Γ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος(;)

Για πολλούς η νέα Παγκόσμια Πολεμική Σύγκρουση είναι ήδη εδώ. Μόνο που σε αυτόν το νέο πόλεμο δεν υπάρχουν μεγάλης κλίμακας στρατιωτικές συγκρούσεις «ανοικτού πεδίου» ούτε σύννεφα πυρηνικών μανιταριών. Οι παραδοσιακές έννοιες και στρατηγικές μιας απόλυτης πολεμικής αναμέτρησης καθώς και οι μύθοι περί ολοκληρωτικής καταστροφής και αποσύνθεσης του ανθρώπινου είδους ή, στην καλύτερη περίπτωση, η επιστροφή του ορατού θανατικού μέσα από «τις σπάθες, τα ακόντια και τα βέλη» έχουν μετατοπισθεί για το απώτερο μέλλον με μοχλό την αχαλίνωτη φαντασία του Χόλυγουντ, το οποίο με δαιμονική επιμονή και υπομονή, κάποτε θα πετύχει την απόλυτη εικόνα της Αποκάλυψης.

Προς το παρόν, ο πόλεμος και ο θάνατος έχουν αποκτήσει μια πιο εκλεπτυσμένη, πιο «σοφιστικέ» μορφή. Αρχής γενομένης από την Καταιγίδα της Ερήμου όπου οι «πανέξυπνες βόμβες» ισοπέδωσαν τη Βαγδάτη και εξαΰλωσαν δύσμοιρους παραδομένους στρατιώτες καθώς γύριζαν στα σπίτια τους, ή όταν διέλυαν νοσοκομεία στο Βελιγράδι, φτάσαμε σήμερα σε έναν κόσμο ο οποίος έχει ήδη εμπλακεί σε μια «παιχνιδιάρική» μορφή πολέμου. Πολυεπίπεδη, σε γκρίζους τομείς και περιοχές, με πολλαπλές ρωγμές που αποπροσανατολίζουν την αντιληπτική ικανότητα, με ελεγχόμενες, περιφερειακές αμιγώς στρατιωτικές συγκρούσεις, και ανεπαίσθητα κατανοητής για την κοινή γνώμη βαρβαρότητας.

Τα πρώτα στάδια της σύγκρουσης που διαδραματίζεται σήμερα τέθηκαν σε κίνηση με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία το 2022. Πέραν του ότι αυτή ήταν μια αναπόφευκτη εισβολή (από την εποχή του Τάρας Μπούλμπα και των Τευτόνων Ιπποτών, η ιστορία των χωρών της ανατολικής Ευρώπης και οι σχέσεις τους με τη Ρωσία, πολλές φορές με τη μόχλευση αυτών των σχέσεων από τρίτους ενδιαφερόμενους, είναι μια πονεμένη και πολύ μπερδεμένη υπόθεση), ήταν και η απαρχή αυτού του νέου είδους πολέμου, του λεγόμενου Υβριδικού Πολέμου. Στις σημερινές πολεμικές συγκρούσεις οι μάχες δεν διεξάγονται μόνο με φυσικά όπλα, αλλά με ένα μείγμα κυβερνοεπιθέσεων, παραπληροφόρησης και οικονομικής χειραγώγησης.

Ακολουθώντας, λοιπόν, την εξελικτική ικανότητα των ειδών (ας μου επιτραπεί ο ακροβατικός συλλογισμός), ας πούμε ότι εξελίχθηκε και η μορφή του πολέμου ακολουθώντας την αλματώδη τεχνολογική εξέλιξη και την επιρροή της στις καθημερινές νοητικές λειτουργίες του ανθρώπινου «ζώου». Πα να πεί δηλαδή, ότι ο συνδυασμός μαζικού τεχνολογικού βομβαρδισμού (κυβερνοζωή, κυβερνοσυναίσθημα, κυβερνοπαιδία, κυβερνογνώση…κυβερνοεπιθέσεις κλπ), ομογενοποίησαν σε μεγάλο βαθμό την ανθρώπινη κριτική σκέψη, συνθλίβοντας την ενσυναίσθηση, κάνοντας πιο εύπεπτη την παραπληροφόρηση και την κάθε μπούρδα που σερβίρεται στο «κτήνος» το οποίο βρίσκεται σε αφασία.

Με φυσιολογικό αποτέλεσμα την απλούστευση του ζητούμενου, της Οικονομικής Χειραγώγησης και Κυριαρχίας.

Διότι, ας μη γελιόμαστε, ετούτος ο «υβριδικός» πόλεμος που διεξάγεται σήμερα, ποτέ άλλοτε στην ιστορία δεν είχε τόσο ξεκάθαρο στόχο. Την απόλυτη οικονομική κυριαρχία. Καμιά ιδεολογία, καμιά δημοκρατία, καμιά έννοια ελευθερίας δεν παραμερίζεται τόσο ξετσίπωτα όπως στη σημερινή σύγκρουση.

 Ο Χάντιγκτον προέβλεψε πως η επόμενη μεγάλη σύγκρουση θα είναι σύγκρουση πολιτισμών. Ωστόσο η κουλτούρα της Ευρασίας και της ευρύτερης Ανατολής μια χαρά συνδύασε και συνδυάζει τις παραδόσεις της με τη νέα τεχνολογία, τις νέες τάσεις και δυτικόφερνες συνήθειες. Ακόμα και οι Ταλιμπάν επιδεικνύουν προσαρμοστικότητα. Και οι Τζιχαντιστές, στη Συρία, και οι Μουλάδες στο Ιράν και οι ultra εθνικιστές ισλαμοφοβικοί ειρηνικοί βουδιστές του Μόντρι στην Ινδία. Η Αφρική, ίσως το πιο «τυφλό σημείο» σύγκρουσης σήμερα, έχει αρχίσει και αναπτύσσεται δυναμικά, διατηρώντας ωστόσο τις σαμανικές δοξασίες και απαλλαγμένη από το άγος της αποικιοκρατίας. Από κάτω προς τα πάνω, δηλαδή από το λαό προς τις εξουσίες, αναπτύσσεται έντονα το αίσθημα της απεξάρτησης από την κηδεμονία της Δύσης. Διότι εκεί υπάρχουν πραγματικοί φτωχοί και μια εργατική τάξη που υποφέρει, σε αντίθεση με την εργατική τάξη της Δύσης που πίστεψε πως «Πήγε στον Παράδεισο» (τίτλος ταινίας του 1971 «Η Εργατική Τάξη πάει στον Παράδεισο» του Έλιο Πέτρι με τους Τζιάν Μαρία Βολοντέ και την πανέμορφη Μαριάτζελα Μελάτο), παίρνοντας ένα κομματάκι παραπάνω ψωμί κάθε που ζόριζαν τα πράγματα.

Θα επανέλθουμε…

ΔΡ