, δεν είσαι κότα! Άνοιξε τα φτερά σου και πέτα!». Ο Αετός κοίταξε αμήχανα και συνέχισε σε αυτό που είχε μάθει. Τη 2η φορά, ο ερευνητής, έβαλε τον Αετό στο μπράτσο του και του είπε πάλι το ίδιο. Ο Αετός έριξε μια ματιά στο κενό, μετά πήδηξε κάτω κι άρχισε τα τρώει το «φαΐ» που ήξερε. Την 3η όμως φορά, ο ερευνητής, έχοντάς τον στο μπράτσο του, είπε: «Αετέ, κοίτα ψηλά τον ουρανό, τον ήλιο, τη φωλιά σου στην κορυφή του βουνού! Εκεί ανήκεις! Άνοιξε τα φτερά σου και Πέτα!». Ο Αετός κοίταξε αλαφιασμένος γι’ αρκετή ώρα και με μια απότομη κίνηση, τίναξε τα περήφανα φτερά του και πέταξε κραυγάζοντας, ψηλά στον ουρανό προς το φως του ήλιου και την αετοφωλιά του, εκεί στη κορυφή του βουνού!
ΥΓ: Αφιερωμένο στη Μνήμη του «ΑΕΤΟΥ» πατέρα μου, Σμήναρχου Ιπταμένου, Δημήτρη Ρωτίδη, που με έμαθε πώς να ξεφεύγω από «τα Κοτέτσια των Ισχυρών», «να Μην ευχαριστιέμαι με φαΐ για κοτόπουλα» & «να Πετάω Ψηλά».
Δρ. Γεωργία (Ζέτα) Ρωτίδη,
Καθηγήτρια-Σύμβουλος ΕΑΠ, Μεταδιδακτορική ερευνήτρια ΔΠΘ
Υποψήφια Δημοτική Σύμβουλος Δήμου Ανδραβίδας Κυλλήνης με την «Απόφαση Δημιουργίας» του Γιώργου Παναγιωτόπουλου[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
