Γ. Παναγιωτόπουλος: Ξεχασμένα τα χωριά και οι οικισμοί της Ηλείας. Έλλειψη βασικών υποδομών, υπηρεσιών και κινήτρων

Το θέμα της ανάπτυξης της υπαίθρου στη χώρα, αποτελούσε διαχρονικά, ζήτημα πολιτικής αντιπαράθεσης στη βάση της ερμηνείας αλλά και της αποτελεσματικότητας των, πολλά υποσχόμενων, σχεδιασμένων περιφερειακών πολιτικών.

Τα χρόνια πέρασαν και συνεχίζουν την ροή τους χωρίς ουσιαστικά να διακόπτεται ή να αντιστρέφεται η διαρκής υποβάθμιση των εν λόγω περιοχών.

Η εύκολη και ανέξοδη πολιτική ήταν η μετάθεση της ευθύνης χωρίς πόρους, στην αυτοδιοίκηση.

Ανύπαρκτες οι δημόσιες πολιτικές στον εθνικό σχεδιασμό και ελλειμματικά τα όποια τομεακά προγράμματα που συνέθεταν την περιφερειακή διάσταση της ανάπτυξης και την όριζαν ως ήσσονος πολιτικής σημασίας.

Τα τελευταία χρόνια, με τις αλλεπάλληλες κρίσεις (οικονομική, υγειονομική, ενεργειακή), αφαιρέθηκε εντελώς από το εθνικό αφήγημα και τις προτεραιότητές του η ανάγκη για μια βιώσιμη ύπαιθρο και λειτουργικά συνδεμένη με την χώρα.

Στον τόπο μας, την Ηλεία, με ορατές τις πληγές και των φυσικών καταστροφών, η ζωή στα χωριά και τους οικισμούς υποβαθμίζεται και φθίνει επικίνδυνα.

Όσο και αν προσπαθούν οι δήμοι να εξισορροπήσουν αυτή την εξέλιξη προς όφελος των κατοίκων των περιοχών αναφοράς, λόγοι αντικειμενικοί που εδράζονται στην ανυπαρξία πόρων και έλλειψη σχεδιασμού δράσεων σε ευρύτερο γεωγραφικό μέγεθος των δήμων ως «ειδική γραμμή στήριξης» των ημιορεινών και ορεινών του Νομού, δεν επιτρέπουν την ανατροπή των δυσμενών συνθηκών που επικρατούν.

Ο νομός μας με το υψηλό απόθεμα περιοχών φυσικού κάλλους, πλούσιας πολιτιστικής – περιβαλλοντικής κληρονομιάς και ιδιαίτερης γεωμορφολογίας, δεν μπορεί να αποτελέσει τροφοδότη της ζωής των κατοίκων του με ευθύνη της πολιτείας και των πολιτικών της κυβέρνησης.

Οι όποιες αναπτυξιακές παρεμβάσεις που προτείνονται κατά καιρούς μένουν ως «γράμματα κενά» και χωρίς ουσιώδες αποτύπωμα.

Αναζητούνται διακαώς και εναγωνίως από τους εναπομείναντες κατοίκους –συμπολίτες μας υποδομές, υπηρεσίες και κίνητρα για «κρατηθούν», να παραμείνουν στο χωριό τους, στο σπίτι τους.

Σήμερα, περισσότερο από ποτέ, η εγκατάλειψη και ο μαρασμός των χωριών και οικισμών της Ηλείας είναι προ των πυλών εάν βεβαίως δεν έχει ήδη συντελεστεί. Ακόμα και ο προσδιορισμός της υπαίθρου ως το υπόλοιπο που περισσεύει όταν αφαιρέσουμε τις αστικές περιοχές, θα παύσει να έχει νόημα.

Δημιουργείται επομένως το εύλογο ερώτημα: Η συνέχιση του μαρασμού και της εγκατάλειψης, η πληθυσμιακή συρρίκνωση και γήρανση του πληθυσμού, η ανεπάρκεια υποδομών, υπηρεσιών και κινήτρων θα συνεχίσει να υφίσταται απρόσκοπτα και χωρίς δράσεις ανάσχεσης;

Χρειάζεται συνεπώς, μια διαφορετική σύλληψη για την άσκηση πολιτικής στην ύπαιθρο, μια νέα πολιτική ή καλύτερα μια νέα δέσμη πολιτικών, με νέο περιεχόμενο προσαρμοσμένο στις ιδιαιτερότητες και τα χαρακτηριστικά κάθε περιοχής.

Χρειάζεται ανατροπή της απειλής ή της αδυναμίας αυτής της πολιτικής.

Χρειάζεται ενίσχυση των ευκαιριών και δυνατοτήτων των συμπολιτών μας στα χωριά της Ηλείας με σχεδιασμό και υλοποίηση ενεργειών που θα αποτελέσουν το εφαλτήριο για την αναγέννηση των περιοχών τους.

Το ΠΑΣΟΚ θα συμβάλλει στην ανάδυση μιας ζωντανής και παραγωγικής υπαίθρου που αποτελεί εθνική υπόθεση.