Γ Παγκόσμιος Πόλεμος(;)
Μέρος ΙΙ
Η σημερινή παγκόσμια διαμάχη γίνεται ανάμεσα σε δυο διαφορετικούς κόσμους και στο μεγαλύτερο μέρος της δεν οφείλεται σε πολιτισμικές και ιδεολογικές διαφορές, κυρίως όσον αφορά στις ιδεολογίες, μιας και η πατίνα της ιστορίας μέσα από τα παθήματα και τα μαθήματα του παρελθόντος θόλωσε τα ξεκάθαρα κάποτε μηνύματα, δημιουργώντας μια σχεδόν απόλυτη σύγχυση, ιδιαίτερα στο λόγο και στις θέσεις της Αριστεράς. Μέσα σε αυτή τη θολούρα, οι συστημικοί προπαγανδιστές με πρόσχημα τις θρησκοληψίες και τις αγκυλώσεις μιας μερίδας φονταμενταλιστών και χρησιμοποιώντας με τέχνη ευφημισμούς και αφηγήματα περί Ασφάλειας και Δημοκρατίας, που κινδυνεύουν από την Απολυταρχία της “ άλλης πλευράς”, κρύβουν επιμελώς την Ταξική Διαμάχη που είναι και η μόνη ουσιαστική διαφορά των αντιμαχόμενων. Σε ένα Παγκόσμιο περιβάλλον όπου το 2% του πληθυσμού έχει καταληστέψει τον πλούτο ρουφώντας με μια διαρκή απληστία τους ανθρώπινους και φυσικούς πόρους, η διαμάχη παραμένει πάντα Ταξική.
Οι φτωχοί, οι πραγματικά φτωχοί – και όχι αυτοί που γκρινιάζουν επειδή περιορίστηκε η καταναλωτική τους δυνατότητα – έχουν αρχίσει και αυξάνονται επικίνδυνα όχι μόνο στις καταληστευμένες και ρημαγμένες χώρες αλλά και στον Κήπο της Εδέμ των Δυτικών Κοινωνιών. Η οφθαλμαπάτη των οικονομικών δεικτών δεν γεμίζει τα τσουκάλια των πεινασμένων. Και αν στην Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία, το Ιράν, τη Βραζιλία και άλλες χώρες που αναπτύχθηκαν ή αναπτύσσονται δυναμικά, η τεχνολογία, τα φαραωνικά έργα και τα δημόσια οικονομικά αρχίζουν να ανταγωνίζονται ή και να ξεπερνούν τα δυτικά πρότυπα, η δυσαρέσκεια της φτωχής πλειοψηφίας επιβάλλεται ακόμα να υποβόσκει διακριτικά για τα «μάτια του κόσμου». Εάν όμως η οργή ξεχειλίσει στις Δυτικές κοινωνίες, τότε τα πράγματα γίνονται ζόρικα. Διότι στα μέρη μας δε σηκώνει να χάσουμε ακόμα το Δημοκρατικό μας άλλοθι και την «ελευθερία» που απολαμβάνουμε!
(Βέβαια στη Βόρεια Αμερική χάνεις στην καλύτερη περίπτωση τη δουλειά σου αν τολμήσεις να κατακρίνεις το Ισραήλ ή να υποστηρίξεις τον Πούτιν… Και σε ορισμένα Ευρωπαϊκά κράτη, παρομοίως… Στην Τέχνη και στον Πολιτισμό, που για πολλούς θεωρούνται πιο «ανώδυνοι» Τομείς, παρόλο που κυρίως εκεί απογειώνεται η συλλογική και ατομική Ελευθερία της σκέψης και της ικανότητας, κάθε τι «διαφορετικό», ειδικά ρωσικό, έχει εξοστρακιστεί. Σε κάποια κράτη γκρουπούσκουλα αλλά και σε κάποια με μια πιο δυναμική οντότητα που δημιουργήθηκαν αποκλειστικά για «πελατεία» και φτηνό εργατικό δυναμικό, «καταργούμε» εντέχνως και τις εκλογές όταν δε μας βολεύουν τα αποτελέσματα. Ή τις ξανακάνουμε μέχρι να κερδίσει ο εκλεκτός μας. Σλοβακία, Σλοβενία, Γεωργία, Ρουμανία, προς το παρόν, οφείλουν να αποδεχτούν ως μοναδική Αλήθεια Ελευθερίας και Αυτοδιάθεσης τις ντιρεκτίβες και τις οδηγίες της ΕΕ. Τις επόμενες εβδομάδες το δημοφιλές Τικ Τοκ σφραγίζεται στις ΗΠΑ εκτός αν αποδεχτεί την πώλησή του σε εταιρία Αμερικάνικων συμφερόντων. Και κάποιοι έντιμοι φουκαράδες της ανατολικής Ευρώπης αναρωτιούνται για τι σόι «Ελευθερία του Λόγου» πανηγύριζαν όταν το μοναδικό «αντίδωρο» στην «Ελευθερία» που τους υποσχέθηκαν ήταν να πέμψουν καραβιές με τα κορίτσια τους στα μπουρδέλα της Δύσης και τους «κλέφτες» γιους τους να αλληλοσκοτώνονται με άλλους κλέφτες για να στείλουν κανένα έμβασμα στις πεινασμένες οικογένειές τους πίσω στα βουνά της Οσετίας και των άλλων «ελεύθερων και ανεξάρτητων» Δημοκρατιών.)
Και κάπου εδώ (ξανά) εμφανίζεται ο «Ντόναλντ Ντάκ» και λοιπά ακροδεξιά μπουμπούκια! Και ενώ στην αρχή τους δαιμονοποιούμε, μετά σκύβουμε το κεφάλι και ακολουθούμε πιστά τις εντολές τους και υποτασσόμαστε στα κέφια τους. Ο κ Μπαίντεν παραδίδει περιχαρής στον κ. Τράμπ, ο κ Μακρόν κάνει ότι μπορεί για να αναλάβει η κ. Λεπέν τη διακυβέρνηση της 5ης Γαλλικής Δημοκρατίας, ο κ Σόλτς λέει «απελθέτω απ΄εμου το ποτήριον» και στρώνει το δείπνο για τον ακροδεξιό συνασπισμό και στη Γερμανία. Σε επίπεδο ηγεσίας της κοινής μας Ένωσης η κα Φον ντερ Λάιεν με θεατρική δυσαρέσκεια σπεύδει να ικανοποιήσει τις ορέξεις και να υποκύψει στις απειλές του υπερ ατλαντικού νταή.
Μετά την Α Βιομηχανική Επανάσταση στην Ευρώπη εξερράγησαν οι κοινωνικές ανισότητες και φούντωσαν οι εθνικισμοί. Αποτέλεσμα ο Μεγάλος Πόλεμος. Μετά την κρίση του ΄29 γιγαντώθηκε η φτώχεια και ο ρατσισμός. Αποτέλεσμα ο Δεύτερος Μεγάλος Πόλεμος. Ύστερα από 80 χρόνια θεριεύει το μίσος για το φτωχό μετανάστη , για την υπεροχή της φυλής, για τη διαφορετικότητα αλλά και για τις ελίτ της αστικής Τάξης. Ποιοι κλήθηκαν κάθε φορά να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» για την παραπαίουσα αστική τάξη και τους ανεπαρκείς ηγέτες της, πάντα με τη βοήθεια μιας μεσαίας τάξης σε διανοητική σύγχυση;
Μα οι ίδιοι, αυτοί που ο Τζιοβάνι Τζεντίλε ομαδοποίησε σαν αίρεση το 1919 με στόχο τη σωτηρία του κόσμου και με θεωρητικές αρχές τις έννοιες της εθνικής κοινότητας και της υπέρτερης βιολογικά, πολιτισμικά, ιστορικά φυλής. Δηλαδή τη ριζοσπαστική ακροδεξιά (ονομάστηκε φασισμός αργότερα), η οποία δήθεν οργιζόταν με τους πλούσιους και τις ελίτ. Και την ίδια στιγμή εξοπλιζόταν, εφοδιαζόταν και ενθαρρυνόταν επιμελώς από τους πλούσιους και της ελίτ…
Δυστυχώς, κάποιες φορές, η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται σαν κακοπαιγμένη φάρσα αλλά σαν αιματηρή τραγωδία…
Σημ: Η φωτογραφία είναι έργο του καλλιτέχνη Banksy με τίτλο «Μητέρα και Παιδί». Ο καλλιτέχνης δεν έχει δώσει συγκεκριμένες πληροφορίες για το έργο. Ωστόσο, έστω και αόριστα, μπορεί να ερμηνευτεί σαν μια τραγική φιγούρα από «κάποιο πολεμικό μέτωπο» όπου κάποτε περιπλανήθηκε μια Μαντόνα με το Νεογέννητο Υιό της, με μια σφαίρα στο στήθος της Μάνας που αιμορραγεί.
ΔΡ
